Η Άνω Πόλη όπως δεν την έχεις δει ποτέ
Απίστευτες εικόνες εγκατάλειψης που δύσκολα θα δεις σε σχετικές δημοσιεύσεις για την περιοχή.
Λένε πως αν δεν περπατήσεις μία πόλη, δεν μπορείς να την γνωρίζεις στο 100%. Και αυτό ισχύει απόλυτα για τη Θεσσαλονίκη. Μόνο έτσι θα έχεις την ευκαιρία να την ανακαλύψεις πραγματικά, να φωτογραφίσεις τις ομορφιές της και να εξερευνήσεις τα άσχημα σημεία της.
Η Άνω Πόλη είναι ένα από τα must σημεία της πόλης. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει κάποιος τουρίστας και να μην βάλει στο πρόγραμμα του την διαδρομή αυτή. Ακόμα και τους γνωστούς, φίλους, συγγενείς μας από άλλες πόλεις όταν έρχονται για λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη, η Άνω Πόλη είναι το μέρος που επιλέγουμε για να τους ξεναγήσουμε.
Η θέα από την συγκεκριμένη περιοχή είναι πραγματικά ασύγκριτη και όσοι έχουν απολαύσει το ποτό τους από “εκεί ψηλά” θέλουν ξανά και ξανά να επιστρέψουν.
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι όλα ρόδινα. Αν αποφασίσεις να περπατήσεις την περιοχή θα ανακαλύψεις πως υπάρχει απίστευτη εγκατάλειψη. Δεν είναι δύσκολο να την αντιληφθείς. Μπορείς να την εντοπίσεις σε πολλά από τα μικρά σοκάκια της αλλά και σε κεντρικά σημεία. Χαρακτηριστικό της είναι τα πλακόστρωτα που με δυσκολία σε διάφορα σημεία μπορείς να κινηθείς αν είσαι πάνω σ’ ένα μηχανάκι.
Από εκεί και πέρα, παρατημένα και ερημωμένα σπίτια, δεκάδες κλειστά μαγαζιά, αμέτρητα γκράφιτι έξω από εγκαταλελειμμένες κατοικίες, λαμαρίνες, λουκέτα, κατεβασμένα στόρια, ξηλωμένα πλακόστρωτα και κάποια «Πωλείται» που έχουν γίνει ένα με τις μονοκατοικίες είναι εικόνες που σίγουρα θα συναντήσεις αν ποτέ τρυπώσεις μέσα στα στενά της περιοχής.
Ενδεχομένως μόνο τότε θα έχεις την ευκαιρία να τα ανακαλύψεις όλα αυτά. Μπορεί να μην φαίνονται εκ πρώτης άποψης, όμως είναι εκεί. Το πιο πιθανό είναι να μην τα δεις ποτέ σε αναρτήσεις σχετικά με την Άνω Πόλη γιατί δύσκολα κάποιος τουρίστας θα φωτογραφίσει τις εικόνες έντονης εγκατάλειψης που υπάρχουν.
Ο αρχιτέκτονας και κάτοικος Άνω Πόλης, Πρόδρομος Νικηφορίδης εξηγεί στη Parallaxi τα προβλήματα που υπάρχουν τα οποία αφορούν τα πλακόστρωτα, τους δημόσιους χώρους καθώς και τα γκράφιτι που υπάρχουν. Όπως επισημαίνει:
«Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι τα πλακόστρωτα. Υπάρχει μεγάλο ζήτημα γιατί τα πλακόστρωτα δεν είναι η άσφαλτος π.χ της οδού Κασσάνδρου, δεν είναι κάτι που εύκολα αποκαθίσταται γιατί έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες. Αυτό που γίνεται στην περιοχή είναι να έχουν καταστραφεί τα πλακόστρωτα αλλά με αδιανόητες κακοτεχνίες, τις οποίες ο Δήμος παραλαμβάνει χωρίς ιδιαίτερες παρατηρήσεις. Υπάρχουν συγκεκριμένοι δρόμοι, οι οποίοι όταν κάποιος κινείται με κάποιο όχημα βρίσκεται σ’ ένα διαρκές τράνταγμα. Στην Άνω Πόλη μένουν και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας οι οποίοι ταλαιπωρούνται πολύ διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν και να σπάσουν κάποιο πόδι»
Ακόμα αναφέρει ότι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί κανένας πολίτης να δεχτεί, χωρίς να διαμαρτυρηθεί, εξηγώντας πως οι άνθρωποι στην Άνω Πόλη δεν κοιτάνε ούτε τον ουρανό ούτε την φύση παρά μόνο που πατάνε για να μην “σκοτωθούν”.
«Ένα ακόμα ζήτημα είναι οι πλατείες και γενικότερα οι κοινόχρηστοι χώροι οι οποίοι βρίσκονται σε μία σχετική εγκατάλειψη. Όχι πως δεν βρίσκονται και σε άλλες περιοχές αλλά επειδή ακριβώς στην Άνω Πόλη είναι λίγοι αυτοί οι χώροι είναι κρίσιμο το θέμα»
Για τον κ. Νικηφορίδη ένα άλλο θέμα είναι οι μουτζούρες (γκράφιτι) καθώς όπως επισημαίνει το 95% αυτών δεν έχουν κανένα νόημα, παρά μόνο σε λίγες περιπτώσεις.
«Ζώντας 11 χρόνια στην περιοχή δεν βλέπω, πέρα από ελάχιστες πρωτοβουλίες, τους κατοίκους να αντιδρούν και συνηθίζουν να ζουν στην ασχήμια. Δεν βλέπω να κάνει κάτι ο Δήμος – δεν λέω να τις σβήσει όλες, δεν είναι αυτό εφικτό, όμως υπάρχουν τρόποι. Το πρόβλημα έχει συσσωρευθεί γιατί όταν τα σβήνεις την επόμενη μέρα τα πράγματα έχουν διαφορετική εξέλιξη, όμως όταν το αφήνεις για 1-2 χρόνια και ο βανδαλιστής το καμαρώνει έχεις παίξει το παιχνίδι του. Τον αφήνεις να το κάνει και κάπου αλλού για να βλέπει τα έργα του μέσα στην πόλη. Θεωρώ ο δήμος πρέπει να κάνει ό,τι κάνουν και πολλοί άλλοι δήμοι στην Ευρώπη, δηλαδή κάνουν προγράμματα, ενισχύουν τους πολίτες, βάζουν χορηγούς. Γίνεται κάτι δηλαδή δεν αφήνονται και δεν συνηθίζουν στην ασχήμια, στα πλακόστρωτα που συνεχώς μας ταλαιπωρούν ούτε στους δημόσιους χώρους που δεν έχουν τίποτα να μας προσφέρουν», καταλήγει.
Σε παλαιότερο ρεπορτάζ η Parallaxi ανέδειξε και τα σπασμένα παγκάκια που θα δεις κάποιος σε μία βόλτα στην οδό Αγράφων, που διασχίζει κατά μήκος το βορεινό τείχος της Ακρόπολης.
Βέβαια μερικές φορές όσα και να πούμε είναι λίγα μιας και οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Παρακάτω θα δείτε μερικές φωτογραφίες μιας Άνω Πόλης που μπορεί να μην έχετε ξανά δει:
