Πάει ο πρώτος Τοίχος της Καλοσύνης της πόλης;

Μια ιδέα που ξεκίνησε με ενθουσιασμό και βρήκε θερμούς υποστηρικτές φαίνεται δυστυχώς να ξεθωριάζει χρόνο με το χρόνο.

Η ιδέα ήταν απλή και πρακτική. Ξεκίνησε στην Ελλάδα το 2014 -2015, ίσως ως απόρροια της κρίσης και της λιτότητας. Βασισμένη σε ένα γνωστό μότο και από άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες, το «Αν δεν το θέλεις άφησέ το, αν το χρειάζεσαι πάρτο», ο «Τοίχος της καλοσύνης» παρότρυνε τους πολίτες να τοποθετούν ότι δεν χρειάζονται σε κρεμάστρες που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία των πόλεων σε όλη την Ελλάδα και όσοι έχουν ανάγκη κάτι από αυτά να τα παίρνουν. Ρούχα, παπούτσια φαγητό, παιχνίδια και βιβλία τοποθετημένα σε σακούλες.

Με μια μεγάλη διαδικτυακή και όχι μόνο κινητοποίηση από ΜΜΕ και μεμονωμένα πρόσωπα, η ιδέα απογειώθηκε και βρήκε θερμούς υποστηρικτές. Η Parallaxi είχε γράψει αναλυτικό άρθρο για όλο το ιστορικό, τα σημεία όπου έχουν τοποθετηθεί οι 20 πρώτες κρεμάστρες στην πόλη και τον τρόπο λειτουργίας τους. Παράλληλα, φτιάχτηκαν σελίδες στο facebook για κάθε ελληνική πόλη.

Η ιδέα με ενθουσίασε πολύ καθώς αρκετά συχνά συγκεντρώνω σακούλες με ρούχα, παπούτσια και πράγματα που δεν χρησιμοποιώ. Ένα παραπάνω που ένας από τους τοίχους της καλοσύνης – αν δεν κάνω λάθος ο πρώτος της Θεσσαλονίκης – είχε στηθεί στην γειτονιά μου, τον πεζόδρομο της Αγίας Θεοδώρας στην Καρόλου Ντήλ. Μέσα σε λίγες μέρες, κάθε φορά που περνούσα, έβλεπα τις κρεμάστρες γεμάτες από σακούλες. Κόσμος συγκεντρωνόταν και έπαιρνε μερίδες φαγητού και ρούχα.

Πριν από μέρες, με δυο σακούλες ανα χείρας κατευθύνθηκα προς τον «Τοίχο της καλοσύνης». Προς μεγάλη μου έκπληξη στον τοίχο είχαν μείνει μόνο 3 βίδες και η επιγραφή αλλά δεν υπήρχε η κρεμάστρα.

Μετά από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα πως στην σελίδα στο facebook δεν υπάρχει αναφορά για το συμβάν και η τελευταία δημοσίευση είναι από αρχές Μαρτίου. Δεν βρήκα πουθενά αλλού στοιχεία για το αν επρόκειτο για βανδαλισμό, αν ήταν απόφαση κάποιου να αφαιρεθεί ή αν μεταφέρθηκε κάπου αλλού.

Είναι κρίμα μια τόσο ωραία ιδέα να ξεθωριάζει με αυτό τον τρόπο. Μια ιδέα που συγκέντρωνε με τον πλέον αυθόρμητο τρόπο προϊόντα και ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη γύρω της.