Γονείς και διεύθυνση δίνουν «μάχη» για ένα ιστορικό σχολείο της Θεσσαλονίκης

Πριν από λίγες ημέρες η Parallaxi παρουσίασε τις εικόνες που επικρατούν στους τοίχους του αύλειου χώρου του 1ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, ένα θέμα που σε συνδυασμό με τα γεγονότα που ακολούθησαν με τις παραβιάσεις κτιρίων, προκάλεσαν την εκ νέου κινητοποίηση των γονιών και της διεύθυνσης ενός εκ των ιστορικότερων και πλέον δραστήριων σχολείων της πόλης.

Οι φωτογραφίες εκείνες μπορεί να δίνουν την εντύπωση ότι το σχολείο έχει αφεθεί στη μοίρα του, όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση, καθώς τόσο ο Σύλλογος Γονέων όσο και ο Σύλλογος Διδασκόντων δίνουν κυριολεκτικά μάχη για να κρατήσουν ασφαλή το χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει μπει στο στόχαστρο νεαρών που προβαίνουν σε βανδαλισμούς.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς και η διεύθυνση του σχολείου δεν θα λύνονταν με ένα απλό βάψιμο στους τοίχους που έχουν γεμίσει από κάθε λογής γκράφιτι, αφού όπως σημειώνουν ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε λίγες ημέρες η κατάσταση θα ήταν και πάλι η ίδια.

Άλλωστε απώτερος στόχος όλων είναι να πάψει η αυλή του σχολείου να είναι στέκι ατόμων που επιδίδονται σε παραβατικές συμπεριφορές, αλλά να παραμείνει ένας χώρος παιχνιδιού για όλα τα παιδιά της γύρω περιοχής, κάτι που είναι και ζωτικής σημασίας θέμα.

Η ιστορία του σχολείου

Το σχολείο επί της οδού Κασσανδρέως 2 ξεκίνησε να λειτουργεί το 1930. Την εποχή εκείνη, το σχολικό αυτό κτίριο ήταν νεόδμητο και ονομαζόταν «16ο Δημοτικό Σχολείο Αγ. Ελευθερίου», καθώς η κατασκευή του σχετίζεται χρονολογικά με την κατασκευή του όμορου ναού. Εκείνη τη χρονιά, η Α’ τάξη του δημοτικού διέθετε 72 μαθητές. Το σχολείο λειτουργούσε πρωί και απόγευμα, παρέμενε κλειστό την Τετάρτη το απόγευμα και το Σαββατοκύριακο, ενώ αναλάμβανε και τη σίτιση των μαθητών. Το σχολικό κτίριο βρισκόταν στα θεμέλια το 1928, όταν υπουργός παιδείας ήταν ο Γ. Παπανδρέου, παράλληλα με το σχολείο της Καλαμαριάς, της Κάτω Τούμπας και της Ικτίνου. Τα τέσσερα αυτά σχολικά κτίσματα ανεγέρθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες του ανατολικού τομέα της Θεσσαλονίκης, οι οποίες μάλιστα είχαν αυξηθεί ραγδαία από την εγκατάσταση των προσφύγων στην Καλαμαριά και την Αρετσού το 1922.

Περί το 1928 ανεγέρθηκε η βόρεια πτέρυγα του σχολικού συγκροτήματος, ενώ η ανατολική κατασκευάστηκε σε δύο φάσεις, το 1975 και το 1995. Στις αρχές του πολέμου, το 1940, το σχολείο χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο για ελαφριές παθήσεις και τραυματισμούς, λειτουργώντας συμπληρωματικά ως προς το 424 στρατιωτικό νοσοκομείο στην περιοχή των πανεπιστημίων. Στα κεραμίδια του έφερε το σήμα του Ερυθρού Σταυρού, ώστε να αποφεύγει τους βομβαρδισμούς. Το 1941, με την έλευση των Γερμανών, στο κτίριο αποδίδεται και πάλι η σχολική του χρήση. Για μικρό χρονικό διάστημα, έως της έλευσης των Άγγλων, το σχολείο υπολειτουργούσε, για να ανοίξει και πάλι οριστικά μετά το 1945. Κατά την περίοδο που παρέμεινε κλειστό, τα μαθήματα διεξάγονταν σε μια μονοκατοικία της ευρύτερης περιοχής. (πηγή: διπλωματική εργασία της Μοστρού Ευανθίας, φοιτήτριας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών).

Σήμερα, μοιράζεται την ίδια αυλή με το 1ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης και στο συγκρότημα φοιτούν συνολικά περίπου 400 μαθητές ηλικίας 4-11 ετών.

Το ποτήρι ξεχείλισε

Εδώ και περίπου τρία χρόνια το σχολείο έχει μετατραπεί σε άντρο παραβατικότητας και στέκι εξωσχολικών που πραγματοποιούν διαρρήξεις κτιρίων και κλοπές εξοπλισμού, με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών να έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής των γονιών και της διεύθυνσης που θέλουν να μπει τέλος σε αυτά τα περιστατικά.

Το πολύπλοκο σχήμα της αυλής, ο τρόπος παράταξης των κτιρίων και οι σκοτεινές και κρυφές γωνίες αποτελούν «σύμμαχο» για την παραβατική δράση των νεαρών που ανενόχλητοι προβαίνουν σε γκράφιτι, κόψιμο καλωδίων, σπάσιμο σοβάδων, παραβιάσεις κτισμάτων και αποθηκών, καταστροφές εξοπλισμού που βρίσκονται στο εσωτερικό του σχολείου (αθλητικός εξοπλισμός, πυροσβεστήρες, κ.α) αλλά και στον εξωτερικό (καταστροφή υδρορροών, παιχνιδιών της παιδικής χαράς μπροστά στο νηπιαγωγείο, κόψιμο καλωδίου του αλεξικέραυνου).

Ενήμεροι Δήμος και Αστυνομία

Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο, είναι ενήμεροι τόσο ο Δήμος Θεσσαλονίκης, όσο και η Αστυνομία, έπειτα από τις σχετικές επιστολές που έχουν σταλεί από τη διεύθυνση του σχολείου, αλλά και το Σύλλογο Γονέων.

Μάλιστα, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων είχε προβεί με δικά του έξοδα στην αγορά προβολέων για να αντικατασταθούν από συνεργεία του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι παλιοί που δεν λειτουργούσαν.

Ανάλογες ενέργειες έγιναν και για την τοποθέτηση επιπλέον καμερών, σε συνδυασμό με το κονδύλι που εγκρίθηκε από το Δήμο Θεσσαλονίκης για το συγκεκριμένο σκοπό.

https://www.facebook.com/sillogosgoneon1odimotikoThessalonikis/posts/3505274559522309

Το 1ο Δημοτικό Σχολείο είχε ενταχθεί προσωρινά στο πρόγραμμα ανοιχτές αυλές που ξεκίνησε πιλοτικά από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και διέθετε έναν φύλακα για διάστημα δύο μηνών (Δεκέμβριος 2019-Φεβρουάριος 2020) όταν και είχαν κλείσει τα σχολεία για πρώτη φορά λόγω του lockdown. Από τότε, δεν υπήρχε απογευματινή ή βραδινή φύλαξη του σχολείου, κατάσταση που φαίνεται ότι θα παραμείνει, μιας και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, παρά την διάθεση για να λυθεί το πρόβλημα, δεν είναι σε θέση να διαθέσει φύλακα λόγω έλλειψης προσωπικού.

Όραμα και δράσεις με κοινωνικό στοιχείο

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων με τις ενέργειες του τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει το δικό του στίγμα στην ιστορική πορεία που καταγράφει το 1ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.

Ένας από τους νέους στόχους που έχει τεθεί είναι η μετατροπή αίθουσας του σχολείου σε αίθουσα εικαστικών με τα έξοδα των συγκεκριμένων ενεργειών να προέρχονται από τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από την πώληση των ημερολογίων του 2021 που είναι στολισμένο με έργα των παιδιών του Δημοτικού.

https://www.facebook.com/sillogosgoneon1odimotikoThessalonikis/posts/3411895168860249