H πολύτιμη παρουσία και η δυσαναπλήρωτη απουσία του Σεραφείμ Δεδέογλου

Γέννημα, θρέμμα του κέντρου της Θεσσαλονίκης, αγάπησε την πόλη του , ως παιδί έπαιξε μπάλα στις γειτονιές της, πουλούσε μικροπράγματα στο πεζοδρόμιο από την ηλικία των 10 ετών για να βοηθήσει οικονομικά την φτωχή οικογένειά του και ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Ήταν πάντα περήφανος για την ιστορία του και για τα πρώτα βήματά του.

Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας του ήρθε από την Σαμψούντα και η μητέρα του από την Ανατολική Θράκη. Ήταν ο τρίτος, ο μικρότερος γιος του Γιώργου και της Δόμνας.

Με την Όλγα Δεδέογλου, τη σύζυγό του έζησαν για 57 χρόνια μαζί τη ζωή τους με την οποία απέκτησαν 3 παιδιά, την Πόλυ, τη Γλύκα και τη Ντόμη .

Σε νεαρή ηλικία έστησε πάγκο μικροπωλητή σε κεντρικές οδούς της Θεσσαλονίκης, στη Βενιζέλου, στην Ερμού και ζούσε στο ρυθμό της πόλης. Ξεκίνησε μια μικρή βιοτεχνία ρούχων στη Φράγκων όπου σημαντική βοήθεια παρείχε και η Όλγα, η σύζυγός του.

Στη συνέχεια δημιούργησε εργοστάσιο παραγωγής βαμβακερών ενδυμάτων. Από τη δεκαετία του 1970 ως το 1997 ασχολήθηκε με τις εξαγωγές κυρίως στη Γαλλία και σε άλλες χώρες.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, παράλληλα με τη μονάδα παραγωγής ενδυμάτων, δραστηριοποιήθηκε στον κατασκευαστικό κλάδο κατασκευάζοντας βιοτεχνικούς χώρους και γραφεία στη Θεσσαλονίκη και εξοχικές κατοικίες στη Χαλκιδική.

Ήταν ένας τολμηρός και ευφυής επιχειρηματίας. Πάντα διορατικός και με όραμα, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν δόθηκε άδεια για περισσότερες ξενοδοχειακές κλίνες στη Θεσσαλονίκη λόγω Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και καθώς είχε μειωθεί η δραστηριότητα των βιοτεχνιών στην Ελλάδα , εμπνεύστηκε την κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου για την πόλη της Θεσσαλονίκης, το 5* Mediterranean Palace Hotel , στην τότε κακόφημη γειτονιά της πόλης, τα Λαδάδικα. To 2004, το όραμά του ολοκληρώθηκε με την κατασκευή του μεγαλύτερου συνεδριακού ξενοδοχείου της πόλης, το 5* Grand Hotel Palace.

Άνθρωπος ευθύς, ντόμπρος, ειλικρινής, δίκαιος και απαιτητικός. Τις αξίες του τις πέρασε στην οικογένειά του μέσα από το παράδειγμα του.

Έδινε ιδιαίτερη αξία στη φιλία, ήταν το επίκεντρο της παρέας, πνευματώδης, με πηγαίο χιούμορ.

Ήταν άνθρωπος δοτικός με μεγάλο φιλανθρωπικό έργο. Βοηθούσε πάντα τους ανθρώπους, γνωστούς του και άγνωστους, σιωπηλά με την καρδιά του, ηθικά, υλικά και οικονομικά.

Μεγάλη αγάπη του ήταν το ποδόσφαιρο , έπαιζε ως νέος στον Άρη, την αγαπημένη του ομάδα, την οποία στήριζε ανιδιοτελώς ηθικά και οικονομικά. Τη χρονιά 90-91 είχε διατελέσει πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ. Όσοι έζησαν από κοντά τον τρόπο διοίκησης αναφέρονται σε χαρισματικό ηγέτη.

Με τη σύζυγο του Όλγα, πάντα μοιραζόταν όλα τα σχέδια και τα όνειρα του. Η σύζυγός του ήταν πάντα δίπλα του, στηρίζοντας όλες του τις επιχειρηματικές προσπάθειες και την οικογένειά τους με ηρεμία και σοφία.

Σε όλες τις οικογενειακές επιχειρήσεις ανέλαβαν ενεργό δράση και τα τρία παιδιά του με σεβασμό στις αξίες του, συνεχίζοντας με επιτυχία το έργο του. Σημαντική είναι και η συνεισφορά των τριών γαμπρών του, Παναγιώτη Ζελελίδη, Γιάννη Ασλάνη και Γιώργου Τζέτζη στις επιχειρηματικές του κινήσεις. Από τις οικογένειες των παιδιών του κράτησε στην αγκαλιά του 9 υπέροχα εγγόνια.