Επιχειρώντας μια ζωντανή αναβίωση του θρυλικού Orient Express στη Θεσσαλονίκη

Λέξεις: Γιάννης Κυφωνίδης

Πριν από έναν μήνα έλαβα αυτό το μήνυμα από την παιδική και αγαπημένη φίλη , αλλά και συμπρωταγωνίστρια στην παράσταση του αυθεντικού Orient Express το 2019 Αγγελική Καράνου.

“Καλημέρα. Αν δεν κάνεις πράξη το όραμά σου στο θέατρο ως σκηνοθέτης ΔΕΝ θα σου ξαναμιλήσω.

Απέχω από το θέατρο τόσο καιρό για δυο λόγους :

Ο πρώτος είναι γιατί πέθανα και έπρεπε να βρω τους τρόπους να αναστηθώ. Εξάλλου, οι νεκροί δεν μιλάνε… Αυτό από την προσωπική μου ζωή.

Το καταφέρνω πια. Μπήκα σε έναν δρόμο ζωής παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετωπίζω για την επιβίωση μου – συναισθηματικές και οικονομικές.

Ο δεύτερος είναι γιατί σεβάστηκα και κράτησα φυλακτό την ευγνωμοσύνη που πάντα θα τρέφω στο πρόσωπο σου, όταν μου έδωσες την ευκαιρία να τολμήσω, να δοκιμαστώ και να θριαμβεύσω σε αυτό που πολύ αγαπώ αλλά φοβόμουν να αποτύχω…

Συνεπώς, όφειλα να σου δώσω προβάδισμα και να μην πάω σε οποιαδήποτε άλλη θεατρική ομάδα. Και το έπραξα.

Τώρα ήρθε η στιγμή να βάλω και αυτό το κομμάτι μου στον δρόμο. Θα είναι μαζί σου;

Προτείνω να ξεκινήσουμε στην ζωντανή αναβίωση του Όριαν. Με άλλη διανομή αν αυτό πρέπει για να προχωρήσουμε άμεσα. Να το κινηματογραφήσουμε και να το δώσουμε στο κοινό μέσω πλατφόρμας. ΑΜΕΣΑ. Στην τρέχουσα σεζόν.

Αυτά, γλυκιέ μου.

Με λατρεία, Αγγελική”

Κι ενώ είχαμε να μιλήσουμε περί τα δύο χρόνια για τους δικούς μας λόγους, της τηλεφώνησα άμεσα και της είπα ΝΑΙ!!!

Ωστόσο όταν αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το αναγεννημένο πρότζεκτ πέσαμε πρώτα στα εμπόδια αυτού που λέμε παραγωγή, δηλαδή μπάτζετ, χορηγοί, υποχρεώσεις και τα συναφή.

Στο πρόσφατο ραντεβού μας με τον πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων Θεσσαλονίκης Κώστα Πατάρα, που διαχειρίζεται το Μουσείο, μόνον θετικά μηνύματα εισπράξαμε, αλλά μετά λύπης μας μάθαμε ότι στην περίοδο ειδικά των lockdowns έγιναν κι άλλες κλοπές και φθορές, οπότε εφαρμόστηκε η 24ωρη φύλαξη του χώρου.

Βέβαια διαβάσαμε και στην Καθημερινή μεταξύ άλλων ότι “όλα αυτά τα εκθέματα δεν έχουν μόνο ομορφιά αλλά και κόστος συντήρησης. Οι ανάγκες είναι μεγάλες και εμφανείς, ειδικά στα βαγόνια και τις μηχανές που βρίσκονται εκτεθειμένα σε εξωτερικό χώρο. Το σαλόνι και οι κλίνες για παράδειγμα του Όριεντ Εξπρές χρειάζονται κάτι παραπάνω από ένα φρεσκάρισμα.”

Τα οικονομικά του συλλόγου όμως δεν επαρκούν. Τα ετήσια έσοδα από εισφορές και επισκέψεις κατευθύνονται σε υλικά συντήρησης και μισθούς προσωπικού. Ενίσχυση λαμβάνουν και από τον ΟΣΕ για δράσεις ανάδειξης των εκθεμάτων τους. Για αρκετά χρόνια είχαν απαλλαχθεί από τις καταβολές μισθωμάτων για τον χώρο που ανήκει στη ΓΑΙΑΟΣΕ.

Ωστόσο, το 2018 η απαλλαγή ήρθη (από τότε ο σύλλογος προσπαθεί να την επαναφέρει) και τα μισθώματα σήμερα ανέρχονται σε 17.000 ευρώ, τα οποία ζητάει η εταιρεία με διαταγή πληρωμής από 27/12/2024.

Η νέα διοίκηση της ΓΑΙΑΟΣΕ προσπαθεί να διευθετήσει οφειλές από μισθωτές της, αν και όπως μετέφεραν πηγές από τη διοίκησή της στην «Κ», ο Σύλλογος της Θεσσαλονίκης θα ήταν «από τους τελευταίους στους οποίους θα δημιουργούσαν κάποιο ζήτημα».

Όλα αυτά όμως περιγράφουν μια στρεβλή κατάσταση. Μια χούφτα εργαζόμενοι έφτιαξαν κάτι μεγάλο με το μεράκι τους, αλλά δεν είναι εύκολο να το διαχειριστούν. Από την άλλη, ένας οργανισμός αντί να δει πώς θα διαχειριστεί την ιστορία του κινείται απρόσωπα και γραφειοκρατικά. Από τον ΟΣΕ μαθαίνουμε ότι υπάρχει ένα σχέδιο νέου σιδηροδρομικού μουσείου πλησίον του υπό ανέγερση Μουσείου Ολοκαυτώματος. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χαθεί αυτό το τρένο.”

Οπότε έπεσε η ιδέα αρχικά να στήσουμε μερικές παραστάσεις από τον Απρίλιο και μετά για καλλιτεχνικούς λόγους και για λόγους ενίσχυσης του μουσείου. Και να αφήσουμε για το μέλλον την “εμπορικότητα” της παραγωγής.

Θα το αγκάλιαζε ξανά όλη η Θεσσαλονίκη και οι γύρω πόλεις, όπως κι επισκέπτες ακόμη κι από την Αθήνα, όπως το 2019; Θα ενισχυόταν οικονομικά όπως θα έπρεπε; Οι αρμόδιες αρχές, από το Δήμο Κορδελιού και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας μέχρι τα αρμόδια υπουργεία και οργανισμούς θα επιβράβευαν τελικά το έργο και την προσπάθεια του Συλλόγου που ότι έχει καταφέρει το έχει καταφέρει εκ των ενόντων;

Ερωτήματα ρητορικά και μη που καλούμαστε άμεσα να απαντήσουμε για να αποφασίσουμε!

Να θυμίσουμε ότι το κτίριο της Στρατιωτικής στάσης (Station Militaire) της εταιρείας Σιδηροδρόμων «Jonction – Salonique – Constantinople» βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης περίπου 500 μέτρα μετά την ανισόπεδη γέφυρα της οδού Μοναστηρίου προς την έξοδο της πόλης, μεταξύ των κυρίων Σιδηροδρομικών γραμμών που εκπορεύονται από τον νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό και την Οδό Μοναστηριού στα διοικητικά όρια του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου.

Το κτίριο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας. Συγκεκριμένα κατασκευάσθηκε από το 1891 μέχρι το 1894 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι μετέπειτα κατασκευαστή της Κάζα Μπιάνκα.