Ρίξε μια ζαριά καλή…

Η ζωή στο δημόσιο χώρο ανθίζει και οι φίλοι ξαναβρίσκονται και ξαναζωνατανεύουν ττην έννοια της γειτονιάς. Οι καταστηματάρχες έτσι κι αλλιώς λόγω θέρους δουλειά δεν έχουν και οι περισσότεροι στήνουν τραπεζάκια έξω απ΄το μαγαζί του, όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Το τάβλι ακούγεται παντού στα πεζοδρόμια. Ντόρτια εγώ, εξάρες εσύ, στο ασόδυο πέφτει και κανένα μπινελίκι, εκτονώνεται η πίεση στην ατμόσφαιρα, ομορφαίνει η άδεια πόλη. Έρχονται και πιο δύσκολα κι αυτές οι εικόνες είναι που θα μας κρατήσουν. Επιστροφή στις ρίζες, στα βασικά της παρέας…