Σαββατιάτικα αλυσοπρίονα στη Νομαρχία

Του Γιώργου Τούλα

Στην πάλαι ποτέ ένδοξη Βασιλίσσης Όλγας, τη λεωφόρο των εξοχών, το πιο εντυπωσιακό απομεινάρι του παρελθόντος της είναι η Βίλα Αλλατίνι. Σχεδιασμένο από τον Βιταλιάνο Ποζέλι, χτισμένο το 1888, στην περίφημη συνοικία των “Εξοχών” ή “Πύργων”, στο ανατολικότερο όριο της. Θερινό σπίτι της περίφημης οικογένειας Αλλατίνι, από τις πιο ξακουστές οικογένειες της πόλης με καταγωγή από την Ισπανία. Ένα πραγματικό παλάτι. Εντός του φυλακίστηκε στα τελευταία χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ, μετά την επικράτηση του κινήματος των νεότουρκων. Η χρήση της βίλας άλλαξε πολλές φορές στο χρόνο, έγινε Πανεπιστήμιο το 1926, ακριβώς στην ίδρυση του, έγινε νοσοκομείο στο Μεγάλο Πόλεμο και το κράτος αποφάσισε να στεγάσει εκεί στα μέσα του 1979 τις υπηρεσίες της τότε Νομαρχίας και νυν Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Σε λίγο καιρό, όταν το νέο κτίριο της περιφέρειας ολοκληρωθεί στη Δυτική Είσοδο της πόλης, η μετακόμιση προβλέπεται να σημάνει τη νέα του περίοδο που θα είναι μια πιο exclusive χρήση του από την πλευρά της Περιφέρειας.

Για την ανατολική Θεσσαλονίκη το κτίριο και ο κήπος του είναι ένα πραγματικό κόσμημα, μια όαση που διαφυλάχθηκε ανέπαφο στο χρόνο. Αν εξαιρέσει κάνεις μεμονωμένες εκδηλώσεις και εκθέσεις που κατά καιρούς γίνονται ο απίστευτης ομορφιάς κήπος παραμένει δυστυχώς ανενεργός και απροσπέλαστος για τους πολίτες. Η αστυνομική φρουρά στην είσοδο της Πλούτωνος και παλαιότερα και η αστυνομική δύναμη που έδρευε στον ισόγειο χώρο του κτιρίου, δεν επιτρέπει την πρόσβαση και την χρήση του κήπου ακόμα και στους γείτονες του κτιρίου. Κατά καιρούς διάφορα εκτρώματα φυτρώνουν στον κήπο του ως παρεμβάσεις, ειδικά την περίοδο του Παναγιώτη Ψωμιάδη με αποκορύφωμα ένα τσολιά πάνω σε μια αγελάδα!

Πριν αρκετά χρόνια όπως θυμάται ο Δημήτρης Σαλπιστής, ειδικός σύμβουλος της Αγιοριτικής Εστίας που κατοικεί στη γειτονιά, επί νομαρχίας Κωνσταντίνου Παπάδοπουλου, είχαν κοπεί από τον κήπο της βίλας σε ένα Σαββατοκύριακο, πενήντα πεύκα, για να μεταμορφωθεί σταδιακά σε εγγλέζικου τύπου κήπο με άλλη βλάστηση.

Τα πεύκα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της βλάστησης του κήπου και χρονολογούνται περισσότερες από επτά δεκαετίες.

Σήμερα το πρωί, Σάββατο 6 Ιουνίου, οι κάτοικοι της γειτονιάς άκουσαν ξαφνικά αλυσοπρίονα και είδαν γερανό να κόβει 4 συνολικά από τα πανύψηλα δέντρα του κήπου. Με άδεια του Δασαρχείου Θεσσαλονίκης και αιτιολογία την επικινδυνότητα τους τα πεύκα αποτελούν πια παρελθόν. Η διαβεβαίωση που μας έδωσαν υπάλληλοι του δασαρχείου είναι ότι στη θέση τους θα φυτευτούν νέα αλλά θα χρειαστούν εξήντα πέντε χρόνια όπως μας είπαν χαρακτηριστικά για να γίνουν όπως αυτά που απωλέσαμε σήμερα.

Πρόσφατα λόγω των εργασιών του Μετρό στο παρακείμενο οικόπεδο της Νομαρχίας, στο πίσω μέρος της, εκεί που ήταν κάποτε οι στάβλοι, κόπηκε σειρά από λεύκες για τις οποίες υπάρχει επίσης η διαβεβαίωση ότι θα φυτευτούν ξανά.

Χωρίς να έχω ειδικές γνώσεις τηλεφώνησα τον κ. Θεοχάρη Ζιάγκα, αναπληρωτή καθηγητή Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος στο ΑΠΘ και τον ρώτησα αν δέντρα σαν αυτά μπορούν να σωθούν αν χαρακτηριστούν επικίνδυνα. Υπάρχουν περιπτώσεις που προχωρά κανείς σε υποστήλωση τους μου είπε. Είναι δαπανηρό αλλά αν τα δέντρα είναι ιστορικά το κάνεις.

Αν η σημερινή κοπή των υπέροχων πεύκων που δεσπόζουν στον κήπο της βίλας ήταν αναπόφευκτη, αν και είναι πάντα ανησυχητικό ότι τέτοιες ενέργειες συμβαίνουν τα Σάββατα του καλοκαιριού που απουσιάζει ο κόσμος, αν λοιπόν ήταν επιβεβλημένη ας είναι τουλάχιστον η τελευταία. Η αποψίλωση ενός μικρού παραδείσου στα ανατολικά της πόλης, που κάποια στιγμή θα πρέπει να επιτραπεί η χρήση του στη γειτονιά ως πάρκο θα ήταν ένα έγκλημα. Θα παρακολουθήσουμε την πορεία του έργου και ελπίζουμε η φύτευση που μας διαβεβαίωσαν σήμερα ότι θα γίνει να είναι πραγματική…

Διαβάστε επίσης: Β. Όλγας, ο ξεπεσμός μιας γαλαζοαίματης