Η μυστική παραλία στην Καλλικράτεια
Πάρε και φίλους/ες σου μαζί ή εναλλακτικά ένα καλό βιβλίο, ένα τεφτέρι ή μια φωτογραφική μηχανή.
Λέξεις-εικόνες: Βαγγελιώ Χρηστίδου
Την Καλλικράτεια, πάντα την είχα στο μυαλό μου ως την πιο … έτοιμη – να – βουλιάξει παραλία της Χαλκιδικής. Από τις κοντινές. Εξ’ ου και ποτέ δεν είχα πάει… Μέχρι πέρυσι, οπότε και μου έδειξαν έναν μικρό παράδεισο δίπλα στο χωριό, ο οποίος έγινε κι ένα από τα μέρη που επισκέπτομαι για τις βουτιές με φίλους έκτοτε…Υπ’ όψιν: προορίζεται κυρίως για λάτρεις του φυσικού – περιβάλλοντος και σώματος – τουτέστιν, εκτός άλλων κατά πολύ για όσους επιλέγουν το γυμνισμό…
Στα 50΄ περίπου από τη Θεσσαλονίκη, βάλε βενζίνη για μια καλή διαδρομή, είτε την πάρεις από το δρόμο της Νέας Ελβετίας προς Θέρμη και Χαλκιδική, είτε από το δρόμο του Φοίνικα και τη στροφή της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής. Πάρε και φίλους/ες σου μαζί ή εναλλακτικά ένα καλό βιβλίο, ένα τεφτέρι ή μια φωτογραφική μηχανή.
Η Καλλικράτεια είναι κοντά, είναι … περίεργη (σ.σ. μέσα στο χωριό, οι περισσότεροι δρόμοι λειτουργούν προς μία μόνο κατεύθυνση ή είναι αδιέξοδα, κάτι που κάνει τη… διέξοδο κάπως περίπλοκη, αλλά διασκεδαστική), είναι συνήθως γεμάτη κόσμο και διατίθεται για πολλά δροσερά ροφήματα. Από καφέ, μέχρι mohito και φυσικούς χυμούς.
Ακολουθώντας το μονοπάτι με τις φραγκοσυκιές
Για χαλάρωση ωστόσο διατίθεται αυτή η παραλία, που δεν θα αποκαλύψω πού είναι ακριβώς, ώστε να ενδιαφερθούν οι πραγματικοί λάτρεις του τοπίου, της καθαριότητας και του αυτοσεβασμού. Άσε, γιατί φέτος είδα κάτι σκουπίδια και αριθμό αυτοκινήτων, που πέρυσι δεν υπήρχαν…
Τα χαρακτηριστικά της; Ένα κατηφορικό μονοπάτι γεμάτο φραγκοσυκιές και δέντρα, με θέα στο πιάτο όλη τη θάλασσα του πρώτου ποδιού. Μικρός βαθμός δυσκολίας σε ένα – δύο σημεία, αν δεν έχεις ξαναπάει κι αν έχεις καιρό να περπατήσεις στο ύπαιθρο. Μια μεγαλούτσικη αμμουδιά, «σπασμένη» σε τρία – τέσσερα τμήματα χάρη σε βραχάκια και αρμυρίκια. Λίγες σκιές, αρκετός ήλιος. Θάλασσα σμαραγδί, που από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να ξαναπατάς φτάνοντας μέχρι το γοφό, ιδανική για κουβεντολόι, αλλά και για πολλά μακροβούτια, αφού ανάλογα με το πού βρίσκεσαι υπάρχουν κι εναλλαγές στο βυθό, τα ρεύματα και τη θερμοκρασία. Για τους γυμνιστές ή τα ζευγάρια, κρίνετε κατά βούληση, ανάλογα με τον αριθμό οικογενειών και παιδιών που θα συναντήσετε. Συνήθως, δεν είναι πλήθος… Κατά τα άλλα, πολλή ησυχία, γλάροι και άλλα πετούμενα αποσπούν την προσοχή σου από το απέραντο γαλάζιο του ουρανού…
Η καλύτερη ώρα να ξεκινήσει κανείς, με τις θερμοκρασίες των ημερών, είναι μετά τις 5 το απόγευμα. Πιο πριν θα καείτε, είτε στη διαδρομή, είτε ενόσω θα χαλαρώνετε στην παραλία. Εξάλλου, το γεγονός ότι είναι πολύ κοντά στην πόλη ο προορισμός, δίνει τη δυνατότητα για ένα φουλ τρίωρο by the sea, χωρίς το βασανιστήριο των υψηλών θερμοκρασιών. Ανοιχτά παράθυρα, αεράκι – συγγνώμη, το air – condition το απαγορεύω ρητά, βλάπτει περιβάλλον και υγεία με το που θα βγει κανείς από το αμάξι! – μουσικούλα επιτρέπεται φυσικά, αν και συχνά ακούγονται ευχάριστοι ήχοι κι απ’ έξω – πουλάκια, έντομα, κλπ. Προσοχή στις διασταυρώσεις – διακλαδώσεις στη στροφή για πρώτο πόδι, πολλοί κάνουν ότι τους κατέβει. Γενικά, μην τρέχετε… χαρείτε τη διαδρομή! Και το νου σας για την ταμπέλα για Καλλικράτεια. Έρχεται λίγο… αργοπορημένη.
Προτείνω να πάρετε τον κεντρικό της Χαλκιδικής για το «πήγαινε» και να γυρίσετε από το Φοίνικα για το «έλα». Η επιστροφή αυτή, δίνει τη δυνατότητα για ωραίες φωτογραφίες με τον ήλιο να δύει…
Καλές βουτιές!
