Ένας άγνωστος τόπος
Την επόμενη φορά που θα ταξιδεύετε με τρένο από τη Θεσσαλονίκη περιμένοντας στην μεγάλη αίθουσα αναμονής ρίξτε μια ματιά προς τα δεξιά σας.
Λέξεις-εικόνες: Γιώργος Τσιτιρίδης
Η εκκλησία των ταξιδιωτών: Η μικρή εκκλησία εντός του επιβατικού σταθμού των τρένων είναι μοναδική στο είδος της σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η ιστορία της.
Θυμάμαι την μάνα μου και κάποιες θείες να σταυροκοπιούνται κάθε φορά που ξεκινούσαμε για ένα μακρινό ταξίδι, μαζί με μια προσευχή ή μια ευχή για καλό δρόμο. Η ιεροτελεστία της ευχής και του σταυρού είναι διαδεδομένη ακόμα και σήμερα στην καθημερινότητά μας. Οι πιστοί σταυροκοπιούνται πριν ή μετά από ένα γεύμα, έξω από μια εκκλησία, πριν πέσουν για ύπνο, μετά από μια αρρώστια.
Ειδικά παλαιότερα που τα μέσα μεταφοράς δεν ήταν τόσο εξελιγμένα ένα ταξίδι μπορεί να ήταν δύσκολο και επικίνδυνο, κάτω από αντίξοες συνθήκες στις οποίες η θεϊκή δύναμη ήταν μεγάλη παρηγοριά και ελπίδα.
Στον επιβατικό σταθμό της Θεσσαλονίκης εκτός από μια ευχή για καλό ταξίδι ο ταξιδιώτης έχει την δυνατότητα να ανάψει ένα κερί ακόμα και να προσευχηθεί η να παρακολουθήσει ολόκληρη λειτουργία μιας και εντός του βρίσκεται μια μικρή εκκλησία μοναδική στο είδος της που παρόμοια της δεν υπάρχει πουθενά αλλού αυτή του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου του Διακόνου.
Ο Άγιος Φίλιππος καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, ήταν παντρεμένος με τέσσερις κόρες και διάκονος μεταξύ των επτά Διακόνων της πρώτης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 11 Οκτωβρίου και θεωρείται ο προστάτης των σιδηροδρόμων. Η αρχική σκέψη για την ίδρυση του ναού ξεκινάει από τον Γέροντα Παΐσιο. Λέγεται πως σε κάποια επίσκεψη του είχαν αναφέρει πως μεγάλη μερίδα περιθωριακών, άστεγών, εξαθλιωμένων τοξικοεξαρτώμενων συχνάζουν εντός και εκτός του ΟΣΕ και εκείνος λέγεται πως είπε αυθόρμητα «Γιατί δεν κάνετε μια εκκλησία για όλους αυτούς τους ανθρώπους;»
Η αρχή έγινε το Σεπτέμβριο του 1991, για μια μικρή εκκλησία που θα υπαγόταν στην μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Αρωγοί του έργου ήταν το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος με την σειρά του παραχώρησε το σημείο όπου θα γινόταν ο ναός εντός της μεγάλης αίθουσας αναμονής και ζήτησε να έχει το όνομα του προστάτη των σιδηροδρόμων, Φίλλιπου. Η εκκλησία ήταν έτοιμη το 1994 και έκτοτε λειτουργεί με πολύ τακτικές λειτουργίες, αγρυπνίες και ανοίγει σε κάθε μεγάλη γιορτή. Προσφέρει εκτός από προσευχή και οποιαδήποτε βοήθεια μπορεί στους διερχόμενους του σταθμού και σ’ αυτούς που περιφέρονται εντός και εκτός του σταθμού όπως άστεγοι, τοξικομανείς κτλ.
Στα πρόσφατα ταξίδια μου ο δρόμος μ’ έβγαλε αρκετές φορές προς τον σταθμό. Παρατήρησα με έκπληξη πως κάθε φορά που είχε λειτουργία το μικρό εκκλησάκι του σταθμού ήταν γεμάτο είτε από κατοίκους των γύρω περιοχών είτε από περιπλανώμενους που ζουν μέσα και έξω από το σταθμό είτε από ταξιδιώτες.
Η ατμόσφαιρα ιδιαίτερα μυστικιστική. Στον κύριο ναό δεν ανάβουν τα φώτα μόνο κεριά και μεγάλες λαμπάδες και οι παρευρισκόμενοι ψέλνουν όλοι μαζί. Ο κόσμος είτε προσπερνάει είτε ανάβει ένα κερί ή μπαίνει για να παρακολουθήσει την λειτουργία.
Την επόμενη φορά που θα ταξιδεύετε με τραίνο από την Θεσσαλονίκη περιμένοντας στην μεγάλη αίθουσα αναμονής ρίξτε μια ματιά προς αυτό το μικρό εκκλησάκι στα δεξιά σας.
