Με γεια την πόρτα!

Και κάπως έτσι η θύρα του σπιτού του Μανόλη Αναγνωστάκη έγινε θύρα 10.

Τη Θεσσαλονίκη την αγάπησε πολύ, o Mανόλης Αναγνωστάκης. Άλλωστε σε αυτή γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η αγάπη μάλιστα που της έτρεφε είναι εμφανής σε πολλά από τα ποιήματά του. Ήταν παιδί της πυρίκαυστης καρδιάς της πόλης, της Πλατείας Δικαστηρίων. Στις αρχές της δεκαετίας του 70’ μάλιστα είχε τη «Βιβλιοθήκη», ένα προοδευτικό βιβλιοπωλείο στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε και παρέμεινε με την οικογένειά του  μέχρι το 1941, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Μητροπολίτου Γενναδίου και Ιουστινιανού, λίγο πιο πάνω από την Αριστοτέλους και έχουμε επανέλθει πολλές φορές σ΄αυτό. Είναι ένα τριώροφο κτίριο με ημιυπόγειο και με πολλά ανοίγματα. Μόνο στη μία όψη υπάρχουν 12 παράθυρα.

Η εικόνα του κτιρίου με παλιότερες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις

Η είσοδος είναι επί της οδού Μητροπολίτου Γενναδίου και μέχρι πριν λίγο καιρό φαινόταν ακόμη η υπέροχη ξύλινη πόρτα, παρόλο που χρησίμευε σαν καμβάς για διάφορα συνθήματα. Σήμερα η πόρτα αυτή έχει καλυφθεί με μια μεταλλική κατασκευή που διευκρινίζει την τωρινή χρήση του κτιρίου. Στο σπίτι στεγάζεται σήμερα (και εδώ και χρόνια) το οπαδικό κίνημα του Ηρακλή, η Αυτόνομη Θύρα 10. Φαίνεται ότι η σημερινή του ταυτότητα είναι πιο σημαντική από την ιστορική αξία του κτιρίου. Έτος Αναγνωστάκη πέρυσι και λίγο πιο πάνω μια μικρή πλατεία πήρε το όνομά του, τοι σπίτι βάφτηκε καλύπτοντας τα συνθήματα που βεβήλωναν την πρόσοψη επί σειρά ετών, αλλά η παλιά ξύλινη θύρα προτιμήθηκε να καλυφθεί παρά να αποκατασταθούν οι φθορές της. Φαντάζομαι πως καμιά άδεια δεν δόθηκε για αυτήν την παρέμβαση. Κρίμα!