Ένα κρασί από την πόλη μας

Του Κωνσταντίνου Ζέρβα

Τι γυρεύει θα πει κανείς ένας αμπελώνας στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της; Οι λόγοι είναι πολλοί και, πιστεύω, ουσιαστικοί.

Ως διοίκηση, όσο μας επιτρέπουν οι αρμοδιότητες και οι δυνατότητες του δήμου μας, δεν θέλουμε να αρκούμαστε στη μεταφορά εμπειριών και στην εξαγγελία ή στο σχεδιασμό έργων αλλά να περνάμε στην υλοποίηση και στην πόλη μας καλών πρακτικών. Σε προσωπικό επίπεδο πάλι, μου αρέσει πράγματα που ήθελα ως πολίτης να τα εφαρμόζω ως διοίκηση, τώρα που έχω αυτή την ευκαιρία και την ευθύνη. Απλά πράγματα που έβλεπα να συμβαίνουν σε πόλεις του εξωτερικού και δεν μπορούσα να αντιληφθώ για ποιο λόγο δεν γίνονται και στη δική μας πόλη, στη δική μας χώρα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο αστικός αμπελώνας, η αξιοποίηση δηλαδή ελεύθερων χώρων στον αστικό ιστό για δράσεις πέρα από τα συνηθισμένα. Στο Παρίσι, ας πούμε, λειτουργούν από χρόνια αστικοί αμπελώνες και παράγουν κρασί για κοινωφελείς σκοπούς. Η χώρα μας θεοποίησε την άμπελο είτε στην αρχαία εποχή είτε στη χριστιανική θρησκεία, καθώς αποτέλεσε ιερό και πολύτιμο κομμάτι της διατροφής, της οικονομίας αλλά και του πολιτισμού της. Είδαμε λοιπόν ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε τον αστικό αμπελώνα της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο κατασκευής νέων πάρκων, σε ελεύθερους και αναξιοποίητους έως σήμερα χώρους με χρηματοδότηση είτε από το «Πράσινο Ταμείο», είτε ως χορηγία, είτε με αυτεπιστασία (δηλ. με κατασκευή από συνεργεία του Δήμου μας), για τα οποία είχαμε μιλήσει πριν από ένα χρόνο. Και τώρα το κάνουμε πράξη σε συνεργασία με το Εργαστήρι Αμπελουργίας του ΑΠΘ και το «Κτήμα Γεροβασιλείου», ρίχνοντας μια ακόμη γέφυρα σύνδεσης της δυναμικής πανεπιστημιακής μας κοινότητας σε συνεργασία με επιτυχημένους αλλά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένους επιχειρηματίες για τη βελτίωση της καθημερινότητας της πόλης μας. (Χρησιμοποιήσαμε βέβαια και την πολύτιμη εμπειρία του Κυρ- Γιάννη!). Συνδέσαμε, έτσι τη Θεσσαλονίκη με τη αρχαιοελληνική διονυσιακή παράδοση.

Η έκταση που διαθέτει ο δήμος Θεσσαλονίκης είναι περίπου 8 στρέμματα, βρίσκεται σε χώρο κοντά στο Καυταντζόγλειο Στάδιο και αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες προετοιμασίας του εδάφους. Από αυτά θα αξιοποιηθούν περίπου 2 στρέμματα για τη φύτευση αμπελιών 3-4 ετών. Εφόσον το επιτρέψει ο καιρός στις αρχές Απριλίου, θα γίνει η φύτευση 480 φυτών με ποικιλίες λευκές και κόκκινες. Τα φυτά θα αποτελέσουν χορηγία του «Κτήματος Γεροβασιλείου». Τη φροντίδα των φυτών θα αναλάβουν υπάλληλοι της Αντιδημαρχίας και οι φοιτητές του Εργαστηρίου Αμπελουργίας του ΑΠΘ, οι οποίοι θα κάνουν έτσι την πρακτική τους άσκηση. Και φυσικά οι γείτονες, υπό την έννοια ότι θα βρίσκονται σε άμεση και καθημερινή επαφή με τον αμπελώνα. Επομένως, μέχρι να φτάσουμε στην παραγωγή, ο αστικός αμπελώνας θα έχει κυρίως έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, θα είναι επισκέψιμος για τα σχολεία και για τους τουρίστες. Όταν σε τρία με τέσσερα χρόνια θα έχουμε τη δική μας παραγωγή και τη δυνατότητα να φτιάξουμε κρασί, θα μπορούσε να διατεθεί για κοινωφελείς σκοπούς.

Αλλά, σίγουρα, η οινοπαραγωγή δεν είναι ο κύριος στόχος. Πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία που τώρα ξεκινά θα «εκπαιδεύσει» γενικότερα τις συνειδήσεις μας αφού θα δείξει ότι στα ελεύθερα οικόπεδα εντός του αστικού ιστού μπορούμε να κάνουμε και άλλα δημιουργικά πράγματα εκτός από το να προσθέτουμε μπετόν. Αυτό θεωρώ ότι είναι και το πιο σημαντικό. Να πιστέψουμε τελικά όλο και περισσότεροι ότι μπορούμε με τα μικρά και εφαρμόσιμα έργα να αλλάξουμε σιγά σιγά την πόλη και ιδίως τη νοοτροπία όλων μας. Ότι δεν είναι όλα συνάρτηση κονδυλίων, αλλά ιδεών, αντιλήψεων, και ικανότητας υλοποίησής τους. Ότι το τρίγωνο Πολίτες – Επιχειρηματίες – Επιστήμονες  με το συντονισμό  της Δημοτικής Αρχής μπορεί να βελτιώνει την καθημερινή ποιότητα ζωής.  Και μια μέρα –πολύ σύντομα- να πίνουμε κρασί από την πόλη μας για την πόλη μας. Νομίζω ότι όλοι φαντάζεσθε πώς θα το ονομάσουμε!