Η κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης αργοπεθαίνει λόγω πανδημίας

Μια βόλτα στο Καπάνι, την ιστορική αγορά της Θεσσαλονίκης μπορεί να σου μαυρίσει την ψυχή. Αν και τα καταστήματα τροφίμων είναι σύμφωνα με το νόμο ανοικτά η εικόνα μοιάζει εικόνα ερημιάς.

Οι λιγοστοί άνθρωποι που κυκλοφορούν διστακτικά προσπερνούν βιαστικά ενώ το παραδοσιακό κοινό που συνήθιζε να ψωνίζει εδώ τρόφιμα, οι ηλικιωμένοι και οι τουρίστες έχουν εξαφανισθεί.

Ο Μιχάλης Φερμάνογλου που διατηρεί οικογενειακή επιχείρηση τροφίμων δεκαετίες μέσα στο Καπάνι μας μεταφέρει την εικόνα σε μια από τις πιο κεντρικές αγορές της πόλης:

”Τα περισσότερα μαγαζιά της αγοράς είναι κλειστά και τα υπόλοιπα ανοίγουν σποραδικά. Ο κόσμος δεν κατεβαίνει κάτω στο κέντρο. Στην οδό Ασκητού έχουν μείνει μόνο 2-3 μανάβηδες. Μετά την καραντίνα κάποιοι δεν θα ανοίξουν καθόλου. Οι άνθρωποι φοβούνται να κατέβουν με τη συγκοινωνία φοβούνται,  πάρκινγκ δεν υπάρχουν εδώ γύρω έτσι και αλλιώς. ”

Μετράμε με τα δάχτυλα τους περαστικούς. Ο φόβος κυριεύει τους εμπόρους για το αύριο:

”Από δω και πέρα πιο δύσκολα. Δεν βγαίνει ένα κατάστημα με τα έξοδα που έχουμε εμείς όλοι και με τέτοια μηδενικά έσοδα. Θα ξεκινήσουν απολύσεις. Απέναντι μας ένα κατάστημα εστίασης θα κρατήσει 2 υπαλλήλους αφού προβλέπεται να λειτουργήσει πια  με τα μισά τραπέζια. Χθες πέρασαν 4 άτομα όλη τη μέρα για να αγοράσουν. Οι καφέδες και τσιγάρα μας είναι περισσότερα ως έξοδα από ότι εισπράξαμε.”

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η αλλοίωση των τροφίμων που μένουν απούλητα.

”Τα προϊόντα αλλοιώνονται αναγκαζόμαστε να τα πετάμε. Μερικοί χονδρέμποροι δέχονται επιστροφή, άλλοι όχι. Εμείς δουλεύαμε κατά 90% με τουρίστες, όλη η αγορά, τώρα εξαφανίστηκαν. Αν δεν υπάρχουν τελειώσαμε όλοι. ”

Η σκέψη να πουλούν τα μικρά αυτά καταστήματα on line μάλλον απορρίπτεται.

”Κάποιοι δοκίμασαν το οn line αλλά δεν πέτυχαν. Τα δικά μας είδη οι άνθρωποι έρχονται και τα δοκιμάζουν. Θέλουν να έχουν άμεση επαφή. Έχουμε και μεγάλο στοκ που θα μας μείνει. Ας πούμε το λάδι που αγοράσαμε δεν πρόκειται να πουληθεί. ”

Η παρατεταμένη αδράνεια οδηγεί σε αδιέξοδα:

”Τρεις βδομάδες ήμουν κλειστά παρότι μπορούσα να ανοίξω. Αφού δεν περνούσε κανείς δεν είχε νόημα. Αυτοί που κατεβαίνουν εδώ έρχονται μόνο για να πάρουν τσιγάρα από τους πλανόδιους. Ενώ έδιωχναν του Πακιστανούς. πριν τον ιό γιατί ήταν παράνομοι και τώρα τους επιτρέπουν να πουλούν μήπως και έρθει κανένας πελάτης και μπει και σε μας. Πιστεύω ότι χωρίς τουρίστες το 80% των μαγαζιών θα κλείσει.” 

Τα λουκέτα φέρνουν και μεγάλες πτώσεις στις τιμές των καταστημάτων που παραμένουν αδιάθετα.

” Ήδη από το χειμώνα υπήρχαν προβλήματα, τώρα αποτελειώθηκαν. Ένα μαγαζί που νοικιάζονταν 1000 ευρώ τώρα έχει πέσει στα 250 ευρώ και μόνο για αποθήκη αν νοικιαστεί.”

Το Καπάνι μοιάζει κρανίου τόπος. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα ξαναγεννηθεί εδώ η ζωή. Και αν…