Καραμανλής: Tα «καρφιά» κατά της κυβέρνησης – “Η δημοκρατία δεν ανθεί εκεί όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι ύβρεις”

Δεν έχασε την ευκαιρία για να ασκήσει εφ’ όλης της ύλης κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, όπως και το καλοκαίρι στο Πολεμικό μουσείο, μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά, πρεσβεύοντας τους ήπιους τόνους και τον λεγόμενο μεσαίο χώρο. Κατ’ αρχάς συνεχάρη τον Βαγγέλη Πλάκα «για την έμπνευση και συγγραφή του βιβλίου του».

Στη συνέχεια έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα χρόνια προ της.

Μεταπολίτευσης, από τα οποία, όπως είπε, δεν έλειψαν «πραξικοπήματα και επαναστάσεις, ευθείες ή κεκαλυμμένες παρεμβάσεις του στρατού, διχασμοί και εμφύλιοι πόλεμοι, δικτατορίες και αμφιλεγόμενα δημοψηφίσματα. Και μάλιστα με φόντο την ακραία οξύτητα, τις βαριές αλληλοκατηγορίες ακόμα και εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων με προφανή σκοπιμότητα».

Ακολούθως σημείωσε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «στηρίχθηκε σε ορισμένες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που είναι πολύτιμες παρακαταθήκες για κάθε εποχή»:

«Πρώτον, ότι βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας και της ομαλής λειτουργίας της είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Παραθέτω τα λόγια του: “όταν ένας λαός δεν μπορεί να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη στα πλαίσια της δημοκρατίας, κλονίζεται η εμπιστοσύνη του στην ιδέα της Δημοκρατίας. Ή όπως έλεγε ο Πλούταρχος “η ανισορροπία μεταξύ πλουσίων και φτωχών, είναι η αρχαιότερη και πιο μοιραία ασθένεια κάθε δημοκρατίας”».

Σαφή τα «καρφιά» κατά της κυβέρνησης, η οποία έχει μεγιστοποιήσει τις κοινωνικές και κοινωνικές ανισότητες, ευνοώντας σχεδόν αποκλειστικά τους «φίλους» της και τους ημετέρους.

Στη συνέχεια βέλη εκτόξευσε και κατά των πρωτοφανών παρεμβάσεων της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη: «Δεύτερον, ο σεβασμός στους θεσμούς και την διάκριση των εξουσιών. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ελευθερίες των πολιτών, οι περιορισμοί της κρατικής παρέμβασης, οι διακριτοί ρόλοι κάθε εξουσίας, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η ασφάλεια του πολίτη είναι εξ ίσου σημαντικές προτεραιότητες. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα ψήφου και οι εκλογές. Είναι και, πρωτίστως ίσως, ο σεβασμός στους νόμους και τους κανόνες του παιχνιδιού».

Παράλληλα, καταδίκασε την καλλιέργεια διχαστικού κλίματος από κυβερνητικούς παράγοντες, προερχόμενους από την ακροδεξιά, όπως οι Άδωνης Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, σημειώνοντας: «Τρίτον, το ήρεμο πολιτικό κλίμα και τα ήπια πολιτικά ήθη. Η δημοκρατία δεν ανθεί εκεί όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι ύβρεις, οι προσωπικές διαμάχες, οι άκρατοι κομματικοί ανταγωνισμοί, η διχόνοια και ο διχασμός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε αντίθεση με πολλούς προκατόχους του, ούτε κατέλυσε ποτέ το πολίτευμα, ούτε απόπειρες κινημάτων έκανε, ούτε δίχασε τους Έλληνες. Ακόμα και έναντι των πολιτικών του αντιπάλων υπήρξε αυστηρός μεν, αλλά πάντα ευπρεπής και με σεβασμό στην άλλη άποψη».

Όπως είπε σε άλλη αποστροφή της ομιλίας του, αυτές οι παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έχουν ξεχωριστή σημασία, αφού παρατηρείται στις δυτικές δημοκρατίες, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ε.Ε. μια ταχύτατη απονομιμοποίηση συνολικά της πολιτικής.  «Η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού ωθεί αυξανόμενο αριθμό πολιτών στην αποχή και άρνηση της πολιτικής διαδικασίας. Ακόμα χειρότερα στα μάτια πολλών το σύστημα έχει απωλέσει την νομιμοποίησή του. Μεταβάλλονται είτε σε «φυγάδες της πολιτικής» δηλαδή απορρίπτουν την συμμετοχή τους στα κοινά, είτε σε «πολιτικούς νομάδες» εγκαταλείποντας ιστορικά κόμματα και στρέφονται σε πιο ακραίες φωνές και σχήματα. Η δε δυσαρέσκεια και απογοήτευσή τους οδηγεί και τον δημόσιο βίο σε όλο και μεγαλύτερη οξύτητα, επιθετικότητα, λεκτική και όχι μόνο βία, τραυματίζοντας και με αυτόν τον τρόπο την σταθερότητα και την δημοκρατική διαδικασία. Τα όσα συμβαίνουν στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες αυτές. Είναι κατεπείγουσα ανάγκη η Δύση να διαμορφώσει ένα νέο κοινωνικό – οικονομικό μοντέλο που θα απαντά στις αγωνίες, τα αδιέξοδα, τον αποκλεισμό που αισθάνονται ιδίως οι λιγότερο ευνοημένοι πολίτες».

Δεν παρέλειψε να σημειώσει και το θέμα της ανομίας, επικαλούμενος πρόσφατη δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία «το 50% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι αισθάνονται “εκτός των τειχών” εκτός κοινωνίας δηλαδή, αποκλεισμένοι και απροστάτευτοι. Το ογκούμενο χάσμα μεταξύ λίγων εχόντων και πολλών μη εχόντων είναι βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας και μάλιστα όχι βραδυφλεγής».

Επιπλέον, αναφέρθηκε και στον στιγματισμό από την κυβέρνηση όσων έχουν διαφορετική άποψη: «Το τελευταίο το επισημαίνω, καθώς τείνει να γίνει κανόνας η προπαγάνδα της στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης όσων δεν ταυτίζονται με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημά της. Στην αντιδημοκρατική λογική του “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός”».

Τέλος, αναφερόμενος στα εθνικά θέματα, υπερασπίστηκε και τον Αντώνη Σαμαρά, σημειώνοντας ότι «θέλω να υπογραμμίσω, ότι οι προβληματισμοί και ανησυχίες που εκφράζονται για τα εθνικά μας θέματα είναι εύλογες και υπαρκτές. Τους δημιουργεί άλλωστε η επιθετικότητα και ο αυξανόμενος αναθεωρητισμός της Τουρκίας. Η ανάδειξή τους στην ουσία ενισχύει τις πάγιες εθνικές μας θέσεις, ιδίως όταν εκφράζονται από υπεύθυνα χείλη. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται ως επικριτικές, εφ’ όσον μάλιστα η χώρα παραμένει προσηλωμένη στην εθνική γραμμή».