Πλατεία Τσιρογιάννη, 1963
Δυο εικόνες με μισό αιώνα διαφορά. Στην Παύλου Μελά. Τότε και τώρα.
Κοιτάξτε αυτή την εικόνα. Μοιάζει οικεία και μακρινή μαζί. Θεωρητικά, εκτός από τα 54 χρόνια που πέρασαν δεν μας χωρίζουν πάρα πολλά πράγματα από αυτή την εικόνα. Ναι υπάρχουν κτίρια που έχουν πια αντικατασταθεί από μοντέρνες πολυκατοικίες όμως η βασική χάραξη ήταν ίδια. Και όμως. Μας χωρίζουν πια έτη φωτός. Κοιτάξτε προσεκτικά τους δρόμους. Η Νίκης και η Παύλου Μελά είναι διπλής κατεύθυνσης. Τα ελάχιστα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονται. Η Νικηφόρου Φωκά δεν είναι πεζόδρομος. Στην υπέροχη πολυκατοικία του αριθμού 3 υπάρχει στην οροφή μιας διαφημιστική πινακίδα. Όπως και στη διπλανή.
Στο παρκάκι απέναντι από το Λευκό Πύργο υπάρχουν φοίνικες. Τα Ηλύσια λειτουργούν σαν κινηματογράφος. Τραπεζοκαθίσματα δεν υπάρχουν. Ούτε μπαρ. Η επόμενη εικόνα είναι τραβηγμένη από τον Κώστα Γκέρτζο τον Απρίλιο το 2014. Μισό αιώνα μετά. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οι φοίνικες παραμένουν η αγαπημένη βλάστηση του πάρκου. Τα Ηλύσια έχουν πάψει από χρόνια να λειτουργούν ως κινηματογράφος. Μόνο η πολυκατοικία δεσπόζει ακόμα το ίδιο γοητευτική. Χωρίς την ταμπέλα της Φίλιπς στην κορφή και με μια ωραία στέγη με δυο σοφίτες να τραβούν το βλέμμα των περαστικών.
