Ένας Θεσσαλονικιός κάνει την επανάσταση των λέξεων στο YouTube!

Μία από τις μικρές, προσωπικές επαναστάσεις που καλούμαστε να κάνουμε σε μια εποχή που τρέχει πιο γρήγορα από τη σκιά της είναι να αφιερώνουμε χρόνο στους ανθρώπους. Όχι μόνο στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και σε εκείνους τους αγνώστους που πάντοτε έχουν κάτι διαφορετικό να μας πουν. Αρκεί μονάχα να τους δώσουμε τον γόνιμο χώρο για να (επι)δράσουν μέσα μας.

Ο Θεσσαλονικιός Τάσος Έρος Μπατσιούλας, έχοντας ως κύρια ενασχόλησή του τη διαφημιστική φωτογραφία, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα κανάλι στο YouTube κάνοντας ακριβώς αυτό: αφήνοντας τις απόψεις των ανθρώπων να ανασάνουν.

Στις μικρές ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ τα θέματα είναι πολλά. Από την τέχνη του παγωτού έως τη βία της καθημερινότητας. Από το φλερτ μέχρι τη μη λεκτική επικοινωνία. Ολιγόλεπτα βίντεο, με διάρκεια έως δέκα λεπτά, προσφέρουν στο κοινό διάφορες και διαφορετικές απόψεις, συμβάλλοντας στην ευρεία έννοια του κοινωνικού πολιτισμού μας.

Και όλα αυτά, με φόντο διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης, απολύτως καθημερινά. Μια εξαιρετική ιδέα με εξαιρετική εφαρμογή.

Διαβάστε παρακάτω όσα μοιράζεται ο Τάσος Έρος Μπατσιούλας με την Parallaxi για το πρότζεκτ του:

Η ιδέα ξεκίνησε να παίρνει μορφή πολύ πριν δημιουργηθεί το κανάλι στο YouTube. Αφορμή είναι ο βομβαρδισμός που δεχόμαστε από μηνύματα, ειδήσεις ή εμπειρίες που δε βοηθούν σε κανένα επίπεδο, ψυχολογικό, ηθικό, κοινωνικό. Με βασάνισε αρκετά ένα συγκεκριμένο ερώτημα: ποιος είμαι εγώ που θα υποδείξω στον κόσμο το σωστό; Γιατί έτσι το έβλεπα στην αρχή. Έβαλα αυτή τη σκέψη στην άκρη σκεπτόμενος πως απλά θα έφτιαχνα ένα πρότζεκτ όπως μπορεί να φτιάξει ο καθένας και θα εκφραστούν μερικές απόψεις, τίποτα αυστηρό και τίποτα απόλυτο. Επιλέγω πλέον με πλήρη εξωστρέφεια μέσω του καναλιού “μικρές Συναντήσεις” να παρουσιάσω με έναν λιτό, ταπεινό τρόπο τις απόψεις “φωτεινών” ανθρώπων οι οποίοι πραγματικά βρίσκονται δίπλα μας. Στην αρχή, μου άρεσε η ιδέα να δημιουργήσω ένα μωσαϊκό ανθρώπων, μία “συλλογή προσωπικοτήτων”, μία “κιβωτό απόψεων”, όπως το ονομάζω εγώ. Με αρχή τις δικές μου προσωπικές ανησυχίες, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω την κάμερά μου με την οποία θα έχω άνεση να επικοινωνήσω και στον έξω κόσμο αυτό που συνέβαινε ούτως ή άλλως στη ζωή μου: μικρές συναντήσεις και συζητήσεις με άτομα που τύχαινε και βρίσκονταν γύρω μου.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι συνήθως του κοντινού μου περιβάλλοντος, γιατί έτσι ήταν και το πιο άμεσο για να κάνω μία αρχή. Σαφώς και είμαι απόλυτα ανοιχτός να συζητήσω και με άτομα που δε γνωρίζω αλλά έχουν μια ενδιαφέρουσα άποψη να εκφράσουν για θέματα ηθικής, ανθρωπιστικά, θέματα καθημερινά ή και υπαρξιακά. Το μαγικό όλης αυτής της διαδικασίας είναι πως ωριμάζω και μεγαλώνω πνευματικά και εγώ μέσα από συναντήσεις με άτομα που μέχρι πρότινος θα μου ήταν άγνωστα. Δεν είναι αυθεντίες στα θέματα που θίγονται ούτε και εκφράζουν τις απόλυτες απόψεις, αλλά τις καθαρά προσωπικές τους. Η συζήτηση θα ξεκινήσει μεν από εμένα αλλά στη συνέχεια όλα κυλούν συνειρμικά.

Η ζωντανή αντίδρασή μου στη σημερινή εποχή που ο καθένας εκφράζεται χωρίς να ακούει τον συνομιλητή του είναι αυτό που έχω ξεκινήσει να κάνω. Θέλω να πιστεύω σε βαθύτερο επίπεδο πως είναι η ταπεινή δική μου προσπάθεια να κρατήσω ζωντανούς τους ρομαντικούς και ονειροπόλους. Αναγνωρίζω πως είναι μια δύσκολη περίοδος που δεν ευνοείται η πλήρης επικοινωνία και αντ’ αυτής ευνοείται μια επικοινωνία με ατάκες, συνοπτική και γρήγορη. Πώς θα μπορούσε, άραγε, να συνοψιστεί η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο σε μία επικοινωνία με ατάκες; Ζούμε σε εποχή που το fast food υπάρχει σε όλα τα επίπεδα: την επικοινωνία, το φαγητό, τον έρωτα, τις εμπειρίες. Αυτοί που ψάχνουν ακόμα αυτά τα λίγα άτομα που τολμούν και αντιστέκονται στην ταχύτητα της ζωής που ξεπερνά και αυτά που μπορούμε ανθρώπινα να αντέξουμε θα μπορέσουν να ταυτιστούν με την ιδέα και ίσως και με μερικές από τις απόψεις των ανθρώπων της.

Δεν συστήνω τους συνομιλητές στον θεατή, δεν εμφανίζομαι προσωπικά μπροστά από την κάμερα γιατί κρίνω πως δε θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν να μάθει ένα όνομα, ένα νούμερο ή το επάγγελμα αυτού που εκτίθεται. Η ιδέα είναι να εστιάσει ο θεατής αποκλειστικά και μόνο στις απόψεις που παρουσιάζονται χωρίς να εφαρμόσει κανένα περιττό κοινωνικό ή δικό του φίλτρο. Οι απόψεις που εκφράζονται βέβαια δεν είναι οι απόλυτες, δηλαδή δε διεκδικώ να πετύχω και να δημοσιεύσω τη μία και μοναδική απάντηση σε ένα θέμα. Τα περισσότερα θέματα είναι πολυδιάστατα και θα χρειαζόταν μία ανοιχτή συζήτηση για να ικανοποιηθούν όλες οι πλευρές για να μπορέσει να προκύψει η απολυτότητα. Όσον αφορά εμένα, προτιμώ μια διακριτική παρουσία στη συζήτηση, για αυτό και δεν θα εμφανιστώ ή ακουστώ. Είμαι αυτός που κινεί τη συζήτηση και το πρότζεκτ, αλλά εκεί σταματά ο ρόλος μου. Αυτό που θέλω να πετύχω, μέσα στην ταχύτητα της επικοινωνίας, είναι να βάλω το κοινό να συμμετέχει στη διαδικασία “συζήτησης” με το βίντεο που του παρουσιάζεται. Για αυτό και εκτιμώ τα επιτόπου σχόλια πάνω στο κάθε βίντεο μέσα στο κανάλι και όχι τα σχόλια επί προσωπικού. Δεν είμαι εγώ το πρότζεκτ. Το πρότζεκτ ανήκει στο κοινό του.

Για τις συζητήσεις επιλέγω σημεία που είναι ικανά να βάλουν το θεατή σε μια κινηματογραφική διάθεση. Είναι σημεία καθημερινά, όπως θα γινόταν και αν έπινα έναν καφέ με έναν από αυτά τα άτομα και αντί να συζητάμε για τα νέα μας, αφιερώναμε χρόνο ο ένας στον άλλον και στοχαζόμασταν παρέα.

Νομίζω πως η μεγαλύτερη πληρωμή για εμένα θα ήταν να μπορέσει να φυτευτεί ένα μικρό “σποράκι” στη σκέψη ενός θεατή και να τη θρέψει. Να τον θέσει απέναντι στην πραγματικότητα, στις ζώνες ασφαλείας του και εν τέλει απέναντι από τον ίδιο τον εαυτό του. Μελλοντική πορεία: Άγνωστη. Αυτός είναι ο τρόπος που επέλεξα και εγώ να ικανοποιήσω τις δικές μου ανησυχίες. Το ξεκίνησα με ενθουσιασμό και προσωπική ανησυχία και έτσι το βλέπω να συνεχίζει. Δεν έχω αυστηρό πλάνο για συγκεκριμένο αριθμό “μικρών Συναντήσεων” και δε νομίζω πως χρειάζεται να το προαποφασίσω. Το αφήνω να με ταξιδέψει από μόνο του, πάω όπου με πάει. Μία πιθανή εξέλιξη όλου αυτού θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ. Θα δανειστώ λίγο Νίκο Καζαντζάκη για την αποφώνηση: “Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει”.

*Ο Τάσος Έρος Μπατσιούλας γεννήθηκε και ζει τις στιγμές του στη Θεσσαλονίκη. Έχει Bachelor of Arts από το University of Central Lancashire στη Φωτογραφία. Ασχολείται κυρίως με τη διαφημιστική φωτογραφία. Θα βρείτε δουλειά του στο instagram (@tasoseros, https://instagram.com/tasoseros/), στη σελίδα του στο facebook (Tasos Eros, https://www.facebook.com/tasoseros.page/) και για περισσότερες πληροφορίες για το κανάλι “μικρές Συναντήσεις”, ακολουθήστε τη σελίδα στο facebook (https://www.facebook.com/mikres.sinantiseis) και το κανάλι στο YouTube (https://www.youtube.com/c/μικρέςΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ).