Βουβάλι απ΄τον τόπο σου…

Εικόνα: Πέτρος Λαζαρίδης

Στα μέσα της δεκαετίας του 50, ο βούβαλος (πρόκειται για τον νεροβούβαλο καμιά σχέση με τους αμερικάνικους βισωνες) αποτελούσε έναν σημαντικό παράγοντα βιοποικιλότητας των ελληνικών οικοσυστημάτων, τον χρησιμοποιούσαν οι αγρότες στις καλλιέργειες αλλά και στις μεταφορές, ενώ το κρέας τους και το γάλα τους ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στους κατοίκους της υπαίθρου. Η σκούφια του κρατάει από την εποχή των περσικών πολέμων και τις πρώτες εκστρατείες του Ξέρξη, που μετέφερε με βουβάλια στρατιωτικές προμήθειες. Έκτοτε εκτρέφονται στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Τότε ο πληθυσμός των βουβαλιών έφτανε τα 70.000 ζώα. Στη δεκαετία του 80 είχαν μείνει μόνο 320 ζώα και σήμερα, ύστερα από μια σειρά προγραμμάτων της E.E., φτάνουν τα 2.000 ζώα. Oι κτηνοτρόφοι που εκτρέφουν τα βουβάλια και διακινούν το κρέας τους, βάσει κοινοτικής οδηγίας και προκειμένου να παίρνουν την επιδότηση των 312/κεφάλι από την Eυρωπαϊκή Eνωση, (187/κεφάλι για ζώα μικρότερα των 2 ετών), δεν μπορούν να πουλούν γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα. Υπάρχει μια σύγχρονη φάρμα, αυτή της οικογένειας Μπέκα που στεγάζεται σε εγκαταστάσεις στην περιοχή της Σίνδου, στη Θεσσαλονίκη και διακινεί συσκευασμένα προϊόντα υψηλής ποιότητας από βουβαλίσιο γάλα, όπως κρέμες, καζάν ντιπί, γάλα και γιαούρτι. Εκτροφή Βουβαλιών γίνεται στην Άρτα, στην Φλώρινα, στις Σέρρες και στους υδροβιότοπους στην περιοχή της Κερκίνης, στο δέλτα του Γαλλικού Ποταμού (Σίνδος-Καλοχώρι) και στην κοιλάδα του Νέστου.

Ένας κτηνοτροφικός θησαυρός της Βορείου Ελλάδος που θα πέπρεπε να τον διαχειριστούμε με μεγάλη προσοχή και σωστή επιχειρηματικότητα.

* Ο Πέτρος Λαζαρίδης είναι αρχιτέκτων.