Η Προξένου Κορομηλά γράφει τη δική της ιστορία
Ένας δρόμος που δεν σταμάτησε να αλλάζει στο πέρασμα των δεκαετιών...
Εικόνες: Ελπίδα Νικολαϊδου
Ένας από τους δρόμους που υπέστησαν τις μεγαλύτερες αλλαγές στο κέντρο της πόλης είναι η Προξένου Κορομηλά. Από πολύβουος μπαρόδρομος της δεκαετίας του ’80, σε μία μικρή απομίμηση της Via Monte Napoleone στη δεκαετία του 2000 και μετέπειτα από το πέρασμα της κρίσης στην παρακμή, ξαναζωντανεύει σήμερα με μικτή χρήση.
Την δεκαετία του ’60 η Προξένου Κορομηλά ήταν γεμάτη με κόκκινα φανάρια. Τα μαγαζιά ή τα σπίτια με τα κόκκινα φώτα και τις όμορφες και ελκυστικές γυναίκες ήταν σήμα κατατεθέν του δρόμου. Τότε έρχονταν τα καράβια και έδεναν στο λιμάνι.Οι ναυτικοί και ο αμερικάνικος στόλος είχαν την Προξένου Κορομηλά σαν στέκι. Το μόνο γνωστό κτίριο που είχε απομείνει ήταν το Αμερικανικό Προξενείο.
Μία δεκαετία σχεδόν αργότερα η οδός Προξένου Κορομηλά μετατρέπεται στον δρόμο της νύχτας. Εκεί, στα 80s φιλοξενούνταν όλα τα νυχτομάγαζα, από τις θρυλικές ντίσκο της εποχής και τα αφτεράδικα μέχρι τα φαγάδικα. Εκεί στεγάστηκε και εγκαινιάστηκε το ιστορικό «Λούκι Λούκ». Η Προξένου Κορομηλά ήταν η άγρια πλευρά της Θεσσαλονίκης, ο τόπος που συναντιούνταν της νύχτας τα πιο ανήσυχα παιδιά τριάντα χρόνια πριν. Μαζί με τα παρατράγουδα της.
Στις αρχές του 2000, ο δρόμος αλλάζει ραγδαία, προσελκύει το ενδιαφέρον πλούσιων επιχειρηματιών και επώνυμων αλυσίδων ρούχων. Έτσι εγκαινιάζονται εκεί μερικά από τα πιο επώνυμα καταστήματα ενδυμάτων του κόσμου, φίρμες που συναντά κάποιος στους μεγαλύτερους και πιο πολυτελείς δρόμους της Δύσης και της Ανατολής. Οι τιμές στις βιτρίνες εξωφρενικές. Ήταν ο δρόμος του πλούτου, της πανάκριβης αγοράς και των καταστημάτων που συναντούσες μόνο σε μεγάλες λεωφόρους μητροπόλεων.
Ωστόσο, το 2010 η κρίση και όσα έφερε μαζί, έκανε τα περισσότερα πολυτελή καταστήματα να βάλουν λουκέτο.Μετά από ένα διάστημα αμηχανίας, κλειστών καταστημάτων και ερημιάς και αφού υπήρξε μεγάλη φιλολογία γύρω από το αν έπρεπε να πεζοδρομηθεί το τελευταίο κομμάτι του δρόμου, από την Αγίας Σοφίας μέχρι την Πλουτάρχου, άρχισε η ανάπτυξη και μεταμόρφωση του δρόμου και πάλι με νέες χρήσεις.
Στο οικοδομικό συγκρότημα του ιερού ναού Γρηγορίου Παλαμά και επί της Προξένου Κορομηλά στεγάζεται σ’ ένα νεοκλασικό κτίριο σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ που αναδιαμορφώθηκε μετά την Πυρκαγιά του 1917 το Μουσείο του Μακεδονικού αγώνα, πλάι σε ένα από τα ιστορικότερα σχολεία της πόλης.
H Προξένου Κορομηλά είναι ένας τυπικός αστικός δρόμος του κέντρου της Θεσσαλονίκης που άλλαξε πρόσωπο πολλές φορές στο πέρασμα των χρόνων. Γράφει την δική της ιστορία και μέχρι σήμερα αποτελεί πόλο έλξης γαστρονομικών hotspot, υπέροχων μικρών μπουτίκ, και στυλάτων καφέ. Είναι ένας δρόμος τόσο ξεχωριστός που προσαρμόζεται κάθε φορά στο πέρασμα του χρόνου. Περπάτα κάτω από τις νεραντζιές της και απόλαυσε τη γαλήνη της. Η βοή του κέντρου σταματά στην Μητροπόλεως τελικά.
