Με αυτοκόλλητα θύμισαν στη Θεσσαλονίκη τι σημαίνει η σημερινή μέρα για την πόλη

Λίγους μήνες πριν με παρέμβαση τους στην πλατεία Ελευθερίας εναντιώθηκαν στην μετατροπή της σε πάρκινγκ. 

Σήμερα κόλλησαν αυτοκόλλητα στο κέντρο της πόλης με αφορμή το Μαύρο Σάββατο και τα 80 χρόνια από τη συγκέντρωση των Θεσσαλονικιών Εβραίων στην πλατεία,εκφράζοντας την αντίθεση τους στα σχέδια του δήμου να σταματήσει την ανάπλαση και να μετατρέψει την πλατεία σε πάρκινγκ. 

To κείμενο και τα αυτοκόλλητα για τη σημερινή μέρα. 

”80 χρόνια μετά το πιο στυγνό έγκλημα στην ιστορία της Θεσσαλονίκης, κανένας φορέας της πόλης δεν οργανώνει την παραμικρή εκδήλωση μνήμης.

Τέσσερα πέντε άτομα μόνο βρεθήκαμε, συνεργαστήκαμε και τυπώσαμε αυτοκόλλητα και μια μικρή προκήρυξη και κάποιοι γνωστοί άγνωστοι γράψανε δυο συνθήματα σε κεντρικά σημεία της πόλης. Ακριβώς πριν απο 80 χρόνια στην Πλατεία Ελευθερίας ξεκίνησε μια φριχτή περιοδος που κατεληξε στη δολοφονία του ενος 1/4 της πόλης και ο δήμος, η εκκλησια, οι τοπικοί φορείς, οι σύλλογοι επιχειρηματιων, δεν θελουν να θυμουνται. Και οχι μονο αυτό, αλλά προσβαλουν καθημερινά τη μνήμη, παρκαρωντας ΙΧ σε έναν τοπο μαρτυρίου. Η σιωπή ειναι συνενοχή, και το στρογγύλεμα συνιστά κι αυτό εγκλημα σε βάρος της ιστορικής αλήθειας… Φαντάζομαι ότι πολύς κόσμος θα ενοχληθεί πολύ αν ακούσει να λέγονται τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αλλά τί να κάνουμε;

Ο ελληνικός αντισημιτισμός ήταν ο προάγγελος του αφανισμού της εβραϊκής κοινότητας της πόλης… Η νυφούλα του Θερμαϊκού δεν θελει να θυμαται οσα προηγήθηκαν της γερμανικής κατοχής: τα πογκρομ της 3Ε, ο εμπρησμός της συνοικίας Κάμπελ, η αντιεβραικη υστερια της βενιζελικής παραταξης και της εφημερίδας “Μακεδονία”, η φυγή τουλάχιστον 10.000 εβραίων μετά την προσάρτηση της Θεσσαλονικης στο ελληνικό κράτος …

Ούτε όσα συνεβησαν στη διάρκεια της κατοχής:τη συνεργασία χιλιάδων ελλήνων στην καταστροφή του εβραϊκού νεκροταφείου, τον πλουτισμό τους απο το πλιατσικολόγημα και την ιδιοποίηση των περιουσιών, την εθελοντική συμμετοχή Ελλήνων σε ναζιστικές δράσεις. Και προπαντός έχει διαγράψει απ τη μνημη της τα μεταπολεμικά εγκληματα σε βαρος των επιζώντων που επέστρεψαν στη γενέτειρά τους. Κυριαρχούν ακομα στην πόλη τα αφηγήματα περί εβραϊκής ευθύνης για το ολοκαυτωμα, βανδαλισμοί μνημείων, καταγγελία των πολιτικων αντιπάλων ώς ταχα εβραίων (προχθες άκουσα πάλι ο,τι ο Μπουτάρης ειναι εβραιος) κι ένας διάχυτος αντισημιτικο-συνομωσιολογικός λόγος για τους “εβραίους που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία”. Ο ιδιότυπος αντιμειονοτισμός μας, δεν είναι μόνο σαλονικιώτικο φαινόμενο, αλλά δομικό χαρακτηριστικό του ελληνικού εθνικισμού, που εκφράζεται όχι μόνο σε βαρος των Εβραίων αλλά ενάντια σε κάθε εθνοτική, γλωσσική ή θρησκευτική διαφορετικότητα. (ο αντιπροσφυφισμός, η ισλαμοφοβια, ο αντιτσιγγανισμός, η απαξίωση του δικαιώματος των Βλάχων, των Αρβανιτών και των Μακεδόνων στη γλώσσα τους, ειναι η αλλη όψη του ίδιου νομίσματος.)  

Αλλά στη βόρεια Ελλάδα, όπου η πολυπολιτισμικότητα ήταν πανταχού παρούσα επι αιώνες, είναι τρομαχτικά έντονο και εξηγεί το θλιβερό της πισωγύρισμα των τελευταίων τριών δεκαετιών Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που μισεί την ιστορία της, και γι αυτό αρέσκεται στο να εφευρίσκει ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο στο Μεγαλέξανδρο, τους μακεδονομάχους και τους κατσιφάδες. Ας θυμηθούμε λοιπόν κι ας το θυμήσουμε στα παιδια μας, ότι στους δρομους, στα σπίτια και στα μαγαζιά αυτής της πόλης μιλιόντουσαν επί αιώνες τα σεφαραδίτικα (γνωστά ως λαντίνο ή ισπανοεβραϊκά), ότι το μεγαλείο της ήταν προϊόν της εβραϊκής της κοινότητας, ότι το εργατικό της κίνημα, ο σοσιαλισμός και η προοδευτικότητα γεννήθηκε από Εβραίους συμπολίτες μας.

  Ας απαλλαγούμε από τα κόμπλεξ μας, ας ξεθάψουμε τις στιβαγμένες ντροπες μας κατω απ τα χαλιά των σαλονιών μας μπας και σταματήσουμε επιτέλους” να σκουντουφλάμε χωρις λόγο, κι ας αναδείξουμε επιτελους τη μνήμη των προσωπικοτήτων της πολης μας, του Αβραάμ Μπεναρόγια, των Κοέν, Μοδιάνο, Σαλτιέλ, Ναχμία, Ιακώβ, Μόλχο, και τόσων άλλων που τους χρωστάμε ιδέες, γνώσεις, κουλτούρα, κτίρια, υποδομές και αξίες. 11.07.1942 ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ Ποτέ ξανά φασισμός!”

*Γράφει ο Γιώργος Κωνσταντίνου, μηχανικός οπτικής επικοινωνίας και δημιουργός των αυτοκόλλητων