Πριν πεζοδρομηθεί η Αριστοτέλους τα αυτοκίνητα την έπνιγαν…

Ο άξονας που ονειρεύτηκε ο Ερνέστ Εμπράρ μετά την πυρκαγιά του 1917, κατάφερε μόλις το 1997 να βρει το δρόμο προς την ολοκλήρωση.

Ανάμεσα στα τεχνικά έργα της Πολιτιστικής υπάρχει και η πεζοδρόμηση. Δεν αποφασίζεται μια εκ βαθέων ανάπλαση παρόλο που δρομολογείται ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προτάσεων. Η πεζοδρόμηση προχωρά βάσει μιας βιαστικής μελέτης αφού οι χρόνοι πιέζουν.

Δεν γίνεται καμιά αλλαγή στο κεντρικό παρτέρι το οποίο ήδη κοσμούν οι φοίνικες και το έργο περιορίζεται στην πλακόστρωση των δυο παράλληλων λωρίδων ανόδου και καθόδου που υπάρχουν εκατέρωθεν. Σοφή απόφαση η πεζοδρόμηση αλλά χωρίς ολοκληρωμένη πρόταση και δυστυχώς αποτέλεσε πάτημα για το ανεξέλεγκτο φόρτωμα του άξονα με διάφορα πρόσθετα διακοσμητικά, τραπεζοκαθίσματα και πρόχειρες κατασκευές που κατακερματίζουν το σύνολο του άξονα.

Ήταν στη διάρκεια του έτους της Πολιτιστικής πρωτεύουσας, το 1997 και ο ανασχεδιασμός του Άξονα της Αριστοτέλους αποτελεί καίριο ζήτημα ώστε κρίνεται αναγκαία η διεξαγωγή ενός από τους μεγαλύτερους διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκη 1997.

Διεξάγεται με τη συνεργασία της διεθνούς Ενώσεως Αρχιτεκτόνων (UIA). Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 100 ομάδες αρχιτεκτόνων από 24 χώρες. Στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν πολύ σημαντικοί αρχιτέκτονες από τον Καναδά, την Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Νότιο Κορέα και Ελλάδα. Το πρώτο Βραβείο δίνεται στη μελέτη των Νικηφορίδη-Κουόμο-Ταράνη. Όμως δεν υλοποιείται ποτέ.

Η Αριστοτέλους βέβαια δεν αναπλάστηκε ποτέ στην πραγματικότητα καθως ο διαγωνισμός δεν εκτελέστηκε το μόνο θετικό της υπόθεσης εκείνης ήταν η απομάκρυνση των αυτοκινήτων από τον άξονα και την πλατεία.

Η παρέμβαση της Πολιτιστικής το 1997 προσπάθησε να τακτοποιήσει με μια σειρά από ήπιες και αναγκαίες παρεμβάσεις την αποκατασταση της ενότητας του άξονα, τον κατακερματισμό του πλάτους της οδού στις δυο στενές λωρίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων, με σχεδιασμό πλακοστρώσεων και οργάνωση πρασίνου, μελέτη αστικού εξοπλισμού και πρόταση ρύθμισης των παρόδιων χρήσεων και λειτουργιών του άξονα.

Ο δημόσιος χαρακτήρας της οδού εξασφαλίστηκε με την απομάκρυνση των αυτοκινήτων κινδυνεύει συχνά όμως από την εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων.

Η ζωή ενός κεντρικού άξονα του κέντρου άλλαξε. Στην πορεία βέβαια η παρουσία εκεί του αστυνομικου τμήματος έφερε νέα κύματα παράνομα παρκαρισμενων, όπου πλέον η ίδια η αστυνομία διδάσκει την ανομία. Αυτό είναι μια διαρκής όχληση που μάλλον δεν αφορά τις αρχές της πόλης…