Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας

του Γιώργου Καρκαλέτση Στο παρελθόν ο Δήμος Θεσσαλονίκης είχε κατηγορηθεί πως δεν αντεπεξέρχεται στις αυξημένες ανάγκες των αναξιοπαθούντων συνδημοτών μας. Οι σκληροί επικριτές το απέδιδαν σε έλλειψη κοινωνικού αισθητηρίου ενώ οι πιο ήπιοι ασκούσαν την κριτική τους συνυπολογίζοντας την ξαφνική φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας όπως και την έλλειψη πόρων για την δημιουργία και ενίσχυση δομών κοινωνικής αλληλεγγύης. «Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας» είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι.  Πολύ εύστοχα λοιπόν χρησιμοποιείται  η συγκεκριμένη φράση στο ενημερωτικό flyer γύρω απ’ το πρόγραμμα «Κοινωνικές Δομές Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Θεσσαλονίκης». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι ένα σύνολο 8 δομών που προσπαθεί να απλώσει ένα κοινωνικό δίχτυ για την αντιμετώπιση της βίας αυτής.

Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια από τις 8 αυτές δομές, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζεται ο ρόλος και η σπουδαιότητα των υπολοίπων, το «Υπνωτήριο Αστέγων». Το Υπνωτήριο που βρίσκεται επί της οδού Ανδρέου Γεωργίου 13, στα δυτικά της Β’ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, εγκαινιάστηκε χθες και προβλέπεται να λειτουργήσει μέσα στο Δεκέμβρη. Η δημιουργία του συγκεκριμένου χώρου είναι σπουδαία απ’ όποια οπτική και αν επιλέξει να τη δει κανείς. Αρχικά και κυρίαρχα, παρέχει τη δυνατότητα ανακούφισης σε ημερήσια βάση 74 συνδημοτών μας που βιώνουν το σκληρό φαινόμενο της αστεγότητας. Τα χαρακτηριστικά της δομής την καθιστούν μοναδική σε επίπεδο Θεσσαλονίκης και υποδειγματική σε πανελλαδικό επίπεδο.  Όσοι είχαμε την τύχη να την επισκεφτούμε είδαμε πως γνώμονας για τη δημιουργία της είναι ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που πλήττονται, και σε καμία περίπτωση η ελεημοσύνη. Παράλληλα είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο σε μια συγκυρία που οι κοινωνικές και προνοιακές δομές πλήττονται ή και καταργούνται η μια μετά την άλλη, είτε λόγω μειωμένης χρηματοδότησης είτε στα πλαίσια του «εξορθολογισμού» του κράτους να προκύπτουν νέες δομές με πρωτοβουλία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακόμη η συγκεκριμένη δομή αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα καλής πρακτικής. Ο οικονομικός στραγγαλισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης τα τελευταία χρόνια δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Δήμο Θεσσαλονίκης να ασκήσει  μόνος του την κοινωνική πολιτική του. Επιδίωξε λοιπόν να αναπτύξει συνεργασίες και συνέργιες φορέων και οργανώσεων που είναι ευαισθητοποιημένες και δραστηριοποιούνται πάνω σε κοινωνικά ζητήματα, να εξασφαλίσει κοινοτική χρηματοδότηση και να επιτύχει ένα αποτέλεσμα για το οποίο όλοι οι Θεσσαλονικείς και ειδικά οι κάτοικοι της Β’ Δημοτικής Κοινότητας, μιας ευαίσθητης κοινωνικά περιοχής, είμαστε υπερήφανοι. Συγκεκριμένα ο χώρος δημιουργήθηκε χάρη στη συνεργασία του δήμου Θεσσαλονίκης, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, της Φιλόπτωχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης και της ΑΡΣΙΣ-Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων. Το πρόγραμμα «Κοινωνικές Δομές Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Θεσσαλονίκης» αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα στη μεγάλη απόσταση που πρέπει να διανύσει η τοπική αυτοδιοίκηση στο κοινωνικό σκέλος. Σ’ αυτή την προσπάθεια είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχει συνοδοιπόρους όχι μόνο φορείς και οργανώσεις αλλά και τους ενεργούς πολίτες που με την εθελοντική προσφορά τους μπορούν να ενδυναμώσουν τέτοιες προσπάθειες.