Η ειδική αγωγή δεν είναι το "παραπαίδι" της εκπαίδευσης

Λέξεις Αρετή Μπατά*

Οδεύοντας πλέον προς το τέλος της σχολικής χρονιάς οφείλουμε για πολλοστή φορά να επισημάνουμε τα εξής:

• Η ειδική αγωγή πρέπει επιτέλους να πάψει να είναι το “παραπαίδι” της εκπαίδευσης.

• Το κτιριακό πρόβλημα παραμένει μείζον σε όλες τις βαθμίδες και τα είδη της εκπαίδευσης αλλά πολύ περισσότερο στην ειδική αγωγή. Η έλλειψη οργανωμένων και κατάλληλων ειδικών σχολείων είναι μια κατάσταση που χρόνια διαιωνίζεται παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες έχουν τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα αυξηθεί.

Σχολεία που είναι εγκατεστημένα σε βιοτεχνικούς χώρους, υπόγεια καταστήματα και αποθήκες πρέπει άμεσα να μεταφερθούν σε νέους χώρους έστω και μισθωμένους.

Σχολεία – κατ’ ευφημισμόν-που δεν τηρούν τις ελάχιστες των προϋποθέσεων, δεν έχουν πρόσβαση με ράμπες για αμαξίδια, δεν έχουν προαύλιο χώρο και τα παιδιά συνωστίζονται σε διαδρόμους, παντελώς ακατάλληλα για μαθητές με αναπηρίες.

Οι Δήμοι οφείλουν άμεσα να διεκδικήσουν κονδύλια για την δημιουργία νέων σχολικών κτιρίων από την κεντρική διοίκηση, να εξασφαλίσουν πόρους ακόμα και μέσα από συμμετοχή σε προγράμματα ΕΣΠΑ, να «εκμεταλλευτούν» κτίρια, ακόμα και ιδιωτικά σχολεία που πλέον δεν λειτουργούν, και επιτέλους να υπερπηδήσουν χρόνιους γραφειοκρατικούς σκοπέλους που οδηγούν στον αποχαρακτηρισμό οικοπέδων που παρόλο έχουν δεσμευτεί για την ανέγερση σχολικών κτιρίων μετά την άπρακτη παρέλευση 20ετίας «επιστρέφουν» στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους!

Πρέπει να εξασφαλίσουν ικανό βοηθητικό προσωπικό, έγκαιρα σε όλα τα ειδικά σχολεία κι όχι να ξεκινάει η χρονιά με τραγικές ελλείψεις που δεν επιτρέπουν στα σχολεία να λειτουργούν ομαλά. Είναι το λιγότερο απαράδεκτο να μην υπάρχουν καθαριστές/στριες , τραπεζοκόμοι και απαραίτητοι βοηθοί για την διευκόλυνση των παιδιών στις καθημερινές τους ανάγκες.

Είναι επιτακτική η ανάγκη να δημιουργηθεί ένας διαδημοτικός φορέας ειδικής αγωγής στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης γιατί το ζήτημα είναι υπερτοπικό. Παιδιά με αναπηρίες και ιδιαιτερότητες αναγκάζονται λόγω έλλειψης δομών στην περιοχή τους να μετακινούνται σε άλλους δήμους ακόμα και μιάμιση ώρα μακριά, προκειμένου να φοιτήσουν σε κάποιο ειδικό σχολείο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κάποιοι Δήμοι να είναι ιδιαίτερα «επιβαρυμένοι» οπότε και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτηση των σχολείων της χωρικής τους αρμοδιότητας.

Η Περιφερειακή διεύθυνση πρέπει να φροντίζει έγκαιρα, από τώρα, από χθες, για την μετακίνηση των μαθητών προς τα σχολεία διασφαλίζοντας την συνεργασία με ιδιοκτήτες λεωφορείων ή ταξί που θα τηρούν όλες τις προϋποθέσεις ασφαλείας για παιδιά με ιδιαιτερότητες με εξειδικευμένο προσωπικό και συνοδούς που θα είναι σε θέση να συνδράμουν τα παιδιά.

Το Υπουργείο Παιδείας και οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οφείλουν να στελεχώνουν τα σχολεία με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής και παράλληλη στήριξη έγκαιρα και όχι να φτάνουν σχεδόν Χριστούγεννα για τις τοποθετήσεις τους με αποτέλεσμα τα περισσότερα σχολεία στην ουσία να υπολειτουργούν.

Πρέπει επιτέλους να γίνουν τοποθετήσεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού και όχι αναπληρωτών που τοποθετούνται στα σχολεία ακόμα και 6 μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς!

Οι γονείς των παιδιών με αναπηρίες δεν ανέχονται πλέον να αντιμετωπίζονται τα παιδιά τους ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού και να διεκδικούν συνεχώς τα αυτονόητα. Να αντιμετωπίζονται με συγκατάβαση και χτυπήματα στην πλάτη χωρίς να δίνονται άμεσες λύσεις σε χρόνια προβλήματα γιατί ο κάθε αρμόδιος “πετάει το μπαλάκι” στον άλλο χωρίς να θέλει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη.

*Η Αρετή Μπατά, είναι δικηγόρος, πρόεδρος Συλλόγου Γονέων 1^ου Εργαστήριου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Πυλαίας – Χορτιάτη.