Εμείς θα έχουμε πάντα τη Σαλονίκη

Οι γιορτινές μέρες είναι πάντα η ιδανική ευκαιρία για να συναντήσεις ανθρώπους που τον υπόλοιπο χρόνο οι υποχρεώσεις σας κρατούν (χιλιομετρικά) μακρυά. Έτσι ή ταξιδεύεις για να φτάσεις σε αυτούς, ή ταξιδεύουν αυτοί για να φτάσουν σ’ εσένα. Κάπως έτσι το Ρέθυμνο ήρθε στη Θεσσαλονίκη για μια ανοιξιάτικη, πασχαλινή εβδομάδα κι εγώ είχα τη μεγάλη χαρά να φιλοξενώ μια αγαπημένη μου φίλη.

Όσο περίμενα να έρθει, οργάνωνα τις μέρες μας, έτσι ώστε να προλάβει να δει τις πτυχές της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως να κουραστεί (όταν φιλοξενείς δασκάλους πρέπει να σκέφτεσαι πως οι γιορτές είναι οι διακοπές τους και χρειάζονται ξεκούραση).

Έτσι, λοιπόν, κάναμε αυτό που αποκαλέσαμε “εναλλακτικός τουρισμός στην απόκρυφη πλευρά της Θεσσαλονίκης”. Περίπατοι στους στενούς δρόμους της Άνω Πόλης όπου χάνεις την αίσθηση του χρόνου, αλλά και στον οικισμό Ουζιέλ εκεί που η άνοιξη βρίσκει τον εαυτό της. Βόλτες κατά μήκος της παραλίας, μα και στους πιο άγνωστους δρόμους της πόλης εκεί κοντά στο Λευκό Πύργο, στην αλλοτινή περιοχή των Εξοχών στη Βασ. Όλγας, στο παλιό Χαμάμ στην Εγνατία, στον υπέροχο κήπο του Ναού του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και σε μικρές “οάσεις” πρασίνου της πόλης όπως το άλσος στα σύνορα Κάτω Τούμπας και Πυλαίας (το γνωστό “Ανάχωμα”). Η περιφορά του Επιταφίου στον Άγιο Νικόλαο τον Ορφανό είχε το άρωμα του γιασεμιού και την ησυχία του χωριού, ενώ η Ανάσταση στο ναό της Νέας Παναγίας είχε φως απλότητας και ζεστασιάς.

Ήξερα αυτές τις πλευρές της πόλης μου; Ναι τις ήξερα, μα τώρα τις έβλεπα από τα μάτια ενός ανθρώπου που τις έβλεπε για πρώτη φορά. Κι έτσι άρχισα να τις αγαπώ σιγά-σιγά από την αρχή. Γιατί στην πόλη μου υπάρχουν πράγματα που αγαπώ κι άλλα που δεν πολυαγαπώ κι όμως όλα αυτά αγαπήθηκαν από έναν δικό μου άνθρωπο και ακόμη τον έκαναν να νιώσει άνετα και όμορφα. Ίσως να καταφέρνει η Θεσσαλονίκη να σε κάνει να την αισθάνεσαι πόλη σου ακόμη κι αν δεν κατάγεσαι από αυτήν. Ίσως να μπορούμε εμείς να τη βοηθήσουμε, ώστε να το καταφέρνει αυτό.

Η Ελένη άφησε το μαγικό Ρέθυμνο και τη θερινή Κρήτη για να ζήσει μια αλλιώτικη Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη. Με την αγαπημένη της φωτογραφική μηχανή αποτύπωσε αυτήν την αλλιώτικη άνοιξη που συνάντησε εδώ. Και για δες, παρουσιάζει μέσα από το φακό της και μια αλλιώτικη άνοιξη σ’ εμάς τους Θεσσαλονικείς. Μια άνοιξη γεμάτη φως, παιχνίδια, θάλασσα, λουλούδια, μουσική, ηρεμία, χαμόγελα, γέλια, αγάπη κι αγκαλιές. Στις φωτογραφίες της βλέπω τη Θεσσαλονίκη που αγαπάω. Στις φωτογραφίες της βλέπω τη Θεσσαλονίκη που μας αξίζει. Μια ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη για πάντα. Ας την επιδιώξουμε!

*Οι φωτογραφίες είναι της Ελένης Μ.