H αμήχανη μετάβαση του Φραγκομαχαλά στο αύριο

Όταν ο Μπουτάρης είχε βάλει μπρος πριν καμιά δεκαριά χρόνια την ανάπλαση της περιοχής της Φράγκων πήραμε μια βαθιά ανάσα. Όχι μόνο γιατί μια περιοχή του κέντρου ξεχασμένη από θεούς και ανθρώπους με βαριά αστική ιστορία θα άλλαζε, αλλά και γιατί θα μπορούσε να αποκτήσει μια νέα ζωή.

Τότε μετακόμισαν εκεί στα πέριξ μερικοί καλλιτέχνες, μερικοί γραφίστες, άνοιξαν ένα δυο ψαγμένα μαγαζιά και η χαρά μας ήταν απερίγραπτη.

Από τo Ladose και τη γκαλερί του μέχρι τις 4 Εποχές και τα στούντιο προβών και μουσικής, το θέατρο του Δημήτρη Σακατζή και τη σχολή Ανδρέας Βουτσινάς. Ήταν μια ωραία έναρξη μιας άλλης εποχής. Που συμπεριλάμβανε και τα πρώτα σπίτια ανθρώπων σε βιομηχανικούς χώρους που μεταμορφώνονταν και γινόταν κατοικίες.

Μετά η φάση πάγωσε, η ανάπλαση άρχισε να φθείρεται, στην περιοχή συνέρευσε ο πάσα ένας, από μαφιόζους που τρομοκρατούσαν μαγαζάτορες μέχρι ναργιλεδάδικα που έπαιζαν τσιφτετέλια. Ήρθε η μεγάλη παρακμή.

Τα λουκέτα δεν άργησαν να φανούν. Το σκοτάδι έπεσε στα δρομάκια. Ιστορικά κτίρια γεμάτα ιστορίες και οικονομική ζωή και ακμή που σήμερα παρακμάζουν.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Η εμβληματική εγκατάσταση και αναπαλαίωση ενός σπουδαίου κτιρίου από τους Beetroot στη γωνία Συγγρού με Βαλαωρίτου μοιάζει ναι είναι το σήμα που χρειάζεται η περιοχή για ένα αλλιώτικο μέλλον. Χώροι αφιερωμένοι στο design όπως οι Artpeckers, Onarion  ήταν ήδη εδώ και πάλευαν νέοι σχεδιαστές που έρχονται, δημιουργούν ελπίδες για μια συνολική αλλαγή φυσιογνωμίας.

Φασαριόζικα τριτοκλασάτα κλαμπ κλείνουν, ή απλά ανοίγουν τα Σαββατοκύριακα, λανσάροντας ξεπερασμένα μοντέλα: όμορφα κορίτσια για κράχτες στην πόρτα, σβερκάτους φρουρούς, αυτοκίνητα με κομμένες εξατμίσεις να μαρσάρρουν εμπρός τους, τραπ στην τσίτα στα ηχεία.

Νυχάδικα και κομμωτήρια που ξέμειναν ανάμεσα σε δεκάδες κλειστά υφασματάδικα, παλιοί βιοτεχνικοί χώροι που μετατρέπονται σε airbnb, τουρίστες που κοιτάζουν τα λαμπάκια που κρέμονται ανάμεσα στα πεζοδρόμια είναι το σκηνικό τώρα.

Και από την άλλη μεγάλες επενδύσεις. Πολυτελή ξενοδοχεία ξεπηδούν στα σοκάκια, μουράτα άδεια προς το παρόν εστιατόρια, παλιά παρατημένα κτίρια που μετατρέπονται σε μοντέρνα γηροκομεία αλλάζοντας εντελώς χρήση στην περιοχή. Και πάρα πολλή μεγάλη ερημιά τις νύχτες στην άκρη Βαλαωρίτου και την Λ. Σοφού.

Ταυτόχρονα δειλά δειλά αξιοποιούνται παλιοί ξεχασμένοι όροφοι όπως συμβαίνει με τη δημιουργία του Spiralab.

Όλα μαζί και τίποτε ξεκάθαρο. Συνύπαρξη διαφορετικών και συχνά αντικρουόμενων κόσμων που φανερώνει μια αμηχανία το μπερδεμένο παρακάτω.

Σε μια ταράτσα να χορεύουν μέχρι τα χαράματα clubbers και απέναντι να αναπαύονται ανήμποροι ηλικιωμένοι;

‘Ερημες στοές που κάποτε άκμαζαν και γιάπις που περπατάνε την ημέρα με τσάντες στα χέρια τσεκάροντας κτίρια.

Μπερδεμένη εποχή για το Φραγκομαχαλά. Να δούμε που θα οδηγήσει…