Η Parallaxi σχεδιάζει: Βαλαωρίτου – Πλατεία Χρηματιστηρίου

του Σάκη Ιωαννίδη

Illustrations: Dolphins

Eικόνες: Θανάσης Σταθόπουλος

Πηγαίνοντας αντίθετα στην πεπατηµένη που θέλει τα περισσότερα µέσα να βάζουν τελεία εκεί που τελειώνει η κριτική τους, η Parallaxi κάνει ένα βήµα παραπέρα. Δεν ενδιαφέρεται µόνο για το πρόβληµα, αλλά το καταγράφει και αναζητεί µια διέξοδο. Ρίχνει στο τραπέζι προτάσεις για το πώς τα πράγµατα στην πόλη µπορούν να γίνουν καλύτερα και µε την πολύτιµη βοήθεια των Dolphins µεταφέρει στο χαρτί ιδέες για να γίνουν πράξη.

Για πολλά χρόνια η περιοχή γύρω από την πλατεία Χρηµατιστηρίου ήταν γνωστή για τις βιοτεχνίες της, τα υφασµατάδικα, τα καταστήµατα των νεωτερισµών και τα είδη προικός. Λαϊκός κόσµος γυρνούσε στη γειτονιά, οι εργάτριες έπαιρναν θέση πίσω από τις ραπτοµηχανές, οι βιοτέχνες πήγαιναν το πρωί στις τράπεζες και το βράδυ στα ούζα. Με τα χρόνια τα πράγµατα άλλαξαν. Στις αρχές του 2000 κάποιοι είχαν ήδη πάει στη φθηνότερη Βουλγαρία, ενώ άλλοι έδιναν τη σκυτάλη στην επόµενη γενιά που όµως έψαχνε κάτι διαφορετικό. Κοντά στο 2008 µια σχεδόν έρηµη περιοχή µε χαµηλά ενοίκια προσέλκυσε το ενδιαφέρον ορισµένων επιχειρηµατιών που έβλεπαν τότε ότι η “µπογιά” της παραλιακής είχε αρχίσει να ξεθωριάζει και ο κόσµος έψαχνε το «εναλλακτικό». Οι θαµώνες από το στενό που φιλοξενεί τις 4 Εποχές έβλεπαν νέα καφέ – µπαρ ν’ανοίγουν το ένα µετά το άλλο, τις άδειες να δίνονται αφειδώς και χωρίς σχεδιασµό, τα 12ποντα να πληµµυρίζουν τη Συγγρού, την Πλατεία να µπαίνει σε οδηγούς και να βγαίνει στα κανάλια, αλλά και τα παρατράγουδα της νύχτας να περιµένουν στη γωνία. Παράλληλα, η δηµιουργική βιοµηχανία βρήκε χώρο έκφρασης και στέγης, ενώ ορισµένοι επιχείρησαν να κάνουν πραγµατικότητα το όνειρο ενός loft και προσγειώθηκαν άτσαλα στην ελληνική πραγµατικότητα. Σήµερα, η περιοχή που έγινε σύµβολο της hipster Θεσσαλονίκης ψάχνει την ταυτότητα της και τρέµει στην ιδέα ότι η µοίρα της είναι συνυφασµένη µε την πορεία των Λαδάδικων.

Αρκετά µακριά από τη γειτονιά µας, στην καρδιά του Χονγκ Κονγκ, ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότηµα, το PMQ, ένα σύµπλεγµα άχρωµων τσιµεντένιων κύβων, ετοιµάζεται να στεγάσει εκατοντάδες δηµιουργικά γραφεία και καλλιτέχνες, εστιατόρια και καταστήµατα και να γίνει σηµείο συνάντησης των νέων επαγγελµατιών µε την αγορά της Ασίας και του κόσµου. Το Police Married Quarters (PMQ) φιλοξενούσε τους χαµηλόβαθµους αξιωµατικούς της κινέζικης αστυνοµίας και τις οικογένειες τους µετά τον κινέζικο εµφύλιο πόλεµο το 1949. Οι τότε αρχές χρειαζόταν άµεσα επιπλέον προσωπικό και οι αξιωµατικοί σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο για να προσελκύσουν τους φτωχούς νέους να ενταχθούν στο αστυνοµικό Σώµα. Tο PMQ που αποτελείται από δύο µεγάλα κτίρια συνδεδεµένα µε µια εσωτερική αυλή και έναν κοινόχρηστο χώρο (όπου λειτουργούσε η κουζίνα των ενοίκων) εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 2000 και για χρόνια παρέµενε ένα άδειο κουφάρι στο κέντρο της κινεζικής πρωτεύουσας. Το 2010 άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασης του: τα µικρά δωµάτια έγιναν στούντιο, οι κοινόχρηστοι χώροι µετατράπηκαν σε χώρους διοργάνωσης εκδηλώσεων, άνοιξαν καφέ και εστιατόρια και η εσωτερική αυλή έγινε ένα πράσινος χώρος περιπάτου για τους ενοίκους και τους επισκέπτες. Πριν το τέλος του 2013 ετοιµάζεται να συγκεντρώσει τα δηµιουργικά µυαλά απ’ όλο τον κόσµο. Η χρηµατοδότηση του πρότζεκτ έγινε το Musketeers Education and Culture Charitable Foundation Ltd. σε συνεργασία µε τις τοπικές αρχές και αγγίζει τα 100 εκατοµµύρια δολάρια.

Εάν σου φαίνεται άπιαστο, η προσπάθεια που γίνεται στην πόλη Σαβαµάλα στο Βελιγράδι µε την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε είναι πολύ πιο κοντά στην ελληνική πραγµατικότητα. Εκεί έχει τεθεί σε εφαρµογή το σχέδιο Urban Incubator που στοχεύει στην ανάδειξη µιας υποβαθµισµένης περιοχής και στη µετατροπή της σε µια δηµιουργική κοινότητα µε τη συνδροµή καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, εθελοντών και κατοίκων. Οι υπεύθυνοι του έργου προσπαθούν να ζωντανέψουν ξανά το υποβαθµισµένο τµήµα της πόλης Σαβαµάλα, που όµως έχει πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονοµιά, συντονίζοντας τη διοργάνωση τοπικών και διεθνών καλλιτεχνικών πρότζεκτ στη συγκεκριµένη περιοχή.

Πολλοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να φαντάζονται την πλατεία Χρηµατιστηρίου ως µια αντίστοιχη κοινότητα της ελληνικής δηµιουργικής βιοµηχανίας. Έναν τόπο δηλαδή που θα συγκέντρωνε εκείνα τα ειδικά χαρακτηριστικά που θα ήταν ικανά να προσελκύσουν ακόµη περισσότερους νέους επιχειρηµατίες µε φρέσκιες ιδέες, οι οποίοι θα γέµιζαν τους µεγάλους και άδειους πρώην βιοτεχνικούς χώρους. Η περιοχή ήδη αποτελεί έδρα καλλιτεχνών και δηµιουργικών γραφείων που όµως έρχονται αντιµέτωποι µε τα πολλά προβλήµατα της περιοχής, τα οποία συνδέονται µε τις υποδοµές της και το ανύπαρκτο, µέχρι σήµερα, σχέδιο ανάπτυξης της. «Ήρθαµε σ’αυτή την περιοχή για τα χαµηλά ενοίκια και την ησυχία πριν από τέσσερα χρόνια και τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει», λέει η Χριστίνα Τσιραγγέλου από τους 157-173 Designers. «Στην οικοδοµή µας ελάχιστοι είναι αυτοί που πληρώνουν κοινόχρηστα και πολύ συχνά κόβεται το ρεύµα, ενώ δεν υπάρχει συνεργείο καθαρισµού και καθαρίζουµε µόνοι µας τον όροφο και τις σκάλες. Νοµίζω είµαστε τυχεροί που έχουµε τουαλέτα µέσα στο χώρο µας, ενώ σε άλλα κτίρια υπάρχουν κοινές για κάθε όροφο», τονίζει ο Αλέξης Μαρίνης από τη σχολή χορού Lindy Hop.

Αυτό που επισηµαίνουν οι περισσότεροι, όπως και ο industrial designer Θανάσης Μπάµπαλης που ζει και εργάζεται στην περιοχή, είναι ότι έχει χαθεί η ισορροπία µεταξύ της ηµέρας και της νύχτας: «Μ’ αρέσει που η πλατεία είναι ζωντανή, αλλά κάπου πρέπει να µπει ένα όριο. ∆εν µπορείς να ζήσεις και ν’ ακούς µουσική µέχρι το πρωί. Το ξέραµε ότι η ζωή µέσα στο κέντρο θα ήταν δύσκολη, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση έχει χαθεί η ισορροπία. Νοµίζω ότι µόνο οι µικτές χρήσεις των καταστηµάτων µπορούν να αλλάξουν την κατάσταση», σηµειώνει. Τα βράδια η γειτονιά µεταµορφώνεται σ’ ένα απέραντο κλαµπ. Σε κάθε βήµα η µουσική αλλάζει και πιάνεις ήχους από τσιφτετέλια µέχρι τα τελευταία του Moby. Τα τραπεζοκαθίσµατα καταλαµβάνουν το οδόστρωµα, οι µπάρες και τα ποτά κατεβαίνουν στο πεζοδρόµιο, οι µάχες των ντεσιµπέλ αρχίζουν και το ανακάτεµα δηµιουργεί έναν ενοχλητικό θόρυβο. «Η ηχορύπανση είναι ο λόγος που θα µ’ έκανε να φύγω», λέει ο Μάριος Σπύρογλου της Kinetik. «Μόλις σουρουπώνει τα πράγµατα δυσκολεύουν και όταν πρέπει να παραδώσεις ένα έργο µέσα στις προθεσµίες του πελάτη δεν υπάρχουν ωράρια. Είναι τόσο κοντά το ένα µπαρ µε το άλλο που θα ήταν προτιµότερο να παίζουν όλοι την ίδια µουσική και κάθε φορά ένας άλλος θα έκανε την επιλογή». Για µόδα που θα περάσει κάνει λόγο ο ∆ηµήτρης Κολιαδήµας των Designers United και τονίζει ότι για να επιβιώσει η περιοχή θα πρέπει να αναπτυχθεί σε πολλά επίπεδα. «Η ενέργεια που υπάρχει τη νύχτα πρέπει µε κάποιον τρόπο να µεταφερθεί και το πρωί. Να ενεργοποιηθεί η περιοχή και την ηµέρα και ν’ αποκτήσει ενιαία ταυτότητα και αισθητική».

Δεν είναι όµως θεµιτή και ούτε χρήσιµη η στοχοποίηση των µπαρ και των καταστηµάτων διασκέδασης. Χωρίς τους επιχειρηµατίες που επένδυσαν στην περιοχή, η πλατεία Χρηµατιστηρίου θα ήταν σήµερα µια έρηµη γειτονιά µε τα εναποµείναντα καταστήµατα νεωτερισµών να κλείνουν το ένα µετά το άλλο. Πρέπει όµως να βρεθεί τρόπος να αποκτήσει η περιοχή µια κοινή ταυτότητα και κουλτούρα που θα συνάδει µε το ιστορικό της πλαίσιο και την ιδιαίτερη φυσιογνωµία της. Αρκετοί είναι αυτοί που προβληµατίζονται για το µέλλον της Πλατείας και ανησυχούν για την προοπτική της. «Αν η περιοχή καταρρεύσει θα κάνει κακό σε όλους µας. Πολλά είναι αυτά που δεν µου αρέσουν. ∆εν θέλουµε να κλείνει ο δρόµος από τον κόσµο που έρχεται σ’ εµάς και προσπαθούµε να σεβόµαστε όσους ζουν και δρουν στην περιοχή. Η συνεννόηση δεν είναι εύκολη µε όλους. Με ανησυχεί τι θα συµβεί µέσα στα επόµενα πέντε χρόνια», σηµειώνει ο Λουίζος Συµεωνίδης, ιδιοκτήτης του La Doze. Η ανάπτυξη της περιοχής στηρίζεται για τον Χρήστο Πορτοκάλογλου του Elvis στην ενίσχυση του εµπορικού και καλλιτεχνικού της χαρακτήρα. «Πρέπει να µπει µια τάξη στα τραπεζοκαθίσµατα γιατί ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Να γίνει διαπλάτυνση των πεζοδροµίων για να έχει ο καθένας το χώρο του και επιτέλους να φωτιστεί όπως πρέπει η περιοχή. Ας χαρακτηριστεί και τουριστική, αν αυτό θα επιτρέψει σε εµπορικά καταστήµατα να µένουν ανοιχτά και το βράδυ για να δουλέψουν µε τους νέους που έρχονται εδώ. Η περιοχή είναι ένα δυνατό τουριστικό όπλο που δεν έχει εκµεταλλευτεί η πόλη», λέει ο κ. Πορτοκάλογλου και συµπληρώνει: «Είναι µύθος ότι γίνονται φασαρίες κάθε βράδυ, αυτές είναι απόψεις της συντηρητικής Θεσσαλονίκης. Έχουν υπάρξει µεµονωµένα περιστατικά, αλλά αυτό συµβαίνει παντού όπου διασκεδάζουν νέοι. Η Βαλαωρίτου δεν είναι Λαδάδικα και ούτε πρόκειται να γίνει». Όπως όµως συµβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, µαζί µ’ αυτούς που βλέπουν σοβαρά τη δουλειά τους ακολουθούν και όσοι στοχεύουν σε «αρπαχτές» και στο εύκολο κέρδος. Όταν µάλιστα απουσιάζει η αστυνόµευση της περιοχής και οι έλεγχοι γίνονται σπασµωδικά και για εντυπωσιασµό, τότε η αυθαιρεσία βασιλεύει και τα πρόστιµα δεν έχουν πρακτικό όφελος.

Ας σχεδιάσουµε

Καταγράψαµε τις προτάσεις και τις ιδέες των επαγγελµατιών της περιοχής για το πώς η περιοχή όπου περνούν τις περισσότερες ώρες της ηµέρας θα µπορούσε να γίνει καλύτερη. Η Parallaxi επεξεργάστηκε τις ιδέες και σας τις παρουσιάζει:

Ρεαλιστικά κίνητρα επενδύσεων

Στην εποχή που ζούµε θα ήταν παράτολµο και αφελές να ταυτίσουµε τη λέξη «κίνητρα» µε τη λέξη «χρηµατοδότηση» σε ότι αφορά την προσέλκυση νέων επαγγελµατιών στην περιοχή. Αντιθέτως, η «ελάφρυνση» θα µπορούσε να αντικαταστήσει τη χρηµατοδότηση και συγκεκριµένα η µείωση ή και ο µηδενισµός των δηµοτικών τελών για ορισµένο χρονικό διάστηµα, γεγονός που φαίνεται πως είναι στις προθέσεις του δήµου Θεσσαλονίκης όπως είπε στην Parallaxi ο αντιδήµαρχος Αστικού Σχεδιασµού Ανδρέας Κουράκης. Στα περισσότερα ακίνητα της περιοχής η επένδυση που καλείται να κάνει ο νέος ενοικιαστής ή ο ιδιοκτήτης για να φέρει τον χώρο του σε αξιοπρεπή κατάσταση δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη και τα τέλη που πληρώνει είναι δυσανάλογα µεγάλα σε σχέση µε τις παρεχόµενες υπηρεσίες και δεν έχουν σχέση µε τη χρήση του χώρου, καθώς οι περισσότεροι δεν είναι πλέον βιοτεχνίες. Επιπλέον, έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι είναι προτιµότερη η αγορά ή η ενοικίαση ενός ακινήτου από µια εταιρεία ή µια οµάδα επαγγελµατιών ώστε ο χώρος να χρησιµοποιείται εξ ολοκλήρου από ανθρώπους που θα νοιάζονται γι’ αυτόν, θα πληρώνουν τα κοινόχρηστα και θα κλειδώνουν την εξώπορτα, όπως στην περίπτωση του ξενοδοχείου Colors και στην αποκατάσταση της στοάς του Αγίου Μηνά.

Αστικές αναπλάσεις

Η περιοχή έχει ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον για αρχιτέκτονες, πολεοδόµους και φοιτητές των πανεπιστηµίων της πόλης και κατά καιρούς έχουν υποβληθεί αρκετές και ενδιαφέρουσες προτάσεις, όπως για παράδειγµα η βιοκλιµατική αναβάθµιση των όµορων κτιρίων επί της οδού Εµπράρ από τους αρχιτέκτονες Π. Νικηφορίδη και B. Cuomo. Πολλοί µάλιστα δεν διστάζουν να προτείνουν και το ενδεχόµενο των επιλεκτικών κατεδαφίσεων για να «αναπνεύσει» η περιοχή από το τσιµέντο και να δηµιουργηθούν οι ανοιχτοί χώροι που τόσο έχει ανάγκη. Η ένταξη του δήµου Θεσσαλονίκης στο Σχέδιο Ολοκληρωµένης Αστικής Παρέµβασης (ΣΟΑΠ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος που προβλέπει παρόµοιες αστικές αναπλάσεις, ακόµη και διατηρητέων κτιρίων, µε ευρωπαϊκή χρηµατοδότηση (πρόγραµµα Jessica) θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση και θα δηµιουργούσε τις προϋποθέσεις για την αναβάθµιση της περιοχής και πολλών άλλων της πόλης.

Μητρώο επαγγελµατιών

Κάθε καλή προσπάθεια ξεκινάει µε µια καταγραφή της υφιστάµενης κατάστασης και των ανθρώπων που δουλεύουν στην περιοχή αλλά και γενικότερα στη Θεσσαλονίκη και µπορούν να υπαχθούν στην κατηγορία της δηµιουργικής βιοµηχανίας. Στη δηµιουργία του αντίστοιχου µητρώου µπορούν να βοηθήσουν τα οικεία Επιµελητήρια, ο Δήµος ή ακόµη και η Περιφέρεια δηµιουργώντας µια ειδική υπηρεσία που θα καταγράφει τους αντίστοιχους επαγγελµατίες, θα τους ενηµερώνει για εκθέσεις, διαγωνισµούς και δράσεις που αφορούν το χώρο τους και θα τους φέρνει σ’ επαφή µε τις αγορές του εξωτερικού.

Μικτές χρήσεις καταστηµάτων

Για πολλούς ιδιοκτήτες το να δώσουν µια πρώην βιοτεχνία ή ένα κλειστό κατάστηµα υφασµάτων για να γίνει καφέ – µπαρ είναι µια εύκολη και επικερδής συνήθως επιλογή. Ωστόσο, ο δήµος πρέπει να φροντίσει για τη σωστή χωροθέτηση των καταστηµάτων υγειονοµικού ενδιαφέροντος και τον συστηµατικό τους έλεγχο για να κάνουν οι επιχειρηµατίες πιο σωστά τη δουλειά τους και ν’ αποκτήσει η περιοχή και άλλες χρήσεις. Εάν δοθεί χώρος για την ανάπτυξη της δηµιουργικής βιοµηχανίας, αυτό θα συµπαρασύρει µια σειρά άλλων επαγγελµατιών στην περιοχή, οι οποίοι σχετίζονται µε συναφείς υπηρεσίες και την παροχή των πρώτων υλών που είναι απαραίτητα σε αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, γραφίστες, designers, φωτογράφους κτλ., δηµιουργώντας µια δευτερογενή αγορά που τώρα απουσιάζει.

Καλλιτεχνικός καµβάς

Ορισµένα από τα στοιχεία που προσελκύουν αρκετούς στην πλατεία Χρηµατιστηρίου είναι η γοητεία των ιστορικών κτιρίων της, η ατµόσφαιρα της περιοχής και το ιδιαίτερο χρώµα της. Αυτά θα ήταν αρκετά για να εµπνεύσουν τους καλλιτέχνες που βρίσκουν στέγη εκεί, αλλά και τους φορείς που θέλουν ν’ αναδείξουν τον πολιτιστικό αέρα της πλατείας. Η περιοχή είναι κατάλληλη για υπαίθριες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις που δεν θα αλλοιώσουν το χαρακτήρα της, όπως έκανε η οµάδα Before Light για τον Λευκό Πύργο στο πλαίσιο του Made in Thessaloniki #2 της οµάδας «Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς». Τα κλειστά στόρια των υφασµατάδικων και των νεωτερισµών θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν ως καµβάς για ένα project αντίστοιχο µε αυτό του φωτογράφου Καµίλο Νόλλα που υλοποιήθηκε πρόσφατα στη Βαρβάκειο Αγορά της Αθήνας. Τα στόρια καλύφθηκαν από φωτογραφικές εκτυπώσεις που απεικόνιζαν ένα ηµερήσιο στιγµιότυπο από το αντίστοιχο κατάστηµα και φωτίζονταν τη νύχτα, έτσι ώστε οι βραδινοί επισκέπτες να βλέπουν τη «βιτρίνα» του καταστήµατος ακόµη και όταν αυτό ήταν κλειστό. Εκτός από τα στόρια υπάρχουν παραπάνω από αρκετά σόκορα στις οικοδοµές της περιοχής που κατασκευάστηκαν χωρίς µεγάλη έµπνευση και δεν είναι διατηρητέες. Τα άχαρα αυτά σηµεία µπορούν να αλλάξουν όψη χάρη στην τέχνη των murals, στην οποία επιδίδονται αρκετοί street artists της πόλης µε εξαιρετικά αποτελέσµατα.

Ξενάγηση στην πλατεία Χρηµατιστηρίου

Θα µπορούσε να αποτελεί ισχυρό πόλο έλξης για τους επισκέπτες της πόλης, όχι µόνο για την έντονη νυχτερινή ζωή αλλά για τα σπουδαία της κτίρια. Η παλιά τράπεζα στη στοά Μαλακοπής, σε σχέδια του ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι, το θησαυροφυλάκιο που κρύβει κάτω από το δρόµο, το κτίριο της οικογένειας Αλλατίνι, το Κρατικό Ωδείο, η Καθολική Εκκλησία στη Φράκγων, η παλιά Εβραϊκή συνοικία Μάλτα και τόσα άλλα θα µπορούσαν να αποτελέσουν µόνιµο τµήµα των ξεναγήσεων που διοργανώνονται στην πόλη από τουριστικούς πράκτορες και τον ∆ήµο. Για την ανάδειξη τους και την προστασία τους χρειάζεται καλαίσθητος φωτισµός και ειδική σήµανση. Επιπλέον η περιοχή θα µπορούσε να στηρίξει ένα µουσείο για τη βιοτεχνική ιστορία και κληρονοµιά της πόλης. Τα στοιχεία υπάρχουν, είναι ενδιαφέροντα και συνδέονται µε τη σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Η µελέτη του ∆ήµου Θεσσαλονίκης

Πρόσφατα δόθηκε στη δηµοσιότητα η µελέτη που εκπόνησε η Αντιδηµαρχία Αστικού Σχεδιασµού του δήµου Θεσσαλονίκης και προβλέπει τη συνολική αναβάθµιση της περιοχής του Χρηµατιστηρίου. Σύµφωνα µε τη µελέτη σχεδιάζονται, µεταξύ άλλων, η κατασκευή δικτύων πεζοδρόµων και η εφαρµογή νέων κυκλοφοριακών ρυθµίσεων, η φύτευση δέντρων, η τοποθέτηση ανεµιστήρων, διαδρόµου µε πίδακες νερού και νεροκουρτίνων και η κατασκευή στεγάστρου και αψίδας αερισµού. Αυτές οι παρεµβάσεις σύµφωνα µε τον αντιδήµαρχο Ανδρέα Κουράκη έχουν σκοπό την αρχιτεκτονική ανάπλαση της περιοχής και τη βιοκλιµατική της αναβάθµιση για να µειωθεί η θερµοκρασία που αναπτύσσεται τους θερινούς µήνες σ’ έναν αποκλειστικά τσιµεντένιο τόπο. Η υλοποίηση του έργου θα γίνει µε πόρους που έχει διασφαλίσει το Κέντρο Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας και ο προϋπολογισµός του ανέρχεται σε 5.5 εκατοµµύρια ευρώ και αν κάτι δεν στραβώσει, οι εργασίες θα ξεκινήσουν στις αρχές της επόµενης χρονιάς. Ο κ. Κουράκης εκτιµά ότι η πεζοδρόµηση, µε ειδικά σηµεία φορτοεκφόρτωσης θα ενισχύσει την κυκλοφορία των πεζών στη περιοχή και θα αποµακρύνει τα Ι.Χ. από σηµεία τουριστικού ενδιαφέροντος. Όσο για τον κίνδυνο «άτακτης» εξάπλωσης τραπεζοκαθισµάτων, ο αντιδήµαρχος δεν θα ήταν αντίθετος στην άµεση αφαίρεση της άδειας από τον απείθαρχο ιδιοκτήτη του καφέ – µπαρ και στην προσωρινή απαγόρευση ενοικίασης του ακινήτου για χρήση από καταστήµατα υγειονοµικού ενδιαφέροντος.