Γιατί δεν υπάρχουν στέγαστρα και κάθισμα σε στάσεις του ΟΑΣΘ

Σε αρκετές στάσεις του ΟΑΣΘ, όλοι όσοι χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες, έχουν βιώσει ή παρατηρήσει την έλλειψη στεγάστρων και καθισμάτων. Σε πολλές επίσης στάσεις, υπάρχει μόνο ο ιστός ενώ δεν υπάρχουν ούτε οι φωτεινοί πίνακες για τα δρομολόγια όπως και τα απαραίτητα μικρά καλαθάκια για τα σκουπίδια.

Τελευταία πολλοί συμπολίτες μας είτε για χρηστικούς λόγους, γιατί κουράζονται να περιμένουν όρθιοι στις στάσεις, τα πολλές φορές αργοπορημένα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, είτε γιατί επιδιώκουν να αναδείξουν τις ελλείψεις με ειρωνικό τρόπο και δηκτικό χιούμορ, τοποθετούν παλιές καρέκλες και καθίσματα σ’ αυτές τις γυμνές και ξερές στάσεις, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό και γκροτέσκο θέαμα για τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης.

Ωστόσο το πρόβλημα είναι υπαρκτό και αντικειμενικό: όταν βρέχει το στέγαστρο είναι απαραίτητο ενώ σε άτομα της τρίτης ηλικίας, το κάθισμα σε ώρες αιχμής και μεγάλης αναμονής, είναι χρηστικό και βοηθητικό.

ΟΑΣΘ: δεν είναι αρμοδιότητα μας

Από τον ΟΑΣΘ πάντως, παρότι αναγνωρίζουν τις ελλείψεις, ξεκαθαρίζουν ότι το θέμα εκ του νόμου, δεν αφορά τον Οργανισμό. Εκπρόσωπος του ΟΑΣΘ τόνισε στην Parallaxi πως «εμείς είμαστε υπεύθυνοι μόνο για την τοποθέτηση του ιστού και των σχετικών πινακίδων. Δεν έχουμε ευθύνη ούτε για τη χωροθέτηση, ούτε για τα στέγαστρα και τα καθίσματα».

Την ευθύνη για την τοποθέτηση των στεγάστρων και των καθισμάτων την έχουν οι δήμοι ενώ για την χωροθέτηση των στάσεων, ο αρμόδιος φορέας είναι ο Οργανισμός Συγκοινωνιακού Έργου Θεσσαλονίκης.

Κυριζίδης: το πρόβλημα είναι τεχνικό, δηλαδή πεζοδρομίων

Από τον κεντρικό δήμο υποστηρίζουν ότι δεν είναι εφικτό και δυνατό σε όλες τις στάσεις να υπάρχουν στέγαστρα και καθίσματα για την αναμονή των επιβατών. Υπάρχουν σαφείς προδιαγραφές που επιβάλλουν την κατάληψη συγκεκριμένου ποσοστού της επιφάνειας των πεζοδρομίων, όπου βρίσκονται οι στάσεις.

Εν ολίγοις η κατασκευή της πόλης, η «τσιμεντοποίηση» κάθε διαθέσιμου τετραγωνικού για την ανέγερση των πολυκατοικιών, που έχει εξαφανίσει τους ελεύθερους χώρους και κατά συνέπεια έχει στενέψει και συρρικνώσει τα πεζοδρόμια, είναι η αιτία που δεν υπάρχουν στέγαστρα και καθίσματα στις στάσεις των αστικών λεωφορείων.

Με απλά λόγια δηλαδή, δεν χωράνε, και αν τοποθετηθούν δεν θα υπάρχει χώρος διέλευσης για τους πεζούς. Πράγματι σε κάποια σημεία η κατάσταση είναι τραγική καθώς ακόμα και ο ιστός της στάσης του ΟΑΣΘ, στο στενό πεζοδρόμιο, προκαλεί πρόβλημα.

«Εκεί που επιτρέπεται βάζουμε και στέγαστρα και καθίσματα. Πρέπει το πεζοδρόμιο να έχει πλάτος τουλάχιστον 2,5 ή 3 μέτρα ώστε όταν τοποθετηθεί το στέγαστρο και το κάθισμα, να υπάρχει χώρος διέλευσης για τα αμαξίδια των ΑΜΕΑ και τα καροτσάκια με τα μωρά» τονίζει στην Parallaxi ο αντιοδήμαρχος Τεχνικών Έργων του δήμου Θεσσαλονίκης Εφραίμ Κυριζίδης, τονίζοντας πως για τις προδιαγραφές υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία.

«Δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα αλλά είναι θέμα νομοθεσίας. Αν μπορούσαμε θα βάζαμε παντού», τονίζει και σχολιάζει ότι «ο σχετικός «χαβαλές» με τις καρέκλες στις στάσεις είναι υπερβολικός, διότι αν υπήρχε δυνατότητα ο δήμος θα τοποθετούσε παντού στέγαστρα και καθίσματα».

Να σημειώσουμε πάντως πως σε αρκετές στάσεις, παρότι υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει κάθισμα ενώ σε στάσεις που υπάρχει μόνο ο ιστός θα μπορούσε να τοποθετηθεί και ο φωτεινός πίνακας για τα δρομολόγια.

ΟΣΕΘ: Δεν είναι εύκολη η νέα χωροθέτηση των στάσεων  

Μία λύση για το πρόβλημα της στενότητας του χώρου των πεζοδρομίων θα ήταν η αλλαγή των θέσεων των στάσεων και η τοποθέτηση τους σε σημεία όπου τα πεζοδρόμια διαθέτουν το απαραίτητο πλάτος.

Όμως εκ των πραγμάτων, λόγω του τρόπου δόμησης της πόλης, οι περισσότεροι δρόμοι, κυρίως οι συνοικιακοί δεν παρέχουν αυτή την «πολυτέλεια». Υπάρχουν δρομολόγια του ΟΑΣΘ που διασχίσουν δρόμους οι οποίοι είναι κυριολεκτικά απαγορευτικοί, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος τους μέρος τους το πλάτος των πεζοδρομίων δεν ξεπερνά τα 2 μέτρα.

Επίσης η χωροθέτηση δεν είναι εύκολη υπόθεση διότι πολλές στάσεις είναι «τοπόσημα», σημεία αναφοράς και συνάντησης και υπάρχουν από τη δεκαετία του 1970. Επίσης κάποιες στάσεις έχουν brand name όπως «Αριστοτέλους», «Μητρόπολη» στο κέντρο και «Μαρτίου» ή «Υφανέτ» σε Χαριλάου και Τούμπα.

«Εμείς ορίζουμε που θα τοποθετηθεί ο ιστός, αλλά υπάρχουν στάσεις σε συγκεκριμένα σημεία εδώ και δεκαετίες που δεν αλλάζουν εύκολα. Υπάρχουν αιτήματα λόγω στενότητας και προσπαθούμε να τα λύσουμε, αλλά να σημειώσουμε ότι για πολλές δεκαετίες δεν υπήρχε σχετική νομοθεσία, οπότε το δίκτυο των στάσεων δεν δημιουργήθηκε βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας», τονίζει συγκοινωνιολόγος του ΟΣΕΘ και αναφέρει ότι υπάρχει μελέτη για τις στάσεις αλλά λόγω της μορφολογίας της πόλης είναι αδύνατο να εφαρμοστεί.

«Μόνο λόγω ορατότητας θα καταργηθούν 1000 στάσεις»  

«Μόνο το κριτήριο της ορατότητας να εφαρμόζαμε, δηλαδή οι στάσεις να βρίσκονται σε σημείο ώστε ο επιβάτης να βλέπει έγκαιρα το λεωφορείο, από τις 3000 στάσεις που υπάρχουν στην πόλης θα έπρεπε να καταργήσουμε τις 1000» αναφέρει και τονίζει πως αυτή η μελέτη απορρίφθηκε εκ των πραγμάτων από το υπουργείο Μεταφορών ως αυστηρό και ανεφάρμοστο.

Σε πολλές στάσεις βλέπουμε ότι υπάρχει στέγαστρο αλλά όχι κάθισμα και αυτό γίνεται διότι η στενότητα δεν επιτρέπει το κάθισμα καθώς ο νόμος αναφέρει ότι ένα καροτσάκι θα πρέπει να μπορεί να περνάει. Χρειαζόμαστε δηλαδή 3 μέτρα πεζοδρόμιο. Πείτε μου σε πόσους δρόμους υπάρχει 3 μέτρα πεζοδρόμιο» σημειώνει το στέλεχος του ΟΣΕΘ, και τονίζει ότι δεν είναι εύκολο να αλλάξεις το δίκτυο των στάσεων διότι θα δημιουργηθεί πρόβλημα με την εξυπηρέτηση των πολιτών.

Ωστόσο σημειώνει πως ο ΟΣΕΘ προσπαθεί, όπου υπάρχει η δυνατότητα, να μεταφέρει στάσεις ώστε να είναι λειτουργικές για όλους, αλλά και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών.