Ο κουρέας του Νίκου Γκάλη: ΠΑΟΚτσής αλλά… γκαλικός

-Πότε γνωριστήκατε με τον Νίκο Γκάλη και πώς; Γνωριστήκαμε το 1987 με το Eurobasket. Τον γνώρισα από τον κουμπάρο του το Γιώργο Ραμπότα που ήταν γυμναστής του Άρη που ήτανε κουμπάροι. Τον Ραμπότα τον είχα πελάτη από παλιά τότε που ήτανε πρωταθλητής στα 400 μετ’ εμποδίων και μου λέει «θα σου φέρω τον Γκάλη». Ήρθε κι έμεινε ευχαριστημένος από το πρώτο κούρεμα κι από τότε για 25 χρόνια συνεχίζει.

Γιάννης Ζαχαριάδης, Νίκος Γκάλης και Γιώργος Ραμπότας, 1988

-Πώς είναι ως άνθρωπος, άλλαξε με τα χρόνια και την επιτυχία; Όχι, όχι. Ο Νίκος έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: είναι σεμνός έως ντροπαλός και καθένας τον ερμηνεύει διαφορετικά. Ο κόσμος μπορεί να τον θεωρεί εσωστρεφή, κάποιοι να τον λένε εγωιστή που δε μιλάει αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο. Για μένα είναι αντιστάρ δεν του αρέσει να επιδεικνύεται και δεν έχει το θράσος να χώνεται, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα από αθλητές τρίτης κατηγορίας που έχεουν καλομοκαβαλήσει. Δεν ανοίγεται με τον κόσμο αλλά όταν πιστέψει ότι έχει να κάνει με φίλους είναι πιστός κι αξιόλογος άνθρωπος. Μπορείς μαζί του να αστειευτείς, μεταξύ μας λέμε ανέκδοτα και του κάνω μασάζ. Τον βλέπω σαν τον μικρό αδερφό μου.

-Λέμε ότι ο κουρέας είναι ο άνθρωπος που του ανοίγουμε την ψυχή μας. Ισχύει στην περίπτωση του Γκάλη; Όπως για όλο τον κόσμο ισχύει και για τον Γκάλη. Ξέρετε η επιτυχία στο επάγγελμά μας είναι να γνωρίζεις, να ακούς αλλά και να «θάβεις», γιατί αν κάνεις κουτσομπολιό απέτυχες. Γνωρίζω καλά πτυχές της προσωπικής ζωής του αλλά ούτε θέλω, ούτε κανένα λόγο έχω να τα μοιραστώ με τους άλλους. Ο Νίκος ένιωθε χαλαρός και λέγαμε τα πάντα.

-Εκτός από τη σχέση μαζί του ως πελάτη σας παραμένετε φίλοι; Βεβαίως, τον πήρα στη γιορτή του και είπαμε τα δικά μας. Μου είπε ότι δεν έχει κάτι μαζί μου, γιατί δεν έρχεται τόσο συχνά πια επειδή μεγάλωσε, άσπρισε και δεν ασχολείται τόσο με τα μαλλιά. Εγώ του είπα ότι δεν πειράζει, γιατί 25 χρόνια τα περάσαμε τόσο ωραία. Φίλος κι αδερφός θα είναι για μια ζωή «τις τρίχες σου κούρευέ τες όπου θέλεις» ,του λέω και γελάμε!

-Ο κόσμος πώς αντιδρά όταν τον συναντά στο κουρείο σας; Πείτε μας μια ιστορία που σας έτυχε όλα αυτά τα χρόνια. Πολλές ιστορίες έχω να θυμάμαι για να σας πω αλλά θα τα συμπυκνώσω στο εξής: Στο κουρείο συνάντησε παιδάκια, ηλικιωμένους, ανθρώπους με αξιώματα και μ’ όλους αυτούς μπορεί να μην ανοιγότανε αλλά είχε πάντα ένα χαμόγελο. Και όταν του ζητούσανε φωτογραφίες δεν έλεγε όχι. Είχα πάντα μια μηχανή στο μαγαζί και έκανα το φωτογράφο. Ήταν προσιτός, εγκάρδιος και πρόσχαρος με το χαμόγελο πάντα στα χείλη. Έχω μια φωτογραφία μάλιστα και με τον κ. Παπαζάχο τον σεισμολόγο και καθηγητή του ΑΠΘ, που κι εκείνος είναι πελάτης μου, κι έχουμε βάλει τον Γκάλη στη μέση από τη μια εκείνος κι από την άλλη εγώ και κάναμε την… αλατιέρα που λένε.

Βασίλης Παπαζάχος, Νίκος Γκάλης, Γιάννης Ζαχαριάδης, 2001

-Τι ομάδα υποστηρίζετε; Έπαιξε κάποιο ρόλο στη σχέση σας; Δεν είμαι Άρης. Έχω ρίζες από την Πόλη και θεωρητικά είμαι ΠΑΟΚ αλλά στο γήπεδο δεν πηγαίνω ούτε και παρακολουθώ από την τηλεόραση. Την εποχή που είχα μικρά τα παιδιά μου βέβαια ήμασταν όλοι άρρωστοι με το μπάσκετ και παρακολουθούσαμε φανατικά. Αλλά αυτό γινόταν λόγω του Νίκου Γκάλη, όχι για κάποια ομάδα. Είμαι δηλαδή ΠΑΟΚτσής αλλά… γκαλικός. Και χάρηκα πολύ για την χτεσινή εκδήλωση που ο κόσμος τον τίμησε, γιατί το άξιζε. Και όταν έπαιζε ακόμα, πάνω στις δόξες του, του είχα πει «η Ελλάδα σου οφείλει πολλά γιατί ήσουν πρότυπο για τα παιδιά και τα προσανατόλισες στον αθλητισμό. Δεν είσαι μόνο μεγάλος παίκτης αλλά και πρότυπο για τα νέα παιδιά».

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.