Όνειρο είναι μην με ξυπνάτε!

της Κύας Τζήμου

Τρίτη πρωί, Τσιμισκή. Δυο τροχαίοι ξεκινούν να γράφουν τα παρκαρισμένα. Στην πρώτη “κρούση” ο ιδιοκτήτης ήταν δίπλα, το παίρνει και φεύγει χωρίς κλήση, ο επόμενος θα την πάρει την κλησούλα του… Πριν μια εβδομάδα περίπου άλλοι δυο ξήλωναν πινακίδες στα διπλοπαρκαρισμένα της Παύλου Μελά… Ξαναπέρασα την άλλη μέρα από κει μήπως κατά λάθος φοβήθηκε κανείς, αλλά τίποτα. Η Παύλου Μελά στην ίδια κατάσταση. Το ίδιο θα γίνει και σήμερα, λίγη ώρα αργότερα στην Τσιμισκή, είναι το μόνο σίγουρο.

Το ξέρουμε όλοι ότι για να καταφέρουμε να αδειάσουμε τους δρόμους του κέντρου (τουλάχιστον για αρχή αφού είναι η βιτρίνα της πόλης) θέλει δουλειά συστηματική και καθημερινή αστυνόμευση. Όπως ξέρουμε και ότι η Τροχαία δεν έχει ανθρώπους. Ας γίνει όμως μια προσπάθεια έστω για μερικές συνεχόμενες μέρες. Μητροπόλεως, Ερμού, Παύλου Μελά, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Και ναι μεν φταίμε εμείς οι πολίτες που δεν έχουμε παιδεία ούτε στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης και σεβασμού αλλά κακά τα ψέμματα. Δεν φταίει μόνο που είμαστε εμείς “τέρατα”.

Το ίδιο συμβαίνει παντού σε όλο τον κόσμο όπου η κατάσταση αφήνεται ανεξέλεγκτη. Ο πολίτης θα κοιτάξει την βόλη του αν δεν του περάσεις στο DNA του το θέμα του σεβασμού απέναντι στο νόμο. Θυμάμαι όταν πριν 3 χρόνια είχαμε φέρει τον Δανό πολεοδόμο Jan Gehl στη Θεσσαλονίκη, μας είχε πει κάτι που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. “Μη νομίζετε ότι εσείς οι Έλληνες είστε τα τέρατα που δεν σέβεστε τον δημόσιο χώρο και επιμένετε να πηγαίνετε παντού με το αυτοκίνητό σας. Το συναντώ παντού αυτό, όπου με καλούν να σχεδιάσω ξανά αστικά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Όταν ξεκίνησαν οι αλλάγές στη Δανία με σκοπό να έχουμε ένα κέντρο χωρίς αυτοκίνητα, με σεβασμό κατά κύριο λόγο απέναντι στον πεζό και πριμοδοτώντας τον εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης, οι πολίτες αντέδρασαν πολύ. Χρειάστηκε μια εικοσαετία για να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτών και φυσικά αυστηρή αστυνόμευση, αλλά τελικά οι αλλαγές έγιναν και σιγά σιγά οι Δανοί έμαθαν να κινούνται με τον τρόπο που τους “επιβλήθηκε”. Η αστυνόμευση σήμερα σχεδόν δεν χρειάζεται και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Έτσι καταφέραμε να έχουμε σήμερα ανθρώπινες πόλεις.”

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση λοιπόν. Όσο οι τροχαίοι στην πόλη θα είναι είδος προς εξαφάνιση δεν έχουμε ελπίδα. Μέχρι τότε θα νιώθουμε αυτήν την ανεξήγητη χαρά κάθε που βλέπουμε ένστολο να γράφει παράνομα παρκαρισμένα. Δηλαδή να κάνει αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Να επιβάλλεται ο νόμος, όχι από συνειδητοποιημένους πολίτες, βέβαια, αλλά από τα όργανα του νόμου. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Η πόλη πρέπει να γεμίσει τροχαίους για να ανασάνουμε.