Αγ. Σοφίας: Τι λένε οι καταστηματάρχες

Ντόρος έχει γίνει τις τελευταίες μέρες με την άρνηση της Περιφέρειας να επεκτείνει την πιλοτική πεζοδρόμηση στην Αγίας Σοφίας. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία απόφαση που ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τις βλέψεις το Δήμου για το συγκεκριμένο δρόμο. Βλέψεις οι οποίες, το λιγότερο, θεωρούσαν βέβαιη τη διατήρηση της πεζοδρόμησης. Θα τα έχετε διαβάσει, και εδώ, στο site του Parallaxi, και αλλού.

Δεδομένης της απόφασης αυτής, μία σειρά νεαρών πολιτών αποφάσισε να κινηθεί αυτόνομα ενάντια στην Περιφέρεια, μέσω της συγκέντρωσης υπογραφών για την παραμονή του πεζοδρόμου. Το εγχείρημά τους, προωθούμενο μέσω του διαδικτύου, είχε μεγάλη επιτυχία. Θα το έχει διαβάσει και αυτό. Ή θα έχετε δει το τραπεζάκι τους.

Προσωπικά, τάσσομαι υπέρ της παραμονής του πεζοδρόμου. Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να ενταχθώ στην ομάδα των παιδιών και να συνδράμω στην προσπάθειά τους, όπως μπορώ.

Σκοπός μου δεν είναι, ωστόσο, να μιλήσω για αυτό ούτε να προσπαθήσω να επηρεάσω κανέναν. Σε τέτοια ζητήματα η ποικιλία απόψεων είναι αναμενόμενη, αν όχι θεμιτή.

Θέλω, όμως, να διαλευκάνω μία παρεξήγηση σε ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα των πολεμίων της πεζοδρόμησης, το οποίο προωθήθηκε ιδιαίτερα. Μιλώ για τη μοίρα των καταστημάτων πέριξ της Αγίας Σοφίας, η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο. Και η πεζοδρόμηση, σύμφωνα με τούτη την άποψη, όχι μόνο δεν μπόρεσε να αποτρέψει το κακό, αλλά αντίθετα, το επέτεινε.

Το επιχείρημα, αν μη τι άλλο, θίγει ένα κρισιμότατο ζήτημα, του οποίου μάρτυρες είμαστε καθημερινά όλοι. Είναι όμως τα πράγματα τελικά έτσι;

Προκειμένου να απαντήσουμε στο ερώτημα από πρώτο χέρι, η ομάδα μας επισκέφτηκε τις τελευταίες μέρες τους ίδιους τους καταστηματάρχες προκειμένου να δούμε ποια είναι τελικά η γνώμη τους σχετικά με την πεζοδρόμηση. Πόσοι είναι αυτοί που την επικροτούν και γιατί; Ποιοι είναι εκείνοι που την καταδικάζουν και για ποιους λόγους;

Το σαφάρι μας περιλάμβανε τα καταστήματα στην ίδια την Αγίας Σοφίας αλλά και στους γύρω παράδρομους, όπως η Αγίας Θεοδώρας.

Προφανώς και δεν ήταν δυνατό να επισκεφτούμε όλα τα καταστήματα. Επισκεφτήκαμε όμως αρκετά για να σχηματίσουμε μια γνώμη.

Η μέση, λοιπόν, εικόνα που αποκομίσαμε είναι ότι οι καταστηματάρχες δεν θεωρούν την πεζοδρόμηση καθαυτή υπεύθυνη για τη μείωση της πελατείας τους. Σίγουρα, κάποιοι ήταν περισσότερο θετικοί ή αρνητικοί από άλλους. Μολαταύτα, σε γενικές γραμμές η πλειοψηφία θέλει μίαν Αγίας Σοφίας πεζοδρομημένη, αλλά και καλοφτιαγμένη. Αυτό το ”καλοφτιαγμένη” είναι που. πονά τους μαγαζάτορες της περιοχής και καθιστά πολλούς σκεπτικούς, αν όχι και αντίθετους, προς την πεζοδρόμηση.

Και σε αυτό δεν έχουν άδικο. Τα προχειροφτιαγμένα παρτέρια, το σκουριασμένο ποδηλατογλυπτό (ακόμα και εμείς που το κατασκευάσαμε παραδεχόμαστε ότι έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την ομορφιά του), η αψίδα που κρύβει τη θέα.

”…πολύ περισσότερο όμως τα κάγκελα στο πάνω μέρος!” μας διαβεβαίωσε η ιδιοκτήτρια τοπικού καταστήματος ρουχισμού. ”Μας έκοψαν πραγματικά την κίνηση, γιατί η θέα τους παραξενεύει και φοβίζει τον κόσμο. Τις πρώτες μέρες έρχονταν και με ρωτούσαν μήπως θα γίνει καμιά διαδήλωση στην Αγίας Σοφίας! Να παραμείνει ο πεζόδρομος, αλλά σίγουρα όχι σε αυτό το χάλι.”

Στο επόμενο κατάστημα, υγειονομικού ενδιαφέροντος αυτή τη φορά, ακούσαμε άλλα παράπονα:

”Θα έρθω να υπογράψω γιατί μου αρέσει η ιδέα του πεζοδρόμου και η ενεργοποίησή σας. Αλλά να ξέρετε πως σε ερώτηση που μου τέθηκε από την Περιφέρεια, τάχθηκα κατά. Και αυτό γιατί δεν αντέχω άλλο την Αγίας Σοφίας σε αυτή την κατάσταση. Έχουμε τρομερό πρόβλημα με τα σκουπίδια. Η αποκομιδή τους γίνεται όποτε να ‘ναι. Το ίδιο και η τροφοδοσία των καταστημάτων. Δεν υπάρχει καμία οργάνωση. Και εμάς δεν γίνεται σωστά η δουλειά μας, και ο πεζόδρομος είναι όλη μέρα ένα απέραντο πάρκινγκ.”

Αποκορύφωμα υπήρξε ο ιδιοκτήτης παρακείμενου pet shop, ο οποίος αρνήθηκε να υπογράψει, όχι γιατί δεν επικροτεί την πεζοδρόμηση, αλλά επειδή φοβάται πως, αν ο δήμος δικαιωθεί, καμία βελτίωση δεν θα γίνει στην Αγίας Σοφίας, ελλείψει χρημάτων.

”Παλιά είχα πιάσει ένα μαγαζί επί της Αριστοτέλους. Θυμάμαι και τότε την ίδια ιστορία. Όλοι το ΄χαν σίγουρο ότι η πεζοδρόμησή της θα τους ζημιώσει. Κι όμως, από τότε που πεζοδρομήθηκε, τα κέρδη

μας αυξήθηκαν είκοσι με σαράντα τοις εκατό. Αυτό είναι το λογικό. Από το αυτοκίνητο θα τη δει τη βιτρίνα ο άλλος; Αλλά τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Το κράτος δεν έχει λεφτά. Είμαι βέβαιος πως θα αναγκαστούμε να υποστούμε αυτό το προχειροφτιαγμένο πράγμα, αν περάσει του δήμου η γνώμη. Σε αυτή την περίπτωση, ας γίνει καλύτερα δρόμος πάλι.”

Σίγουρα οι απόψεις είναι υποκειμενικές αλλά πιστεύω ότι δίνουν μια εικόνα για το πραγματικό πρόβλημα των καταστηματαρχών: την ανοργανωσιά, την προχειρότητα, τα προβλήματα του πειράματος στην Αγίας Σοφίας.

Θα μου πείτε ότι η ανάπλαση έγινε έτσι πρόχειρα προκειμένου να μπορεί να ξηλωθεί άμεσα. Το γνωρίζω και συμφωνώ. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ασχήμια των προστατευτικών που επιλέχθηκαν, το αλαλούμ με τα φορτηγάκια τροφοδοσίας και τα απορριμματοφόρα, την έλλειψη αστυνόμευσης. Αυτά μπορούσαν να αποφευχθούν. Ίσως έτσι ο Δήμος να έδειχνε και ότι έχει μεγαλύτερη πίστη στα οράματά του.

Ότι έγινε έγινε. Η δημοτική αρχή έχει πλέον στα χέρια της μία κατεύθυνση για το μέλλον του δρόμου, μέσω των αποτελεσμάτων του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που η ίδια προκήρυξε (τα οποία, παρεμπιπτόντως, μπορείτε να δείτε κατ’ ιδίαν). Και καλείται να υποσχεθεί ότι, αν οραματίζεται πεζόδρομο, θα πρέπει και να φτιάξει πεζόδρομο με την πραγματική έννοια της λέξης κι όχι ένα υβριδικό, ακαθόριστο αστικό κενό. Έναν πεζόδρομο μελετημένο από κάθε άποψη, οργανωμένο, όμορφο, αντάξιο της πόλης.

Η Περιφέρεια από την άλλη, που διαλαλεί ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για τους πολίτες της, καλό θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, να μην προχωρά σε βιαστικές κινήσεις, τις οποίες μάλιστα προωθεί λέγοντας πράγματα που δεν ισχύουν ακριβώς έτσι. Αντίθετα, οφείλει να εμπνευστεί από τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών πόλεων και να βάλει πλάτη στην πραγματοποίηση της πεζοδρόμησης, ασκώντας εποπτικό ρόλο. Κοινώς, να κάνει γόνιμη κριτική στην ανάπλαση της Αγίας Σοφίας και να επισημάνει προβλήματα ή προστριβές. Αυτό θα εξυπηρετούσε περισσότερους πολίτες από τη στρατηγική ”πονάει χέρι, κόψει χέρι.”

Εκτός κι αν η εξυπηρέτηση των πολλών δεν είναι άμεση προτεραιότητα. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

*Η φωτογραφία είναι της Ελένης Βράκα