Έτσι γιόρτασε η Θεσσαλονίκη την Παγκόσμια Ημέρα των Φάρων
Η Θεσσαλονίκη γιόρτασε στο Φάρο του μεγάλου εμβόλου του Θερμαϊκού κόλπου στο Αγγελοχώρι.
Λέξεις – Εικόνες: Γιώργος Τσιτιρίδης
Η Παγκόσμια Ημέρα Φάρων γιορτάζεται κάθε Τρίτη Κυριακή του Αυγούστου από το 2003 μετά από πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Φαροφυλάκων. Σκοπός της γιορτής είναι η επαφή των πολιτών με τους Φάρους, η ενημέρωση για την σημαντικότητα τους και τον τρόπο λειτουργίας τους.
Στην Ελλάδα κατεξοχήν θαλάσσια και νησιωτική χώρα μετράμε πολλούς φάρους από τους οποίους 120 περίπου ιστορικής σημασίας, έχουν κριθεί ως διατηρητέοι. Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας των Φάρων εχτές Κυριακή 19 Αυγούστου 27 Φάροι στην Ελλάδα έμειναν ανοιχτοί για το κοινό από το πρωί μέχρι την δύση του ηλίου. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.
Η Θεσσαλονίκη γιόρτασε στο Φάρο του μεγάλου εμβόλου του Θερμαϊκού κόλπου στο Αγγελοχώρι ο οποίος άνοιξε για να υποδεχτεί το κοινό της πόλης. Όταν φτάσαμε πλήθος κόσμου ήταν ήδη εκεί και περίμενε να ξεναγηθεί στο εσωτερικό του Φάρου με την μέση αναμονή να φτάνει και την μιάμιση ώρα.
Ο Φάρος του Αγγελοχωρίου βρίσκεται σε μια περιοχή με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.
Μπροστά από την ακτή πριν από τον Φάρο ορθώνονται για αρκετά μέτρα μισοκατεστραμμένα οχυρά, ένα φρούριο που έχτισαν Αυστριακοί τεχνικοί το 1883 έπειτα από παραγγελία των Οθωμανών.
Η βόλτα γύρω από τα χαλάσματα είναι εντυπωσιακή.
Ανηφορίζοντας ο δρόμος καταλήγει στο φάρο. Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων. Έχει ύψος 10,5 μέτρα και εστιακό ύψος 32 μέτρα. Βρίσκεται στην Ναυτική Βάση του Αγγγελοχωρίου και εντάχθηκε στο δίκτυο Φάρων Ελλάδος μετά το 1913.
Παράλληλα του κτίσματος και σε πιο χαμηλό ύψος σώζονται δύο από τα πέντε κανόνια με την τσιμεντένια βάση τους από τον Β παγκόσμιο πόλεμο όταν οι Γερμανοί μετέτρεψαν το χώρο σε πολυβολείο λόγο της καλής θέσης που έχει το ύψωμα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι σύμμαχοι να προσπαθήσουν να βομβαρδίσουν τα κανόνια προκαλώντας ζημιές και στο Φάρο. Για το λόγο αυτό το 1948 χρειάστηκε να επισκευαστεί για να μπορέσει να ξαναλειτουργήσει. Το 1963, μετά από το πετρέλαιο και την ασετιλίνη ο φάρος περνάει στην εποχή του ηλεκτρικού ρεύματος.
Το 1998 χαρακτηρίστηκε διατηρητέος και έγιναν πολλές επισκευές για την διάσωσή του.
Σε όποιο σημείο και αν σταθεί κάποιος το απέραντο γαλάζιο τοπίο τον αποζημιώνει σε μια από τις πιο μαγευτικές δύσεις ηλίου που έβαψαν κόκκινο τον ουρανό και την Θάλασσα.
Από μια τέτοια γιορτή δεν θα μπορούσε να λείπει ο πατέρας Αθηναγόρας Λουκατάρης και τα παιδιά του από το κέντρο Νεότητας του Δεδροποτάμου που ο ίδιος του έδωσε την ονομασία «Φάρος του κόσμου» και τόνισε την σημασία που ο Φάρος έχει στο να βρίσκουν οι άνθρωποι τον δρόμο τους.
Μισή ώρα μετά την δύση του ηλίου και όταν πλέον άρχισε να σκοτεινιάζει ο ουρανός το φως του Φάρου άναψε και άρχισε να γυρνάει κυκλικά και να φωτίζει όλο το ύψωμα.
Η ώρα ήταν ήδη περασμένες εννέα και μετά το μαγικό ηλιοβασίλεμα η μέρα άρχισε να δίνει για τα καλά την θέση της στην νύχτα και οι τελευταίοι επισκέπτες να απομακρύνονται αφήνοντας τον Φάρο σιωπηλό να κάνει την δουλειά του.
