Ο χρυσός Κουβανός Ολυμπιονίκης Τεόφιλο Στίβενσον και η Θεσσαλονίκη

Ένα γκράφιτι πορτραίτο του κοσμεί τον τοίχο ενός υπαίθριου και δημόσιου γηπέδου μπάσκετ ανάμεσα σε Υφανέτ και Παπάφειο.

19 Νοεμβρίου 2024, 12:49 πμ

Λέξεις: Γιάννης Κυφωνίδης

Τι σχέση θα μπορούσε να έχει ο χρυσός Κουβανός Ολυμπιονίκης της πυγμαχίας, Τεόφιλο Στίβενσον, με τη Θεσσαλονίκη και δη με τον Ιωάννη Παπάφη; Εκλεκτική και ουχί ρεαλιστική. Καθώς, ποτέ δεν επισκέφτηκε την πόλη, όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε, ούτε είχε σχέσεις με το Παπάφειο. Απλά ένα γκράφιτι πορτραίτο του κοσμεί τον τοίχο ενός υπαίθριου και δημόσιου γηπέδου μπάσκετ ανάμεσα σε Υφανέτ και Παπάφειο.. Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Πυγμαχίας “Ιωάννης Παπάφης” που ιδρύθηκε το 2022. Θα μπορούσε να είναι και το λογότυπο του συλλόγου που κάνει τα βήματα του τα δυο τελευταία χρόνια.

Για την ιστορία ο μέγας πυγμάχος Teófilo Stevenson Lawrence, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1952 και πέθανε στις 11 Ιουνίου 2012. Αγωνιζόταν στην κατηγορία των βαρέων βαρών, ενώ εργάστηκε και ως προπονητής. Θεωρείται ως η κορυφαία προσωπικότητα στην ιστορία της ερασιτεχνικής πυγμαχίας, έχοντας κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες -ρεκόρ που μοιράζεται με τους Λάσλο Παπ και Φέλιξ Σαβόν. Ο πατέρας του ήταν από τον Άγιο Βικέντιο, η δε μητέρα είχε γεννηθεί στην Κούβα, αλλά οι γονείς της ήταν από τον Άγιο Χριστόφορο. Πρωτομπήκε στην πυγμαχία σε ηλικία εννέα ετών, ακολουθώντας τον πατέρα του σε ένα τοπικό γυμναστήριο. Για πολύ καιρό μάλιστα οι δυο τους το κρατούσαν μυστικό από τη μητέρα του, η οποία τελικά το αποδέχθηκε υπό τον όρο να έχει πάντα μαζί τον πατέρα του.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και ενώ ο Στίβενσον είχε ξεχωρίσει σε επίπεδο παίδων, τον κάλεσε στην Αβάνα ο Αντρέι Τσερνιοβένκο, ένας Σοβιετικός παλαίμαχος που είχε αναλάβει αρχιπροπονητής του αναπτυξιακού προγράμματος πυγμαχίας. Υπό την καθοδήγησή του πρωτοεμφανίστηκε σε αγώνες ανδρών το 1969, όντας μόλις 17 ετών Μετά από κάποιες διακρίσεις σε εθνικό – περιφερειακό επίπεδο, εμφανίστηκε το 1972 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Στον πρώτο κιόλας αγώνα της διοργάνωσης, πέτυχε νοκ-ντάουν στα 30 δευτερόλεπτα, ενώ λίγο αργότερα ο διαιτητής καταλόγισε τεχνικό νοκ-άουτ για λόγους ασφαλείας του αντιπάλου του. Ήταν η απαρχή μιας εντυπωσιακής πορείας, η οποία απέφερε στο Στίβενσον τρία συνεχόμενα ολυμπιακά χρυσά. Αποτελούσε επίσης το μεγάλο φαβορί της κατηγορίας του στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες (1984), όμως η χώρα του δε συμμετείχε, συμμετέχοντας στο μποϊκοτάζ των αγώνων από το ανατολικό μπλοκ. Συνολικά σε Ολυμπιακούς, η επίδοσή του ήταν 12 νίκες (100%), εκ των οποίων 9 με νοκ-άουτ, 2 στα σημεία και 1 άνευ αγώνος.

Να σημειωθεί ότι κατά τη δεκαετία του ’70 είχε απορρίψει αρκετές προτάσεις ώστε να μεταπηδήσει στην επαγγελματική πυγμαχία από παράγοντες των ΗΠΑ, με κορυφαία την προσφορά 5.000.000 δολαρίων για να αντιμετωπίσει το Μοχάμεντ Άλι. Όταν ρωτήθηκε για το λόγο των αρνήσεών του, είχε απαντήσει ότι προτιμά την αγάπη των 8.000.000 συμπατριωτών του – εάν είχε δεχτεί να γίνει επαγγελματίας, θα έπρεπε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και παράλληλα θα έχανε το δικαίωμα συμμετοχής στις διεθνείς διοργανώσεις. Στην Κούβα θεωρούνταν εθνικός ήρωας, ενώ διατηρούσε στενή φιλία με το Φιντέλ Κάστρο.

Ο σύλλογος πυγμαχίας “Ιωάννης Παπάφης” φέρει το όνομα του ευεργέτη και δωρητή που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έζησε κυρίως στη Μάλτα. Ο Ιωάννης Παπαφής παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στη Μάλτα και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην πόλη Ραμπάτ. Πέθανε άτεκνος στις 16 Φεβρουαρίου 1886 σε ηλικία 94 ετών, έχοντας δημιουργήσει τεράστια περιουσία και λαμβάνοντας αρκετά δημόσια αξιώματα. Παράλληλα με τις εμπορικές του δραστηριότητες πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές προς την πατρίδα του αλλά και προς τη Μάλτα.