Με αέρα Θεσσαλονίκης: Η μόνη γυναίκα στο φετινό πρωτάθλημα dragster!

Η 32χρονη Έλενα Παντοπούλου εργάζεται ως επαγγελματίας οδηγός στη Θεσσαλονίκη, έχει ασίγαστο πάθος για τις μηχανές και είναι η μοναδική γυναίκα που συμμετέχει στο φετινό πρωτάθλημα dragster (για τους μη μυημένους, το dragster είναι αγώνες επιτάχυνσης από στάση σε μια ίσια διαδρομή με μήκος 402 μέτρα και ήρθε στη χώρα μας τη δεκαετία του ’80, ξεκινώντας μάλιστα από τη Θέρμη).

Με τη βοήθεια πολύτιμων ανθρώπων δίπλα της, κατάφερε να βρίσκεται κάθε χρόνο στην πρώτη πεντάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Φέτος, μάλιστα, στοχεύει να το κατακτήσει και να σπάσει το ατομικό της ρεκόρ. Στο εξωτερικό, συμμετείχε τρεις χρονιές σε ευρωπαϊκό αγώνα στην Ουγγαρία, κατακτώντας κάθε χρονιά θέση στο βάθρο σε αγώνα στο ουγγρικό πρωτάθλημα (2017 3η, 2018 1η, 2019 2η).

«Η αγάπη για τη μηχανή δεν είναι ανδρικό προνόμιο», αναφέρει η Έλενα μιλώντας στην Parallaxi για τη μεγάλη της αγάπη που κυλά σε δύο τροχούς, για το πώς μπήκε μέσα σε αυτόν τον χώρο και για τα όνειρά της.

«Γεννήθηκα τον Σεπτέμβριο του 1987, Παρθένος με Υδροχόο. Τρελός συνδυασμός, όπως και η ζωή μου… Είχα την τύχη να γεννηθώ σε οικογένεια μηχανόβιων. Αν σκεφτείς πως το πρώτο μου μηχανάκι, 50 κυβικά τύπου motocross, μου το έκαναν δώρο γενεθλίων όταν γινόμουν 3 ετών, θα καταλάβεις πως δεν είχα άλλη επιλογή από το να λατρεύω τις μηχανές. Κάθε δικό μου συναίσθημα για να εκτονωθεί απαιτεί μηχανή», αναφέρει.

Εκτός από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Dragster, η Έλενα Παντοπούλου έχει πάρει μέρος και σε αγώνες στο εξωτερικό. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, αντιμετωπίζει εντός «γηπέδου» άντρες αντιπάλους.

«Οι αγώνες ήταν κάτι εντυπωσιακό, δύσκολο, διαφορετικό, με έναν βαθμό επικινδυνότητας, που μου προκαλούσε έντονο θαυμασμό τόσο για το ίδιο το άθλημα όσο και για τους αθλητές του. Σαν άνθρωπος, έλκομαι από οτιδήποτε μου προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα, θέλω να το δοκιμάσω και αν είναι δυνατόν να το κατακτήσω. Αυτή μου η περιέργεια τελικά μου βγήκε σε καλό», τονίζει.

«Από μικρή, οι παρέες μου ήταν ως επί το πλείστον αγόρια, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Προέκυψε από τα κοινά μας ενδιαφέροντα, αλλά πλέον οι περισσότερες από τις γυναίκες φίλες μου έχουν μηχανή! Οι Ride Me Up, μια οργανωμένη μεγάλη παρέα γυναικών από τη Θεσσαλονίκη, έχουμε όλες την ίδια αγάπη και τρέλα για τη μοτοσυκλέτα μας».

Έχει βρεθεί ποτέ σε θέση να παλέψει ενάντια στα στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες εκτός του πεδίου όπου σήμερα έχει τη χαρά να βρίσκεται; «Σήμερα, στην ηλικία που είμαι, χρειάζεται να υπερασπίζομαι την επιλογή μου στις φιλικές σχέσεις αλλά κυρίως στις προσωπικές μου σχέσεις με το αντίθετο φύλο. Το στερεότυπο ”γυναίκα αφοσιωμένη στην οικογένεια χωρίς προσωπική δική της ζωή” δεν υπάρχει πια, έχει αφήσει όμως κατάλοιπα με τα οποία θέλοντας και μη έρχεσαι αντιμέτωπη καθημερινά».

«Ο τρόπος ζωής μου και η δουλειά μου – επαγγελματίας οδηγός – με φέρνουν σε συνεχή επαφή με άντρες, οπότε για εμένα το περιβάλλον αυτού του αθλήματος ήταν οικείο. Εύκολο και γνώριμο. Στην αρχή, ήμουν η γυναίκα που συμμετείχε και η συμπεριφορά τους ήταν ανάλογη. Μόλις ήρθαν όμως τα πρώτα επιθυμητά αποτελέσματα, έγινα αυτόματα ο ανταγωνιστής τους, ο συναθλητής τους, οπότε το φύλο δεν έπαιζε πλέον κανένα ρόλο και για εμένα αυτό είναι μια τεράστια επιτυχία. Χαρακτηριστικά θυμάμαι μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές, όταν ο συναθλητής μου με ανέβασε μαζί του στο πρώτο βάθρο, δείχνοντας την αποδοχή και τον σεβασμό του». 

«Αγαπώ τον τρόπο ζωής των μηχανόβιων, τον τρόπο ζωής μας. Οι μηχανές σου δίνουν ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοπεποίθηση, πίστη στον εαυτό σου, είναι σαν ο αέρας που σε χτυπά να καθαρίζει το μυαλό σου. Μια ωραία διαδρομή, φύση, παρέα και δύο ρόδες…», λέει με ενθουσιασμό στην Parallaxi.

«Κάνουν την εβδομάδα που έρχεται πιο εύκολη, γεμίζεις εικόνες, αδρεναλίνη, καταλαβαίνεις πως η ευτυχία και η απόλαυση στη ζωή βρίσκεται στα μικρά, στις στιγμές. Έχεις προσέξει πως ανά τον κόσμο οι μηχανόβιοι στο δρόμο χαιρετούν ο ένας τον άλλον και ας μην γνωρίζονται, και ας μην ξανά συναντηθούν, και σε όλο το κόσμο ο χαιρετισμός είναι κοινός, μια κοινή κίνηση; Αυτό τα λέει όλα!».

«Dragster για μένα σε μια φράση είναι: οικογένεια με διαφορετικό τρόπο ζωής», λέει η Έλενα Παντοπούλου. «Ο πραγματικός αγώνας γίνεται στα pits και στη ταχύτητα με την οποία διορθώνονται όλα τα προβλήματα που μπορεί να τύχουν και γίνονται οι όποιες αλλαγές. Είναι τα βράδια που ξενυχτάς “φτιάχνοντας” τα μηχανάκια του team, είναι η προετοιμασία, η διαδρομή για τον αγώνα, η ταλαιπωρία που έχει και αυτή την γλύκα της». Και συμπληρώνει: «Dragster είναι άγχος, πίεση, αποτυχία που σε πεισμώνει να φέρεις ευτυχία, είναι αδρεναλίνη. Συγκέντρωση, γιατί τα πάντα κρίνονται στη λεπτομέρεια (φαντάσου από 0χλμ μεσα σε 9″ φτάνεις τα 258 χλμ και αυτό σε μόλις 402μ). Είναι οι ανεκτίμητες ώρες μετά τον αγώνα, ώρες χαλάρωσης, αποφόρτισης, προβληματισμών, ονείρων και διασκέδασης για όλη την ομάδα. Dragster είναι πάθος, και μόνος σου αντίπαλος ο εαυτός σου». 

Σύμφωνα με την αθλήτρια, το Dragster στην Ελλάδα βρίσκεται σε ανοδική πορεία, αλλά οι συνθήκες στους χώρους διεξαγωγής των αγώνων είναι ένα μεγάλο «αγκάθι». «Έχουμε πολύ δυνατά οχήματα και μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων σε όλες τις κατηγορίες και μετράμε αρκετά ευρωπαϊκά ρεκόρ. Σκεφτείτε τι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε αν υπήρχαν και οι κατάλληλες ασφαλείς υποδομές. Λύσεις μπορούν να δοθούν από κάποια ιδιωτική επένδυση αλλά κυρίως από κρατικούς φορείς. Με οποιαδήποτε θετική εξέλιξη στο θέμα αυτό σίγουρα θα επωφεληθούμε όλοι, διοργανωτές, αθλητές, θεατές αλλά και επενδυτές». 

*Μπορείτε να παρακολουθείτε τα νέα της Έλενας Παντοπούλου στο προφίλ της στο Instagram αλλά και στο κανάλι της στο YouTube. Η ίδια ευχαριστεί την ομάδα που την στηρίζει: το συνεργείο βελτιώσεων ARBengineering και τον μηχανικό Άγγελο Σεμερτζίδη που έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την επιμέλεια και την βελτίωση της μοτοσικλέτας της, τους χορηγούς της Τάσο Γιαννουλίδη (alpine_thermal_gear), Κώστα Τσαγιόπουλο (studio_airbrushing_dartdesing), (storage store ελληνική βιομηχανία ρούχων), Lukoil_lubricants (αντιπροσωπεία λιπαντικών στην Αλεξάνδρεια), τον Δημήτρη Παπαδόπουλο (orca pumps).