Ένα σχολείο απ΄το μέλλον στήνεται στο Λάκκωμα

Ποτέ ξανά μια έκρηξη δεν μας έκανε τόσο ανυπόμονους. Μετά την θεωρία του Βig Βang, είναι η αμέσως επόμενη “μεγάλη έκρηξη” που μας μεταμορφώνει σε ανυπόμονα, ασυγκράτητα, μεγάλα παιδιά που περιέργως θέλουν να ξαναχτυπήσει το κουδούνι για να επιστρέψουν στα θρανία(;) του συγκεκριμένου σχολείου! Το Big Bang School, το λέει και το όνομά του, είναι ένα σχολείο που υπόσχεται εξαρχής να μην είναι σαν τα άλλα. Καταρχάς έχει όνομα. Η ιδέα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από τη δημιουργό του «Σχολείου της Φύσης» στον Τρίλοφο, Βέτα Γεωργιάδου, τον δάσκαλο που έκανε διάσημο τον Φουρφουρά στην Κρήτη με το «Σχολείο Φύσης και Χρωμάτων», Άγγελο Πατσιά, και τον Γιάννη Σωτηράκο της εταιρείας ευ ζην και διοργάνωσης event Generation Alpha Ventures. Μιλήσαμε με τον εκπαιδευτικό που ξαναέβαλε στο προσκήνιο -κάνοντάς το να δείχνει εύκολο- τον ρομαντισμό και την ελπίδα, τον Άγγελο (Πατσιά) της καινοτόμου εκπαίδευσης που επέστρεψε με παρέα, μία οραματική τριάδα εκπαιδευτικών, και του ζητήσαμε να μάθουμε τα πάντα γύρω από την “μεγάλη έκρηξη” που ετοιμάζεται στο Λάκκωμα Χαλκιδικής.

Αν παρατήρησετε την εξέλιξη των συζητήσεων, των όποιων συζητήσεων που εξελίσσονται σε τετραγωνικά ελληνικής πραγματικότητας, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θα τις δείτε να καταλήγουν σχεδόν αδιέξοδα σε δύο λέξεις: κράτος και παιδεία. Για το πρώτο ίσως έχουμε σηκώσει ψηλά τα χέρια, ο Άγγελος Πατσιάς όμως, πριν από κάποια χρόνια καταπιάστηκε με το δεύτερο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι δεν πρόκειται ακόμα για ένα κλισέ. Η ιστορία του έγινε γνωστή γιατί αυτό που κατάφερε ήταν τόσο σπουδαίο που φαινόταν φύσει αδύνατο να παραμείνει στα όρια ενός μικρού ορινού χωριού της Κρήτης. Το “Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων” έγινε σύνθημα με περιεχόμενο, παρακινητική ιστορία, βιβλίο αλλά και εξελικτικός προάγγελος αντίστοιχων ιδεών.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε η δημιουργία του Βig Bang School στο Λάκωμμα, που αποτελεί ουσιαστικά απόρροια του ίδιου οράματος και μάλιστα πάλι με έναν εκ των πρωταγωνιστών τον Άγγελο Πατσιά. Ένα καινοτόμο συνεταιρικό δημοτικό σχολείο που θα παρέχει “γνώση” ακριβώς μέσω των ίδιων πεποιθήσεων που θέλουν τα σχολεία να διαμορφώνουν αλλά και να διαμορφώνονται από την κοινωνία.

Η ιστορία ενός νεαρού εκπαιδευτικού που κατάφερε να κάνει τα παιδιά να ανυπομονούν για το πρωινό ξύπνημα του σχολείου, μας συστήθηκε σαν ένα σύγχρονο παραμύθι, για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό στην ομιλία του Άγγελου Πατσιά στην σκηνή του ΤΕDx Θεσσαλονίκης το 2013. Ο Άγγελος, φαντάστηκε πριν κάποια χρόνια, ένα σχολείο γεμάτο καινοτομίες στις πιο δύσκολα ταυτόχρονα συνθήκες. Αν αναλογιστούμε με απόλυτη ειλικρίνεια τι εστί ορεινό επαρχειακό ελληνικό σχολείο, με την έλλειψη υποδομών, με την διάνυση μεγάλων αποστάσεων αλλά και την απουσία δικτύου περαιτέρω ασχολιών για τα παιδιά πέραν των αγροτικών εργασιών, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τόσο το μέγεθος του οράματος όσο και τελικά του εγχειρήματος του εκπαιδευτικού.

Ξαναθυμόμαστε το success story στον Φουρφουρά 

Η ιδέα ήταν για ένα αυτοδιαχειριζόμενο σχολείο, όπου το παιδί θα νιώθει πως ανήκει εκεί, δεν θα αισθάνεται απομονωμένο, ένα περιβάλλον όπου θα μπορεί στην πράξη να νιώσει την απελευθέρωση και ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, την επαφή με τις νέες τεχνολογίες χωρίς να χάσει την ταυτότητα του τόπου του αλλά και την ενίσχυση των ονείρων και της δημιουργικότητάς του. Αν δεν αποδεικνυόταν στην πράξη ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύσει, ίσως μέχρι και σήμερα ο Άγγελος Πατσιάς και η ομάδα των επίσης νεαρών εκπαιδευτικών που πλαισίωσαν τότε το σχολείο, να αποκαλούνταν απλώς “πολύ ρομαντικοί”. Ευτυχώς το σχολείο όχι μόνο έγινε πράξη, αλλά ακόμα περισσότερο αψήφησε και τον κακό συγχρονισμό του με την απαρχή της οικονομικής κρίσης.

Το σχολείο απέκτησε περιβόλια, οπωροφόρα δέντρα, βοτανόκηπους και θερμοκήπειο, επισκέψεις από επαγγελματίες όλων των ειδικοτήτων οι οποίοι μετέφεραν την εμπειρία τους στα παιδιά, web tv, το περιβόητο, “Φουρφουράς TV”, ένα διαδικτυακό κανάλι το οποίο έδωσε στα παιδιά ενός ορεινού τόπου την δυνατότητα να ακούγεται η φωνή τους πιο μακριά από τους τοίχους του χωριού και το ύψος των βουνών, δημιούργησε ένα δίκτυο επικοινωνίας με τα ορεινά σχολεία σε όλη την χώρα, μαθήματα που περιελάμβαναν ρομποτική και θέατρο, διαμορφωμένες τάξεις με χαλιά και καναπέδες, ένα δίκτυο πώλησης των προιόντων του σχολείου για την καλύτερη δυνατή εξασφάλιση μικρών πόρων για το ίδιο το σχολείο ουσιαστικά, ένα ολοκληρωμένο ανοιχτό δημοτικό το οποίο διαμορφώθηκε και διαμόρφωσε την τοπική του κοινωνία.

Ο Άγγελος Πατσιάς παρέμεινε στον Φουρφουρά για πέντε -καινοτόμα και δημιουργικά- χρόνια, γκρεμίζοντας τα τείχη ανάμεσα στην κοινωνία και το σχολείο, και με απόσταση ενός έτους βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη όπου και ετοιμάζει το δεύτερο μεγαλεπίβολο εγχείρημα, αντάξιας συνέχισης του προηγούμενου. 

Το Λάκκωμα αυτή την φορά, ετοιμάζεται να υποδεχτεί το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο σχολείο στην Θεσσαλονίκη. Το Big Bang School θα είναι ένα ιδιωτικό δημοτικό σχολείο, με την δυνατότητα εκπαίδευσης 300 παιδιών και τους γονείς ουσιαστικά συνιδρυτές μέσω της οικονομικής τους συνεισφοράς. Ένα σχολείο πρότυπο, που θα δίνει όλα τα απαιτούμενα εχέγγυα στα παιδιά, για την ελεύθερη και δημιουργική ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους, για την ενίσχυση των ικανοτήτων στο καθένα ξεχωριστά πάντα με βάση την σπουδαία απελευθερωτική δύναμη της εκπαίδευσης χωρίς εκείνη να γίνεται βαθμοθηρική και στείρα, κλεισμένη σε απαράβατα συντηρητικά πρωτόκολλα του παρελθόντος.

Η σκέψη του εγχειρήματος, οι πρωταγωνιστές, η τοποθεσία και η μοναδικότητά του ως προς τους συνιδρυτές του Big Bang School

Α.Π: Η σκέψη του εγχειρήματος παέι πίσω 2-3 χρόνια τώρα, ίσως και περισσότερο και γεννήθηκε από την ανάγκη των γονιών, στο “Σχολείο της Φύσης” της Βέτας Γεωργιάδου*, να συνεχίσουν τα παιδιά τους σε ένα δημοτικό που θα συνέχιζε την εξαιρετική δουλειά που γινόταν και γίνεται εκεί! Με τη Βέτα, γνωριστήκαμε το 12 έξω από το TedXthessaloniki όταν ήρθε και μου είπε “Έχουμε το ίδιο όνομα στα σχολείο μας! Πρέπει να γνωριστούμε!”. Το ίδιο καλοκαίρι πήγα και είδα το σχολείο της και ξεκινήσαμε να μιλάμε και να συζητάμε όλο και περισσότερο και να μοιραζόμαστε αυτήν τη συγκίνηση για το παιδί. Έγινε η “δασκάλα” μου και νιώθω εξαιρετικά τυχερός που την συνάντησα! Την ίδια εποχή ακούει η Βέτα πάλι σε ένα άλλο TΕDx τον Γιάννη τον Σωτηράκο και γνωρίζονται. Ο Γιάννης από τον χώρο των επιχειρήσεων και η Βέτα από αυτόν της παιδαγωγικής, βρήκανε τις κοινές τους αλήθειες και άρχισαν να οραματίζονται διάφορα. Το απίστευτο με τον Γιάννη, είναι ότι κατα βάση είναι δάσκαλος. Ό,τι τέλειο επέλεγε να κάνει είχε να κάνει με το παιδί. Έχει ταξιδέψει πολύ, έχει δει τις ανάγκες και πάντα είχε στο μυαλό του να βελτιώσει την εκπαίδευση με όποιον τρόπο μπορεί. Κάπως έτσι λοιπόν η συνάντηση των τριών μας ήταν μοιραία, όταν μου ανακοίνωσαν πριν δύο και κάτι χρόνια ότι “ξέρεις, πάμε να κάνουμε σχολείο”.

Μου άρεσε πάντα αυτή η ιδέα, αλλά το να το πάρω απόφαση ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Πρώτον γιατί δεν είχα τελειώσει με τον Φουρφουρά και δεύτερον γιατί η ασφάλεια του δημοσίου ήταν αφοπλιστική. Την περασμένη σχολική χρονιά όμως, αποφάσισα να κάνω αυτό που δίδασκα στα παιδιά. Να αγαπούν και να μη φοβούνται τις αλλαγές και να κυνηγούν τα όνειρά τους. Έτσι ξεκινήσαμε. Για ένα χρόνο ψάχναμε το ιδανικό μέρος που θα στεγάσει ένα αλλιώτικο σχολείο και το βρήκαμε εντελώς τυχαία, μόλις πριν από 3 μήνες στην περιοχή του Λακκώματος. Μια απίστευτη πλαγιά με θέα τους κάμπους, τη θάλασσα και τον Όλυμπο.

Το μοναδικό στην όλη υπόθεση ήταν ότι το σχολείο δε θα γινόταν από κάποιον που θα έβαζε λεφτά και θα έκανε κουμάντο, αλλά από τους ίδιους τους γονείς. Και γι αυτό έγινε και η εκδήλωση στις 4 Ιουνίου (σσ. στην Μονή Λαζαριστών για την παρουσίαση και ενημέρωση του εγχειρήματος). Για να μοιραστούμε το όραμά μας και να καλέσουμε άλλους 300 περίπου συνιδρυτές να το κάνουν πράξη μαζί μας. Ήταν απίστευτη η συμμετοχή και η επικοινωνία με τον κόσμο όλες αυτές τις μέρες. Αυτό γιατί δεν πάμε να δημιουργήσουμε μια νέα ανάγκη, ένα νέο γκατζετάκι που θα “πρέπει” να θες. Απαντάμε σε ανάγκες που ήδη υπάρχουν, για ένα πιο ανθρώπινο σχολείο. Ένα σχολείο που θα σέβεται το παιδί, που θα προάγει την δημιουργικότητα και που θα αποδέχεται τα μέλη του! Που θα δίνει σε όλα τα παιδιά την ίδια ευκαιρία να φτάσουν όπου μπορούν και θέλουν. Όλα αυτά τη στιγμή που και οι γονείς θα συν-εκπαιδεύονται με τα παιδιά τους. Θα αναζητούν τον εαυτό τους, το παιδί μέσα τους, θα γίνονται πιο συνειδητοποιημένοι και μέσα από τη δική τους βελτίωση θα δείχνουν το δρόμο και στα παιδιά τους. Δε χρειάζονται λόγια. Με τις πράξεις τους θα τα λένε όλα.

Έτσι λοιπόν ό,τι κάναμε τα προηγούμενα χρόνια στα σχολεία μας, μαζί με τις εμπειρίες και τις εξαιρετικές γνώσεις στις τεχνολογικές, και όχι μόνο, εξελίξεις του Γιάννη, θα έρθουν και θα στήσουν ένα σχολείο για τα πιτσιρίκια και τους γονείς τους που ουσιαστικά θα επαναπροσδιορίσει το τι σημαίνει εκπαίδευση.

Ποιο θα είναι το πρόγραμμα του σχολείου, η βάση και η δομή του αλλά και ο ρόλος των γονέων;

Α.Π: Το πρόγραμμά του θα είναι στημένο πάνω στο αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου και στα καλύτερα κομμάτια των σχολικών εγχειριδίων. Όλο όμως το μάθημα δε θα είναι ένα ασύνδετο σχήμα, αλλά θα πλαισιώνεται μέσα από φανταστικά και ρεαλιστικά σενάρια, που έχουν νόημα και ενδιαφέρον για τον μαθητή. Με αυτόν τον τρόπο δεν διδάσκεις απλώς την ύλη αλλά μπορείς να μπεις και σε πιο προχωρημένα αντικείμενα που είναι “εκτός” και για μεγαλύτερες ηλικίες. Φανταστείτε πως θα νιώθατε αν ο δάσκαλός ή η δασκάλα σας έλεγε “παιδιά τις επόμενες μέρες θα σχεδιάσουμε το στήσιμο μιας αποικίας στον Άρη. Πως λέτε να το κάνουμε;” Είναι άπειρα τα διδακτικά αντικείμενα που χωράνε σε ένα τέτοιο στόχο και άλλα τόσα που δεν αναφέρονται καν στην ύλη του Υπουργείου.

Αυτό είναι ένα πολύ μικρό ενδεικτικό δείγμα. Μπορούν να γίνουν εξαιρετικά πράγματα αν πιστέψεις στο παιδί και δε του κόψεις τα δημιουργικά φτερά του. Τη φυσική του τάση να μαθαίνει! Ουσιαστικά μετατρέπεις τα σχολεία σε παγκόσμια κέντρα καινοτομίας, όπως συνηθίζει να λεει ο Γιάννης. Την ίδια στιγμή, αυτό που ονομάζεται όμιλοι στα σχολεία, θα μπει στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία! Δε γίνεται να κρατάμε το καλύτερο απ’ έξω! Απο εκεί και πέρα στο χρόνο του ολοημέρου το σχολείο μετατρέπεται σε μια ζωντανή κοινότητα… από παιδιά! Συμβούλια, παιχνίδι και χρόνος προσωπικής ανάπτυξης σε ότι τους ενδιαφέρει. Απο αγροτικές εργασίες μέχρι και κατασκευές με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό. Σκεφτείτε μια τέτοια κοινότητα που μεγαλώνει με αρχές όπως τον σεβασμό και τη συνεργασία, που έχει μάθει να ακούει την κάθε μονάδα και να παίρνει κοινές αποφάσεις για το καλό όλων. Τι όμορφοι πολίτες θα γίνουν!

Θα δοθεί επίσης η δυνατότητα σε γονείς να συνεργαστούν, να συνεταιριστούν και να δημιουργήσουν υποστηρικτικές δομές γύρω από το σχολείο. Υπάρχουν πολλές σκέψεις έτοιμες να αποκτήσουν για πρώτη φορά υπόσταση, και αυτό είναι κάτι που μας ενθουσιάζει! Γενικότερα στο κομμάτι των γονιών θα δοθεί εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Δε γίνεται οι γονείς να μένουν εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως και δε γίνεται να σταματήσουν και οι ίδιοι να εξελίσσονται και να μαθαίνουν, πρώτα απ’ όλα το ποιοι είναι. Σε αυτό το κομμάτι η Βέτα στο Σχολειό της Φύσης έχει κάνει απίστευτη δουλειά, αναγνωρισμένη από ανθρώπους της εκπαίδευσης που ταξιδεύουν σε πολλές χώρες ως κάτι το μοναδικό και δυσεύρετο.

Η διαδικασία στελέχωσης του εκπαιδευτικού δυναμικού του αλλά και ο χρόνος “παράδοσης” του σχολείου

Α.Π: Η δημιουργία της ομάδας των εκπαιδευτικών θα ξεκινήσει στο τέλος του καλοκαιριού. Θα περάσουμε ένα χρόνο μαζί, μέχρι και το άνοιγμα τον Σεπτέμβρη του 2017, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον, δουλεύοντας παρέα με παιδιά και δημιουργώντας σχέσεις αγάπης και σεβασμού μεταξύ μας. Αυτό θα χαρακτηρίζει τους εκπαιδευτικούς μας. Θα είναι πρότυπα αγάπης και αξιών, που θα διδάσκουν πρώτα με τη στάση ζωής τους. Από εκεί και πέρα θέλουμε όλοι όσοι στελεχώσουν το σχολείο να συγκινούνται με το παιδί. Να συγκινούνται με τη μάθηση, να συγκινούνται με τα ενδιαφέροντά τους. Μόνο έτσι μπορούν να τα μεταδώσουν πραγματικά. Δε μπορεί κάποιος να διδάξει την ποίηση ας πούμε όπως τη φυσική. Πρέπει και ο ίδιος να ανατριχιάζει στον κάθε στίχο! Και όλα αυτά δεν είναι πράγματα τα οποία έχουμε μονάχα ως ιδέες. Είναι πράγματα που στην επαγγελματική μας πορεία έχουμε κάνει και έχουμε δει πόσο σημαντικά είναι!

Υπάρχουν δεσμεύσεις από το Υπουργείο, πρακτικές δυσκολίες σε ό,τι έχει να κάνει με το “καθεστώς” ενός εγχειρήματος όπως του Big Bang School;

Α.Π: Υπάρχουν δεσμεύσεις για τα πάντα. Υπάρχει ένα σαφές κτηριολογικό πρόγραμμα όπως επίσης και ένα αναλυτικό πρόγραμμα το οποίο ακολουθείς. Δεν έχουμε καμία διάθεση να συγκρουστούμε με κανέναν και θα ακολουθήσουμε τους κανόνες όπως και όλα τα υπόλοιπα σχολεία. Η διαφοροποίηση των μεθόδων όμως, είναι διακαίωμα του κάθε σχολείου για το πώς θα προσεγγίσει τη γνώση και του πώς θα επιτύχει τους στόχους του. Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία να εμπλουτίσουν το πρόγραμμα και με δικά τους εγχειρίδια κάτι το οποίο ανοίγει επίσης πολλές πόρτες σε νέες ιδέες.

Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι και μέσα από τον B612 τον ΜΚΟ που αγκαλιάζει όλη τη φιλοσοφία, αλλά και μέσα από το σχολείο το ίδιο, σκοπεύουμε να μοιράσουμε όλη μας την τεχνογνωσία, την εμπειρία, την φιλοσοφία σε όποιον θέλει να την έχει. Το δημόσιο σχολείο που και η Βέτα αλλά και εγώ υπηρετήσαμε, δε θα το αφήσουμε, αλλά θα είναι οι πρώτοι τους οποίους θα προσπαθήσουμε να στηρίξουμε με κάθε τρόπο. Νομίζω είναι και χρέος των ιδιωτικών φορέων να το κάνουν αυτό.

Στο τέλος, επιστρέφουμε στην αρχή, για να επιβεβαιώσουμε ότι δεν πρόκειται για άλλο ένα υπέρμετρα αισιόδοξο και φιλόδοξο εγχείρημα που θα χαθεί στον χρόνο. Ρωτήσαμε τον Άγγελο αν έχει εικόνα από τον Φουρφουρά σήμερα και αν τελικά όλο αυτό που συνέβη εκεί, συνέχισε στον χρόνο. 

Α.Π: Το δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά, είναι ουσιαστικά οι άνθρωποι του δημοτικού σχολείου Φουρφουρά. Σε αυτές τις σχέσεις επενδύαμε τόσα χρόνια και αυτές είναι που συνεχίζουν τώρα, παρέα με τη Γιούλη που μαζί ξεκινήσαμε τα πάντα και την Ελένη από το Νηπιαγωγείο. Τα παιδιά μας και οι γονείς τους μάθανε σε ένα στυλ και ξέρουν να το στηρίζουν ακόμα και όταν τα παιδιά τους πηγαίνουν στο γυμνάσιο. Και εκεί αλλά και στο λύκειο τα πιτσιρίκια μας βρήκαν τους ανθρώπους τους και ξεκίνησαν να το αλλαζουν. Θέλεις στο πως μοιάζουν οι τάξεις; στα συμβούλια; στις εκδηλώσεις; στον τρόπο διδασκαλίας;

Θα κλείσω πάλι με μια ατάκα του Γιάννη την οποία αγάπησα πολύ από την πρώτη στιγμή που την άκουσα και ταιριάζει και στο δημοτικό του Φουρφουρά όπως και σε αυτό που ετοιμάζουμε τώρα. “Όταν μαθαίνεις να οδηγείς δε μαθαίνεις να πηγαίνεις από την Καλαμαριά στον Εύοσμο. Μαθαίνεις να οδηγείς και μετά εσύ διαλέγεις που θα πας.” Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει το σχολείο. Να δίνει τα εργαλεία με την οποία το παιδί θα μπορεί να ζει ευτυχισμένο, κάνοντας πράγματα που του αρέσουν και υποδεχούμενο με χαρά κάθε αλλαγή στη ζωή του. Αυτό κάναμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε!

“Ένα νέο Big Bang Δημιουργίας ξεκινάει! Μία νέα εκπαιδευτική προσέγγιση και ένα νέο σχολείο. Επανασχεδιασμένο για την περίοδο τεχνολογικών και άλλων εκθετικών αλλαγών που ζει ο πλανήτης και η ανθρωπότητα. Ένα σχολείο για Δημιουργούς! Που μπορούν να φτιάξουν το μέλλον! Και θα αποτελέσουν τον καταλύτη για ένα νέο πολιτισμικό παράδειγμα. Συντελώντας στην «αναβάθμιση» της Ανθρωπότητας και του πλανήτη.”

Μπορείτε να γίνετε «συν-μέτοχοι» στο Big Bang School, στο σχολείο που μπορεί να φτιάξει το μέλλον, μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του και να κατεβάσετε σε μορφή PDF τόσο τις πληροφορίες για την εταιρία όσο και για την συμμετοχή σας και στην περίπτωση που το επιθυμείτε να συμπληρώσετε και την φόρμα με την δήλωσή σας. 

*Αξίζει να σημειωθεί πως το 2007 δημιουργήθηκε στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης το “Σχολείο της Φύσης” από την εκπαιδευτικό Βέτα Γεωργιάδου ενώ πριν από λίγο καιρό στην σκηνή του TEDx Thessaloniki 2016 ανέβηκε ένας νέος εκπαιδευτικός ο Στέλιος Παρίζας, ο οποίος ακόμα και με τον τίτλο του “αναπληρωτή” δεν ευησύχασε, καταφέρνοντας να δώσει μία νέα πνοή πέραν των συνηθισμένων στην εκπαιδευτική διαδικασία και όλα αυτά στην νότια νησιωτική χώρα εν καιρώ κρίσης. Ένας νέος καταρτισμένος άνθρωπος, με όρεξη για την δουλειά του που δεν τα παράτησε ακόμα και όταν όλο του το έργο αφορούσε μόνο έναν μαθητή.

Από τον Φουρφουρά, την Κάλυμνο, την Ρόδο και τον Τρίλοφο μέχρι και το Λάκκωμα, οι νέοι εκπαιδευτικοί της χώρας στοχεύουν να μας κάνουν να ξαναπιστέψουμε και να οραματιστούμε πως πράγματι η “παιδεία” δεν είναι ένα κλισέ. Είναι το πιο ρομαντικό όνειρο που μπορεί να απελευθερώσει την πραγματικότητά μας, χαρίζοντάς της, το πιο απτό ταυτόχρονα σχέδιο για την πραγμάτωσή του.