Ιστιοπλοΐα: Πόσο εξοικειωμένοι είμαστε οι Θεσσαλονικείς;
Τα προβλήματα και οι προοπτικές δυνατότητες της.
Μπορεί πολλοί να μην γνωρίζουμε ή να μην έχουμε δοκιμάσει εναλλακτικούς τρόπους για διακοπές, όμως υπάρχουν και ενδεχομένως αν το ρισκάραμε να επιβραβευόμασταν.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για έναν διαφορετικό τρόπο διακοπών, άγνωστο για αρκετούς, ο οποίος έχει πολλές προοπτικές σε μία χώρα όπως η Ελλάδα.
Ο Θανάσης Μπαξεβάνης, ιδιοκτήτης ιδιωτικής σχολής ιστιοπλοΐας μιλάει για τις αλλαγές που παρατηρεί, για το πόσο εξοικειωμένοι είμαστε οι Θεσσαλονικείς και τις προοπτικές που υπάρχουν έτσι ώστε η Ελλάδα να φτιάξει το δικό της brand.
«Αυτό που βλέπουμε μετά από χρόνια έχει να κάνει με την μικρότερη προσέλευση νεότερων ηλικιών (μέχρι 25 ετών) και ενδεχομένως αυτό είναι πολύ φυσιολογικό γιατί τα οικονομικά έχουν μεταβληθεί οπότε μάλλον εκεί είναι το μεγαλύτερο θέμα. Υπάρχει αύξηση στις μεγαλύτερες ηλικίες (40-50 ετών), κάτι που συνηγορεί στο προηγούμενο. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν την ιστιοπλοΐα, ακόμα και μεγαλύτεροι και αυτό δείχνει σε έναν βαθμό και την διείσδυση που έχει η ιστιοπλοΐα πλέον σε όλες τι ηλικίες, όσον αφορά τη δυνατότητα κάποιου μελλοντικά να κάνει διακοπές με έναν ασφαλή και φθηνό τρόπο»
Αν και μπορεί πολλοί να θεωρούν αυτό τον τρόπο διακοπών ένα ακριβό σπορ, ο κ. Μπαξεβάνης εξηγεί πως όπως μπορείς να επιλέξεις είτε ένα πολυτελές ξενοδοχείο είτε ένα απλό ενοικιαζόμενο δωμάτιο, έτσι και στην θάλασσα έχεις μία γκάμα επιλογών ανάλογα τα χρήματα που θες να διαθέσεις.
«Μπορείς να πας σ’ ένα 7αστερο ξενοδοχείο μέχρι ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Επομένως η γκάμα είναι πολύ μεγάλη. Έτσι υπάρχει το αντίστοιχο και στην θάλασσα. Το να μπεις σε ένα υπερπολυτελές γιοτ μέχρι ένα μικρό σκάφος η διαφορά είναι μεγάλη. Επομένως υπάρχει διείσδυση σε όλα τα οικονομικά επίπεδα. Όλοι μπορούν να το κάνουν. Στην Ελλάδα έχει συμβεί μία μεγάλη ζημιά και μπορεί να έχει προκύψει άθελα από τους δημοσιογράφους , που χρησιμοποιούν την λέξη «σκαφάτα» σε συνδυασμό με τα στιγμιότυπα που προβάλλονται. Ουσιαστικά βλέπεις πολυτελείς θαλαμηγούς και όντως αυτοί είναι σκαφάτοι και έχουν πολλά λεφτά. Όμως αυτοί δεν έρχονται να συγκριθούν με τους υπόλοιπους που έχουν ένα σκάφος. Κάποιες φορές ένα αυτοκίνητο μπορεί να κοστίζει και παραπάνω από ένα απλό σκάφος. Αυτό έχει κάνει μία ζημιά με την έννοια έχει περάσει στο μυαλό του απλού κόσμου πως όσοι ασχολούνται με τέτοια πράγματα είναι άνθρωποι με χρήματα. Αυτό είναι λάθος. Το ιστιοπλοϊκό σκάφος είναι βατό σε όλο τον κόσμο. Προφανώς ανάλογα τα χρήματα που θα δώσει κάποιος θα πάει και σε πιο μεγάλη άνεση. Αλλά έχει την δυνατότητα να μπει ο οποιοσδήποτε».
Επίσης όπως αναλύει στο τέλος των διακοπών συζητάμε για το τελικό ποσό που έφυγε από την τσέπη κάποιου και όχι το που ακριβώς έδωσε τα χρήματα του.
«Το θέμα είναι πως όταν πας σ’ ένα ξενοδοχείο, τον υπόλοιπό χρόνο τον αγοράζεις. Την ίδια στιγμή στο σκάφος δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό γιατί έχεις τα πάντα, είναι ένα σπίτι που το έχεις τροφοδοτήσει με τιμές σουπερμάρκετ και ανά πάσα στιγμή οτιδήποτε χρειαστείς δεν το αγοράζεις τόσο ακριβά. Άρα στο τέλος αν υπολογίσεις διαμονή, διατροφή, στον ελεύθερο χρόνο τι κάνεις, όλα αυτά φέρνουν σε καλύτερη μοίρα το ιστιοπλοϊκό σκάφος»
Πόσο πίσω είμαστε οι Θεσσαλονικείς;
«Αρκετά πίσω δεν θα το έλεγα. Εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει καλή δουλειά με τις σχολές ιστιοπλοΐας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν προσέλθει πολλοί Θεσσαλονικείς για να κάνουν ιστιοπλοΐα. Ο καθένας έχει ένα μικρόκοσμο στον οποίο διαδίδει το νέο, οπότε αρκετές χιλιάδες πολίτες είναι ενήμεροι για το τι είναι ιστιοπλοΐα. Αυτοί που δεν είναι καθόλου εξοικειωμένοι είναι οι πολιτικοί μας. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη μεγαλούπολη στην Ευρώπη με το παραθαλάσσιο μέτωπο που έχει η πόλη και με βαθιά θάλασσα και να μην έχει μία μαρίνα. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Η μόνη που υπάρχει είναι στον Δήμο Καλαμαριάς. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει και αρνείται να έχει. Μ’ αυτό τον τρόπο όταν δεν κυκλοφορούν σκάφη και οι συμπολίτες μας δεν βλέπουν τι πάει να πει να έχεις ένα σκάφος, να πλέει, να δένει σ’ έναν τόπο, δεν μπορούν να έχουν άποψη αν θέλουν ή όχι να έχει, αν τους αρέσει ή όχι. Ο κόσμος θέλει εικόνες και δεν έχει. Γι’ αυτό φταίνε οι πολιτικοί που δεν έχουν όραμα σ’ αυτό το κομμάτι.
Η μόνη μαρίνα που υπάρχει είναι αυτή στην Αρετσού, η οποία είναι 50 ετών και οι υποδομές της είναι όπως ήταν τότε, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Μιλάμε για μία τριτοκοσμική μαρίνα, αν και οι άνθρωποι προσπαθούν να την συντηρούν κλπ. Είναι μία μαρίνα του παρελθόντος κι από μόνη της δεν θα φέρει την λύση»
Ο ίδιος εξηγεί πως όταν υπάρχει μόνο μία μικρή μαρίνα σε μία πόλη όπως η Θεσσαλονίκη και άνθρωποι από το εξωτερικό που θέλουν να ελλιμενίσουν τα σκάφη τους δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να το κάνουν αφού το κόστος τους ελλιμενισμού εκτοξεύεται. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες ιδιοκτήτες σκαφών, οι οποίοι ενώ θα έπρεπε να έχουν κίνητρα για να μπουν στη θάλασσα, ούτε και αυτοί θα μπορούν να τα ελλιμενίσουν.
«Έτσι θα τα πουλήσουν και το μόνο που θα βλέπουμε στις μαρίνες μας θα είναι σημαίες», όπως καταλήγει ο κ. Μπαξεβάνης.
Οι προοπτικές γύρω από την ιστιοπλοΐα
Ο κ. Μπαξεβάνης αναλύει την σκέψη του γύρω από το «πανί» και το πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα brand.
«Αιγαίο και Ιόνιο πέλαγος δεν βρίσκεις εύκολα ανά τον κόσμο με όλα τα καλά τους. Θα μπορούσε να γίνει ένα brand, το οποίο θα έλεγε πως όταν θέλετε να διασκεδάσετε με σκάφος, υπάρχει μόνο η Ελλάδα. Όμως, αυτό σε μία χώρα που όλοι κάνουν ιστιοπλοΐα. Αν μπορούσαμε να δώσουμε κίνητρα στον κόσμο, αντί να κάνει άλλα πράγματα, να μπορεί να πάρει ένα σκαφάκι και να μπει στη θάλασσα, θα δημιουργήσουμε από μόνοι μας αυτό το brand και τότε να είστε σίγουροι πως θα υπάρχει ακόμα μία βιομηχανία, η οποία θα απευθύνεται σε όλους αυτούς που θέλουν να ελλιμενίσουν τα σκάφη τους στην Ελλάδα και οι επισκευές, η συντήρηση, ανακαινίσεις. Όλα αυτό δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μέγεθος μπορεί να πάρει και να είναι και στη φύση του Έλληνα. Δεν γίνεται η χώρα που είναι η πρώτη δύναμη στην εμπορική ναυτιλία, να μην είναι πρώτη και στο κομμάτι του yacht»
