Απελλού pocket park: Μια ωραία ιδέα για ένα οικόπεδο που ρημάζει

Μετά την απήχηση που γνώρισε η πρόταση του Δημήτρη Θεοδωράκου και των υπόλοιπων μελών του Hellenic Architecture Agora αναφορικά με τον περιβάλλοντα χώρο του Μεγάρου Μουσικής, πήραμε κουράγιο για να πάμε παρακάτω. Πεδίο οραματισμού, τούτη τη φορά, είναι ένα μικρό οικόπεδο, με πλούσια ιστορία, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πρόκειται για το οικόπεδο της οδού Απελλού 5. Μολονότι κοντά στην πολύβουη πλατεία Ναυαρίνου και το γεμάτο ζωντάνια πεζόδρομο της Δημητρίου Γούναρη, ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του, καθιστώντας το χαρακτηριστικό δείγμα αστικού κενού στο ιστορικό κέντρο. Χωμένο ανάμεσα σε πολυκατοικίες, το οικόπεδο φιλοξενεί υπολείμματα ενός αρχαίου θεάτρου-σταδίου, που ήρθαν στο φως την περίοδο 1989-1990.

Λόγω της σημαντικότητας των ευρημάτων, το οικόπεδο έχει απαλλοτριωθεί πλήρως και υπάγεται πλέον, κατόπιν μακροχρόνιων ιδιοκτησιακών διεκδικήσεων, στην ΊΣΤ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Τα ευρήματα βρίσκονται προσωρινά καταχωμένα και καλυμμένα με χώμα, ωσότου αποφασιστεί η πλήρης αξιοποίηση του χώρου.

Φυσικά, ιδιαίτερο ρόλο θα παίξει και η επιλογή αστικού εξοπλισμού. Θέλουμε να είναι διακριτικός, απλός και εύκολα συντηρήσιμος ή απομακρύσιμος. (για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τους συνδέσμους που παρατίθενται παρακάτω). Μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τη σκηνή: ένα τσούρμο ανθρώπων που αντικρίζει τη μεταμόρφωση ενός τέως κενού σε χώρο συλλογικότητας και συναναστροφής. Τη διοργάνωση μικρών πικ νικ και συναντήσεων μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της μεγαλούπολης. Τη συνειδητοποίηση πως οι μικρές αλλαγές είναι τελικά και οι πιο ουσιώδεις.

Η κυρία Πολυξένη Αδάμ-Βελένη, διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και υπεύθυνη για την ανακάλυψη του μικρού θησαυρού στο οικόπεδο, χαιρετίζει την πρότασή μας και τη γενικότερη νεανική ευαισθητοποίησή μας. Η πρόταση στάλθηκε και στην αρμόδια Εφορεία αρχαιοτήτων. Αναμένουμε τη γνώμη τους.

Ανεξαρτήτως του αν η πρόταση για το pocket παρκάκι μας ευοδωθεί ή όχι, έχουμε να προτείνουμε και κάτι ακόμα: με μεγάλη μας χαρά είδαμε την πρωτοπόρο δράση του Parallaxi, εν έτει 1999, που αποσκοπούσε στη δημιουργία μικρών, υπαίθριων, αστικών κινηματογράφων. Πρόκειται για μία ιδέα ευρέως διαδεδομένη στο εξωτερικό, την οποία θα θέλαμε να ξαναδούμε.

Το οικόπεδο της Απελλού, όπως και άλλοι, δεκάδες αναξιοποίητοι χώροι στην καρδιά της πόλης μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την αναβίωσή της. Καιρός λοιπόν, να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε και τόσο τσιμεντοπνιγμένοι όσο νομίζουμε. Χώροι υπάρχουν. Αρκεί να τους αξιοποιήσουμε. Ελπίζουμε το κείμενο που μόλις διαβάσατε να καταστεί ένα μικρό λιθαράκι για την οικοδόμηση του ονείρου.

*Ολόκληρη η πρόταση εδώ