Η άλλη πλευρά της Αγίας Σοφίας με τα λουκέτα

Καθημερινά υπάρχουν δεκάδες δρόμοι που προσπερνάμε και δεν παρατηρούμε. Κεντρικοί και μη. Γειτονιές που σφύζουν από ζωή και άλλες που προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές. 

Η οδός Αγίας Σοφίας είναι ένας τέτοιος δρόμος, καθώς χαρακτηρίζεται από πολλές αντιθέσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει δύο “ταυτότητες”. Από την μία υπάρχει η εμπορική της πλευρά που είναι γεμάτη ζωή, κόσμο που κάνει την περατζάδα του και μουσικές από πλανόδιους καλλιτέχνες και από την άλλη η κατάσταση αλλάζει ριζικά με τα κλειστά μαγαζιά, τα κατεβασμένα ρολά και τα λουκέτα να αποτελούν μόνιμη εγκατάσταση.

Το έρημο κομμάτι της Αγίας Σοφίας στην πραγματικότητα αφορά την γειτονιά που ξεκινάει από την Αγίου Δημητρίου και καταλήγει στην Ακροπόλεως. Εκεί οι εικόνες εγκατάλειψης είναι έντονες. Εκεί το μάτι συνηθίζει τα λουκέτα και τις σκονισμένες βιτρίνες σε σημείο που δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις τα μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού ανοιχτά καταστήματα. Αν κάνεις μία βόλτα θα το καταλάβεις.

Φυσικά η κατάσταση δεν ήταν πάντα έτσι. Οι κάτοικοι και επιχειρηματίες έζησαν και “καλές” μέρες, όμως οι απανωτές κρίσεις εξασθένησαν τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων και κάπως έτσι όσο πέρασαν τα χρόνια φτάσαμε στη σημερινή (θλιβερή) εικόνα, καθώς πρόκειται για έναν δρόμο κεντρικό που θα μπορούσε να σφύζει από ζωή.

Το ένδοξο παρελθόν – Από ζαχαροπλαστεία μέχρι κάβες

Μπορεί σήμερα (όπως μπορείτε να δείτε και στις εικόνες) ο δρόμος να μοιάζει με εγκαταλελειμμένο τοπίο, όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρξαν μέρες ένδοξες που οι επιχειρηματίες δεν μπορούσαν να βρουν διαθέσιμους χώρους για να ανοίξουν τα καταστήματα τους. Υπήρχε έντονα η έννοια της γειτονιάς. Οι καταστηματάρχες έλεγαν καλημέρα ο ένας στον άλλον, μοιράζοντας προβληματισμούς και σκέψεις. Ενδεικτικό του πόσο δεμένοι ήταν οι άνθρωποι είναι το γεγονός, όπως αναφέρουν οι επιχειρηματίες, ότι χρειαζόντουσαν τουλάχιστον 15 λεπτά για να καλημερίσουν τους ανθρώπους των υπόλοιπων καταστημάτων.

«Όταν ήμουν μικρός και λειτουργούσε το μαγαζί ο πατέρας μου δεν υπήρχε ούτε ένα μαγαζί άδειο. Ο κόσμος κυκλοφορούσε και έκανε τις αγορές του. Δεν υπήρχε περίπτωση να κοιτάξεις και να υπάρχει κλειστό κατάστημα. Μία εικόνα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, που ελάχιστα μαγαζιά έχουμε παραμείνει ανοιχτά», θυμάται ο ιδιοκτήτης τσαγκαράδικου της περιοχής.

«Η γειτονιά μας ήταν γεμάτη ζωή και τις περισσότερες ώρες της ημέρες υπήρχε κόσμος που περνούσε για τις αγορές του. Οι νοικοκυρές έκαναν τα ψώνια τους στο σούπερ και στο κρεοπωλείο. Υπήρχαν επιπλοποιοί, υδραυλικοί αλλά και τεχνίτες που είχαν απλώς τα γραφεία τους ως βάση» αναφέρει ένας κάτοικος και πρώην επιχειρηματίας της περιοχής.

Στο δρόμο προς την παρακμή και τα λουκέτα…

Στον δρόμο πάνω από την Αγίου Δημητρίου μπορούσες να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα. Από φούρνο και ζαχαροπλαστείο μέχρι κρεοπωλείο και μαγαζί με ρούχα. Τίποτα δεν έλειπε. Μάλιστα πολλές είναι οι πινακίδες που ακόμα υπάρχουν και θυμίζουν το τι υπήρχε εκεί. Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση καθώς η πλειονότητα των καταστημάτων έβαλε λουκέτο την τελευταία δεκαετία.

Όπως αναφέρει ο ιδιοκτήτης τσαγκαράδικου:

«η κρίση που χτύπησε την χώρα μας από το 2011 και μετά έφερε τα απανωτά λουκέτα. Ο ένας μετά τον άλλον διαμαρτύρονταν. Η κορύφωση έφτασε περίπου το 2014-2015 που διαρκώς το ένα κατάστημα μετά το άλλο κατέβαζε ρολά. Συνεχώς ακούγαμε από διάφορους ιδιοκτήτες πως “δεν μπορώ να πληρώσω το ενοίκιο, τους λογαριασμούς κλπ”. Έτσι έκλεισαν αρκετά καταστήματα. Η κατάσταση συνέχισε να είναι έτσι και αντί για καλύτερα τα πράγματα έγιναν χειρότερα – πρώτα με τον κορονοϊό, μετά με τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση. Έτσι στο σήμερα είμαστε ελάχιστα τα μαγαζιά που βρισκόμαστε σε λειτουργία.

Δυστυχώς τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν κάποιος αρχίσει να χρωστάει τον παίρνει η μπάλα και αν πεις χρωστάω 6 μήνες, θα δω πως θα τα βολέψω μάλλον δεν θα τα καταφέρει διότι τα έξοδα και οι λογαριασμοί τρέχουν. Στο σήμερα απλώς επιβιώνουμε, δεν τα βγάζουμε πέρα. Ό,τι χρήματα βγάζουμε, σχεδόν αμέσως φεύγουν στους λογαριασμούς»

Επίσης αναφορικά με την αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές της Αγίας Σοφίας σχολιάζει πως πάντα η περιοχή πάνω από την Αγίου Δημητρίου θεωρούταν κέντρο-απόκεντρο. 

«Αυτό φαίνεται σε πολλά πράγματα – από το πιο απλό. Στο πως καθαρίζουν κάτω από την Αγίου Δημητρίου και πως πάνω. Υπάρχει διαφορά»

Ένας πρώην ιδιοκτήτης καταστήματος στην περιοχή τονίζει ότι η εικόνα που επικρατεί σήμερα δεν έχει καμία σχέση με πριν 10-25 χρόνια. 

«Είναι ένας δρόμος μέσα στην καρδιά της πόλης. Καθημερινά περνάει πολύς κόσμος, παρ’ όλα αυτά πλέον δεν θα σταματήσει κανείς στα μαγαζιά που υπάρχουν, καθώς τα λουκέτα και οι σκονισμένες βιτρίνες ενισχύουν την αίσθηση της απομόνωσης»