Πέντε πράγματα που μ΄αρέσουν στη Θεσσαλονίκη τώρα
Μικρές αλλαγές σε μια στάσιμη πόλη που δίνουν χαρά
Κεντρική εικόνα: Ευθύμης Βλάχος
Σε μια πόλη που βλέπουμε το καλό πια με το κιάλι και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας εντοπίζουμε προβλήματα, παρακμή, δυσκολίες, απόγνωση στην αστική της καθημερινότητα σήμερα θέλω να επισημάνω όσα αυτή την εποχή μου αρέσουν πολύ και με κάνουν να ελπίζω.
Η θεαματική επιστροφή των παραδοσιακών κινηματογράφων
To βράδυ του Σαββάτου επιχειρήσαμε να δούμε το Perfect Days του Βέντερς στο Μακεδονικόν. Πλησιάζοντας στο σινεμά, στην προβολή των επτά το απόγευμα, η ουρά στο δρόμο ήταν τεράστια και η προβολή ήδη sold out.
Το ίδιο συνέβη δυο ώρες αργότερα στο Βακούρα, ίδια συνθήκη στο Ολύμπιον, το Κολοσσαίον, τον Παύλο Ζάννα. Με μια σειρά από σινεφίλ πρωτοβουλίες, έξυπνες τιμολογιακές πολιτικές τις νεκρές μέρες, γνώση του σινεμά και όραμα, μια νέα γενιά ανθρώπων βάζουν το στοίχημα στην πόλη και το κερδίζουν γεμίζοντας τις αίθουσες με ταινίες αναφοράς. Ο κινηματογράφος επιστρέφει στις ρίζες τους με τον καλύτερο τρόπο!
H πόλη ανασαίνει ξανά
H εικόνα μιας κατεστραμμένης από την προηγούμενη δημοτική αρχή πόλης, μια δημοτική αρχή που παρέδωσε κυριολεκτικά καμένη γη, αρχίζει, ευτυχώς, να αλλάζει. Τα σκουπίδια απομακρύνθηκαν από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια της, με την προσθήκη 3ο οδηγών που έλειπαν από τα απορριμματοφόρα γιατί παρίσταναν τους οδηγούς αντιδημάρχων, πλήθυκαν δημόσιοι χώροι, απομακρύνθηκαν παράνομα τραπεζοκαθίσματα που εμπόδιζαν την πρόσβαση σε πεζούς και αφαιρούσαν ζωτικό χώρο, φυτεύτηκαν 1000 δέντρα σε άδειες δεντροδόχους. Μικρά αυτονόητα θαύματα που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε.
Η δύναμη του πολιτισμού
Με budget της ντροπής για το μέγεθος τους, σε αντίθεση με τους πολιτιστικούς οργανισμούς της Αθήνας, οι θεσμοί της πόλης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η Κρατική Ορχήστρα, το MOmus, καταφέρνουν να παραμένουν οι πιο εντυπωσιακές κυψέλες πολιτισμού, να παράγουν ασταμάτητα πράγματα εντυπωσιακά, να τα διαφημίζουν με μηδενικά μέσα, να προσελκύουν το ενδιαφέρον του κοινού και να δημιουργούν διαρκώς νέα κοινά, εκπαιδεύοντας νεότερους ανθρώπους να αγαπούν την τέχνη.
To μαζί έξω
εικόνα: Ευθύμης Βλάχος[/caption]
Στα πάρκα της πόλης, εξαιτίας της διαρκούς αφύσικης καλοκαιρίας , αυτό το χειμώνα που τελειώνει, εδραιώθηκε πολύ η συλλογική εμπειρία. Η μοιρασιά. Εκτός από τη συνεύρεση και το περπάτημα, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών απολαμβάνουν γυμναστική, γιόγκα, τάι τσι, αυτοσχέδια πικ-νικ, ποδηλατάδες, πατίνια. Από το Κόδρα μέχρι το Καρατάσου και από τα πάρκα της νέας Παραλίας μέχρι τους Κήπους του Πασσά και την αλάνα της Τούμπας παρέες συναντιούνται έξω. Σε μια νέα κοινωνικοποίηση.
Οι νέες (παλιές) γειτονιές
Οι Δώδεκα Απόστολοι και τα πέριξ, οι παρυφές της Ολύμπου και της Φιλίππου, οι παραβαρδάριες περιοχές, με νέους πληθυσμούς, που μετακινούνται διαρκώς με άνεση, λόγω του gentrification στο κέντρο κάτωθεν της Εγνατίας, αποκτούν μια νέα δυναμική. Αποκτούν νέα πρόσωπα, νέα ενέργεια που ανανεώνει παλιές αστικές γερασμένες γειτονιές που γνωρίζουν μια ζωογώνα μετάγγιση που δημιουργεί ελπίδες. Μαζί αναπτύσσεται μια καινούρια επιχειρηματικότητα νέων ανθρώπων, εστίαση αλλά και χώροι εργαστηρίων, χώροι που εργάζονται ψηφιακοί νομάδες, σχολές χορού, βιωματικά εργαστήρια, θεατρικές ομάδες, προβάδικα, ζωντανά κύτταρα που δίνουν το φιλί της ζωής σε ένα κουρασμένο αστικό τοπίο.
