Στην έναρξη των Δημητρίων

Του Γιώργου Τούλα 

Τα Δημήτρια υπήρξαν μια ιστορική διοργάνωση που είχε βαλτώσει στο χρόνο και συνοδεύονταν, στα χρόνια της προηγούμενης διοίκησης του δήμου, όπως και τα περισσότερα πράγματα άλλωστε, με μια σειρά αμαρτίες, όπως αναθέσεις σε συγκεκριμένα καλλιτεχνικά γραφεία, αστρονομικά ποσά, μέτριας αισθητικής γεγονότα κλπ με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν και να αφορούν μια συγκεκριμένα κάστα ανθρώπων που προμηθεύονταν προσκλήσεις και τα παρακολουθούσαν, αλλά δεν αφορούσαν την πόλη. Πριν δυο χρόνια ο τότε αντιδήμαρχος Πολιτισμού Σπύρος Πέγκας επιχείρησε μια ριζική ανανέωση τους. Με μια τριμελή επιτροπή, αποτελούμενη από τους Γιώργο Λαζάριδη, Ιφιγένεια Ταξοπούλου και Κωνσταντίνο Ρήγο, προσπάθησε και σε ένα μεγάλο βαθμό έφερε ένα νέο αέρα στο θεσμό, με εντυπωσιακότερο όλων το event της έναρξης στους κήπους του Μέγαρου Μουσικής με πολλές διαφορετικές μπάντες και ορχήστρες να παίζουν. Όμως η δεύτερη χρονιά της ανανέωσης σημαδεύτηκε από την παραίτηση των δύο από τα τρία μέλη της επιτροπής μετά από καταγγελίες της κ. Ταξοπούλου για παρέμβαση στο έργο τους από τον ίδιο το δήμαρχο, με αφορμή της ένταξης στο πρόγραμμα της παράστασης της Ζωής Λάσκαρη, “Ρόουζ” του Μάρτιν Σέρμαν. Η αλλαγή στο τιμόνι της αντιδημαρχίας έφερε και τις νέες αλλαγές στα Δημήτρια. Η Έλλη Χρυσίδου ανέθεσε στην έμπειρη από το φεστιβάλ της Σάννη, Όλγα Ταμπουρή, το σχεδιασμό των νέων Δημητρίων που σε συνεργασία με τους Σοφία Ευτυχίαδου, Μάριο Ελευθεριάδη, Αποστολία Παπαδαμάκη σχεδίασαν σε ελάχιστο χρόνο και με το μικρότερο προϋπολογισμό των τελευταίων χρόνων ένα πλουραλιστικό πρόγραμμα με αρκετές πρωτότυπες παραγωγές αλλά και μετακλήσεις και συμπράξεις με φορείς της πόλης. Η έναρξη της φετινής διοργάνωσης έγινε χθες Κυριακή στο Λιμάνι της πόλης, με το Συμφάγωμεν, μια ιδέα του Μάριου Ελευθεριάδη. Τεράστια τραπέζια με εδέσματα, προσφορά όλα επιχειρήσεων της πόλης, συλλόγων αρτοποιών, ζαχαροπλαστών κλπ. αλλά και δυο φορτηγά λαχανικά και ψάρια και γλυκά. Ένα αντίδωρο των Δημητρίων σε όσους ήρθαν μέσα στον καυτό ήλιο στην Πρώτη προβλήτα που αποτελεί τη ναυαρχίδα των εκδηλώσεων της πόλης (Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Μπιενάλε, Το Λιμάνι Αλλιώς, Τα Χριστούγεννα τους Αλλιώς, κλπ). Τα θεάματα, συναυλίες, μικρές παραστάσεις, χορευτικά δρώμενα, εικαστικές εγκαταστάσεις εναλλάσσονταν στις δυο σκηνές, ενώ ο κόσμος απολάμβανε τους πλούσιους μπουφέδες.  Και αν στο αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι η έναρξη ήταν άνιση, ως προς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα των περισσότερων από τα δρώμενα, που δεν έμοιαζαν αντάξια μιας τέτοιας έναρξης, στο κομμάτι της ιδέας και της εκτέλεσης τα φετινά Δημήτρια συνέχισαν ένα σερί εξωστρέφειας και δημιουργικότητας που κάνει τη Θεσσαλονίκη τα τελευταία τρία χρόνια να μοιάζει ένα ηφαίστειο χαράς και δημιουργίας. Από τα δεκάδες καθημερινά χαπενγικ, από εκθέσεις σε γκαλερί μέχρι υπαίθριες παραστάσεις δράσεις και συναυλίες που συμβαίνουν πια σε όλη την πόλη με συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων μέχρι τις ομάδες που ξεπηδούν διαρκώς. Τα Δημήτρια προσέφεραν με την έναρξη τους μια γέφυρα ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο, ανάμεσα σε όσα οργανώνουν μικροί ή μεγάλοι φορείς και σε όσα πια καλείται να στεγάσει και ο αμέτοχος για χρόνια Δήμος, που μοιάζει να ξυπνά. Θα μπορούσαν να έχουν περισσότερο κόσμο, αν είχαν προβλέψει από την αντιδημαρχία μια καλύτερη προβολή, κομμάτι στο οποίο πάσχουν φέτος. Καλή συνέχεια στο πρόγραμμα και εδώ είμαστε για την τελική του αποτίμηση.

*Εικόνες: Γιώργος Τούλας, Κατερίνα Καραμφυλίδου