Γιατί χτυπήσαμε TV100 και ΕΣΗΕΜΘ-Η προκήρυξη

Την ανάληψη της ευθύνης των δυο επιθέσεων που συνέβησαν χθες και σήμερα με ανάρτηση σε ιστοσλεδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ανέλαβε η  ομάδα “Μειοψηφίες Μητροπολιτικών Επιθέσεων”. Αναλυτικά η προκήρυξη.

 

“Η αλήθεια του εξουσιαστικού συστήματος αντικατοπτρίζεται στην βαρβαρότητα του εγκλεισμού…

Τα ΜΜΕ ως θεμελιώδης μηχανισμός του εξουσιαστικού συμπλέγματος, έχουν αναλάβει την παρουσίαση της “πραγματικότητας” στο κοινωνικό σύνολο, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται κάθε φορά τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο προβάλλουν και το νέο σωφρονιστικό κώδικα ως έναν εξανθρωπισμό των συνθηκών στις φυλακές, ενώ ο ίδιος αποτελεί μία νέα βαρβαρότητα που έρχεται να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα φασιστική πραγματικότητα της συνθήκης του εγκλεισμού.

Εισάγεται, λοιπόν, ένα νέο σύστημα εισαγγελικής και δικαστικής μοναρχίας, σύμφωνα με το οποίο το εισαγγελικό βέτο παραμένει σ’ ό,τι αφορά τη χορήγηση αδειών, με τη διαφορά, όμως, πως πλέον θα πρέπει να αιτιολογείται η έγκριση της άδειας και όχι η άρνησή της. Στις εκπαιδευτικές άδειες η “σκυτάλη” περνά στα χέρια των δικαστικών λειτουργών όπου οι νέες θεσμοθετήσεις αποτελούν νέα περιοριστικά όργανα στα χέρια τους. Ένα ακόμη άρθρο έρχεται να περιορίσει τις ήδη κεκτημένες “ελευθερίες” που θα μπορούσε να έχει ένας/μία κρατούμενος/η καθιστώντας επιτακτική τη χρήση του λεγόμενου “ηλεκτρονικού βραχιολιού” κατά τη διάρκεια των αδειών. Μία ηλεκτρονική αλυσίδα, λοιπόν, για την οποία θα πρέπει να πληρώνεται αντίτιμο 15€ ανά ημέρα, εντείνοντας έτσι τους οικονομικούς διαχωρισμούς μεταξύ των κρατουμένων και αποκλείοντας τους οικονομικά αδύναμους από το δικαίωμα της εξόδου.

Παράλληλα, ο νέος σωφρονιστικός κώδικας, ουσιαστικά επαναφέρει της ειδικές συνθήκες κράτησης σε αντιστοιχία με το νομοσχέδιο που προέβλεπε την ίδρυση φυλακών τύπου Γ’, μιας και επιβάλει την κράτηση “επικίνδυνων” κρατουμένων σε αστυνομικά τμήματα, αστυνομικές διευθύνσεις ή σε ειδικές απομονωτικές συνθήκες εντός τον φυλακών.

Σχετικά με τα επισκεπτήρια ο νόμος προβλέπει την δημιουργία μιας ηλεκτρονικής λίστας επαφών για κάθε έγκλειστο/η. Οι κρατούμενοι θα μπορούν να επικοινωνούν με τα άτομα που εμπεριέχονται στην προσωπική τους λίστα, αφού τους δοθεί κωδικός πρόσβασης από τους ανθρωποφύλακες. Με αυτή τη νέα μέθοδο, που αποσκοπεί σε ένα διαρκές φακέλωμα, ο αριθμός των ανθρώπων με τους οποίους θα μπορούν να επικοινωνούν οι κρατούμενοι/ες θα είναι συγκεκριμένος και περιορισμένος, ενώ δεν θα μπορούν να τον υπερβούν λόγω της ηλεκτρονικής καταγραφής των επισκεπτηρίων.

Με στόχο την καταστολή κάθε μορφής αγώνα και αμφισβήτησης εμφανίζονται επίσης νέες τιμωρητικές διατάξεις. Μία από αυτές αποτελεί η εξουσία του συμβουλίου της φυλακής να αφαιρεί μεροκάματα που έχουν δουλέψει οι κρατούμενοι, ως μέσο ποινής σε κάποια “μη αποδεκτή” συμπεριφορά στη φυλακή, κατά την δική του υποκειμενική κρίση. Στο τιμωρητικό αυτό πλαίσιο προστίθεται η νομιμοποίηση της χρήσης βίας από τους ανθρωποφύλακες προς τους κρατούμενους/ες εάν οι πρώτοι βρίσκονται μπροστά σε κάποια “ενεργετική ή παθητική φυσική αντίσταση σε νόμιμη διάταξη ή σε περιπτώσεις νόμιμης άμυνας”.

Ακόμα, αντικειμενοποιείται το σώμα των κρατουμένων και οι ίδιοι/ες χάνουν κάθε έλεγχο πάνω σε αυτό, καθώς σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία καθίστανται υποχρεωμένοι να υποστούν εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, με την γύμνωση τους. Στο κομμάτι αυτό επανέρχονται οι κολπικοί έλεγχοι δείχνοντας στις έγκλειστες πως είναι υποχείρια στα χέρια του νόμου, ενώ τους γνωστοποιείται πως οποιαδήποτε αξιοπρεπής στάση και αντίδραση σ’ αυτόν θα τους επιφέρει εξοντωτικές ποινές (απομόνωση κ.α.). Στο μοτίβο αυτό έρχεται να συμπληρώσει τη βαρβαρότητα το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης σε περιπτώσεις αγώνων απεργίας πείνας, όπου όχι μόνο επιβάλλεται η εξουσία πάνω στα σώματα των αγωνιστών αλλά και ορίζεται ως νομικά απαγορευμένη η χρήση του σώματος του κρατουμένου ως μέσο αγώνα.

…να επιτεθούμε σ’ αυτούς που την προπαγανδίζουν

Δε μπορεί κάποιος να μιλήσει για τους κρατικούς θεσμούς, την εκτελεστική, την νομοθετική ή την δικαστική εξουσία, χωρίς να συνυπολογίσει την αδιάκοπη και νευραλγική συμβολή των ΜΜΕ στην ύπαρξη, συντήρηση και διαιώνιση τους. Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία που αλληλοτροφοδοτούνται μεταξύ τους σε επίπεδο πληροφορίας, συμφερόντων, στοχεύσεων και ενίοτε ανθρώπινου δυναμικού.

Τα ΜΜΕ κατέχουν πολλαπλούς ρόλους στην κακόγουστη, γκροτέσκα παράσταση που λέγεται υπάρχον. Σκηνοθετούν, γράφουν σενάρια, κάνουν μοντάζ, άλλοτε συγκαλύπτοντας και άλλοτε υπερθεματίζοντας αυτό που επιθυμούν, διαφημίζουν τις ενδεδειγμένες για αυτά συνειδήσεις. Οι ιστορίες που πλάθουν έχουν μεγάλη γκάμα και ανάλογα με την εκάστοτε κοινωνική και πολιτική συγκυρία, στόχο έχουν, άλλοτε να προκαλέσουν αναβρασμό, άλλοτε τρόμο και ανασφάλεια, άλλοτε ψευδαίσθηση συνοχής και ειρήνης, άλλοτε συγκίνηση.

Αποτελούν μία βιομηχανία που παράγει πραγματικότητες κατά παραγγελία. Η ρητορική τους είναι, συνήθως, συσκευασμένη μέσα σε απλουστευτικά δίπολα που στόχο έχουν με εύπεπτο τρόπο να αναπαραστήσουν και να υποδείξουν τί είναι καλό ή κακό, ποιός είναι αθώος ή ένοχος, τί είναι δίκαιο και τι άδικο, ποιός είναι ο θύτης και ποιό το θύμα. Μέσα από τις αφηγήσεις τους, τα μίντια επιχειρούν να αναγάγουν την προκατάληψη σε αλήθεια και να παρουσιάσουν κατασκευασμένες δηλώσεις ως χρησμούς.

Μέσα από τα δελτία των 8 μιλάει το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του. Μέσα από τις εκπομπές “κοινωνικού περιεχομένου” εκφράζεται η κοινωνία του θεάματος, του ατομισμού και της απάθειας. Μέσα από τα σίριαλ, αναπαράγονται οι ζωές κάποιων άλλων, καθρεφτίζοντας τους μικροαστικούς πόθους των τηλεθεατών.

Αντιλαμβανόμενοι, λοιπόν, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ως ένα ακόμη εργαλείο της εξουσίας το οποίο παίζει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης αλλοτριωμένης κοινωνίας, ως ένα ακόμη μέσο στα χέρια του κράτους με στόχο την εντατικοποίηση της καταστολής, στοχοποιήσαμε και επιτεθήκαμε με σφυριά και μπογιές στις εγκαταστάσεις των σταθμών TV100 και FM100 σπάζοντας τα οχήματα στο πάρκινγκ τους, το απόγευμα της Τετάρτης 20/12, ενώ, το πρωί της Πέμπτης 21/12 εισβάλαμε στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης καταστρέφοντας υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Δε ζητάμε ούτε καλύτερη ενημέρωση, ούτε “αντικειμενικότερη” πληροφόρηση. Ο πόλεμος έχει κηρυχθεί και τα στρατόπεδά μας είναι αντίπαλα. Η απάντηση που θα παίρνουν από εμάς όσο υπάρχουν και λασπολογούν τον αναρχικό αγώνα, θα είναι σπασμένα γραφεία, κατεστραμμένα μηχανήματα και υποδομές και δε θα μείνουμε μόνο σε αυτά. Και, ειδικά, κάθε στιγμή που διαρθρωτικά στάζουν δηλητήριο για αναρχικούς αγωνιστές, επαναστάτες, εξεγερμένους, κάθε στιγμή που η όποια Αλεξίου, ο όποιος Λαμπρόπουλος, και η όποια Καραμήτρου ανοίγουν το στόμα τους και πιάνουν στυλό για να ξεστομίσουν την αλήθεια του εξουσιαστικού συστήματος, καλά θα κάνουν να περιμένουν την, κατά συνέπεια, αλήθεια του αναρχικού αγώνα έμπρακτα, καλά θα κάνουν να περιμένουν τις αιφνιδιαστικές μας επισκέψεις.

Η συγκεκριμένη ανάληψη ευθύνης δεν αποτελεί κανενός είδους δελτίο τύπου. Είναι η γραπτή διατύπωση του γιατί στεκόμαστε έμπρακτα και πολεμικά αντιπαρατιθέμενοι με τα συστημικά μέσα προπαγάνδισης, αποτελεί την διατύπωση του πολιτικού σκεπτικού που μας εξώθησε στην στοχοποίηση των TV/FM 100 και της ΕΣΗΕΜΘ.

Αν κάτι είναι κοινώς γνωστό, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον διαχρονικό ρόλο των ΜΜΕ στην οχύρωση του συστήματος και στη διασφάλιση των κοινωνικών ισορροπιών.

Αν και έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου για να επιτεθούμε στο δημοσιογραφικό συρφετό, χωρίς κανένα συνειδησιακό ενδοιασμό, μερικοί παραπάνω γίνονται επιτακτικοί όταν στο προσκήνιο έρχεται η ανάγκη να υπερασπιστούμε τον ίδιο τον απελευθερωτικό αγώνα, το αναρχικό κίνημα αλλά και να σταθούμε πλάι σε έγκλειστους συντρόφους και αγωνιστές απέναντι στην συστημική (και πλέον συστηματική) συκοφάντηση, και σπίλωση, που έχει ως πρωταρχικό στόχο την ηθική και ιδεολογική εξόντωση.

Άλλωστε, πως αλλιώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τον κατασταλτικό ρόλο που επιτελούν τα μίντια την στιγμή που πλάι στους μπάτσους και τους δικαστές προβαίνουν για άλλη μια φορά στην συνήθη πρακτική της τηλεκαταδίκης, σε ένα καθεστώς ασείδοτης τρομοϋστερίας σχετικά με τη σύλληψη του αναρχικού Ντίνου Γιαγτζόγλου;

Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα μίντια όταν στα πλαίσια του ίδιου ακριβώς ρόλου ξεθάβουν κάθε ξεχασμένο μέλος των οικογενειών μπακογιάννη-μητσοτάκη για να διαθλάσσουν την δια στόματός τους “κοινωνική αγανάκτηση” για την ολιγοήμερη άδεια του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα; Παρεμβαίνοντας, έτσι, με τη δυνατότητα που τους παρέχει ο τηλεοπτικός φακός σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, κι αυτή τη φορά σε κάθε λεπτό της προσωπικής του, συκοφαντώντας και επιχειρώντας 15 χρόνια μετά να απονοηματοδοτήσουν και να εγκληματοποιήσουν, ξανά απ’ την αρχή, την δράση της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη.

Πέρα, όμως, απ’ αυτό, στα πλαίσια της ίδιας αλυσιδωτής ροής των γεγονότων της επικαιρότητας, αυτοί οι κατασκευαστές πραγματικότητας που στοχεύουν στην αναπαραγωγή μιας ενιαίας “κοινής γνώμης” διαμορφώνουν μια ακόμη οχυρωματική πτυχή του υπάρχοντος, στοχεύοντας στην σταδιακή αφομοίωση και ηθικοποίηση ορισμένων πτυχών του αγώνα, οριοθετώντας τον στις δημοκρατικές επιταγές. Ταυτόχρονα, προκυρήσσουν μέσα από τα δελτία τους την εφαρμογή ενός νέου κατασταλτικού δόγματος μέσω των παραδοσιακών τίτλων άρθρων και ειδήσεων περί “αμαύρωσης” των επετείων δύο μαχητικών κοινωνικών εξεγέρσεων στις 17 Νοεμβρίου και 6 Δεκέμβρη. Ενός δόγματος, που στηρίχθηκε μιντιακά στην εστίαση του τηλεοπτικού φακού πάνω σε γεγονότα που δεν μπορούν να αποτελούν λογικές του αναρχικού απελευθερωτικού αγώνα, όπως αυτές των παράπλευρων απωλειών, ανάγοντάς τες σε γενικευμένη “αλήθεια” του αντιεξουσιαστικού αγώνα μέσα από διατυπώσεις του τύπου “αυτό είναι οι αναρχικοί”. Παράλληλα, νομιμοποιούν το μονωπόλιο της βίας απ’ την πλευρά του κράτους αναπαράγοντας καταθέσεις μπατσων που επιτίθονται σε διαδηλωτές και μιλούν για αυτοτραυματισμούς των τελευταίων.

Κι αυτό το κατασταλτικό δόγμα, ουσιαστικά, αποπειράθηκε ως ένα βαθμό να υλοποιηθεί μέσα από την εκκένωση της κατάληψης Gare και απέτυχε παταγωδώς κατά την άμεση και με δυναμικά αντανακλαστικά ανακατάληψη του κτιρίου.

Για μας, βέβαια, το στοίχημα δεν παίζεται στην διατύπωση μιας πραγματικότητας που θυματοποιεί τον αναρχικό αγώνα σε σχέση με τη στάση των δημοσιογράφων. Για μας το στοίχημα παίζεται κάθε στιγμή από την μέρα που χαράξαμε μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους επαναστάτες και τους διάφορους υπερασπιστές του συστήματος. Κι όπως ακριβώς παραμένουμε συνεπείς απέναντι στις επιλογές μας και τις συνέπειές τους, έτσι ακριβώς κάθε στιγμή της ζωής μας μέσα απ’ τη δράση μας θα κάνουμε ξεκάθαρο σε τέτοιου είδους επαγγελματίες της καταστολής πως και οι δικές τους επιλογές έχουν συνέπειες.

Η δράση αυτή αποτελεί και έναν τρόπο έκφρασης της δικής μας αλήθειας για τον κόσμο, μία δήλωση θέσης μάχης ενάντια σε μπάτσους, πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, σωφρονιστικούς και όσους στελεχώνουν τον σκληρό πυρήνα της κυρίαρχης ελίτ και τους ένοπλους υπερασπιστές της. Μία προσπάθεια αφύπνισης των ουδέτερων και αδιάφορων, των απολιτικ, των απαθών, για να έρθουν προ των ευθυνών τους, υπενθυμίζοντας πως τα εγκλήματα που διεξάγονται από τους κυβερνώντες, φέρουν και την σφραγίδα της σιωπής τους. Και ένα κάλεσμα για πέρασμα από την μεμψιμοιρία και την παραίτηση σε ανάληψη δράσης εναντίον των εξουσιαστών.

Ένα σινιάλο αλληλεγγύης προς συντρόφους, και όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση, για την πραγμάτωση των δικών τους καθημερινών αρνήσεων. Μια πρόσκληση προς τους απόκληρους, τους ασυμβίβαστους, τους ανυπότακτους, τους καταπιεσμένους να ενώσουν τις δυνάμεις τους στην κατεύθυνση του διαρκούς πολέμου με τους κυριάρχους, ως τη μόνη δυνατή λύση για την εξάλειψη κάθε εξουσιαστικής έκφανσης και την δόμηση ενός ελεύθερου κόσμου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Μειοψηφίες Μητροπολιτικών Επιθέσεων

υγ1) Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός πως τα ΜΜΕ επινόησαν και διατύπωσαν σειρά ψευδών εξυπνάδων, μεταξύ των οποίων και η περίπτωση του υποτιθέμενου τραυματισμού ενός εργαζομένου στο TV και FM100 από πλευράς μας. Οι ενέργειές μας περιορίστηκαν στην καταστροφή των οχημάτων των δύο σταθμών και στο βανδαλισμό της εισόδου.”

υγ2) Δύναμη και αλληλεγγύη στον σύντροφο Γ. Τσιρώνη που του επιβλήθηκε το εξοντωτικό καθεστώς ομηρίας του “κατ’ οίκον περιορισμού” μετά την αποφυλάκισή του”.