Μια απίστευτη ιστορία (αρχαιο)καπηλίας!

Εικόνες: Νατάσσα Χριστιανοπούλου

Πάνε 10 μέρες που στο χώρο του πρ. Στρατόπεδου Κόδρα συνελήφθησαν τρεις επίδοξοι κυνηγοί θησαυρού. Το απίστευτο είναι ότι οι λαθρο-ανασκαφές για διεξάγονταν ανενόχλητα για περισσότερους από έξι μήνες  με τη χρήση  φορτηγού αυτοκινήτου,  δύο κομπρεσέρ, γεννήτριας και οικοδομικών εργαλείων, χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτοί από κανέναν, παρά το όρυγμα 10 μέτρων που διανοίχθηκε και στο οποίο είχε τοποθετηθεί ξύλινη σκάλα για να διευκολύνεται η κατάβαση των δραστών. Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, η “συμμορία”  από το φθινόπωρο του 2014,  διενεργούσαν παράνομη ανασκαφή, με στόχο να βρουν, όπως είπαν οι ίδιοι λίρες και κοσμήματα. Άγνωστο παραμένει αν βρήκαν αρχαιότητες που στη συνέχεια «εξαφάνισαν».

Ο χώρος του Στρατοπέδου παραμένει μια ανοιχτή πληγή μέσα στην πόλη που ήδη έχει κοστίσει στο Δήμο Καλαμαριάς μια παρολίγον πτώχευση. Εντός του υπάρχει  ο περιφραγμένος αρχαιολογικός χώρος του Στρατοπέδου για τον οποίον χρόνια εκκρεμεί η ανασκαφή του και εντός του οποίου βρέθηκε η “ιδιωτική ανασκαφή”. Οι πρώτες αρχαιολογικές ενδείξεις επισημάνθηκαν από τους Γάλλους και Άγγλους που στρατοπέδευσαν εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα ενώ σημαντικά ευρήματα της περιοχής έχουν μεταφερθεί σε μουσεία και συλλογές του εξωτερικού. Σύμφωνα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία πρόκειται για αρχαίο παραθαλάσσιο οικισμό μεγάλης ιστορικής σημασίας, εικάζεται ότι εκεί πρέπει να βρισκόταν το πόλισμα της Αλιείας Θέρμης.  

Η αχανής έκταση στην καρδιά του δήµου Καλαµαριάς που θα µπορούσε να αποτελεί ένα κόσµηµα για όλη τη Θεσσαλονίκη, µοιάζει «αιχµάλωτη» κάτω από τις ίδιες τις αποφάσεις, τις διατάξεις και τους χαρακτηρισµούς που έγιναν µε πρόθεση να την προστατεύσουν. Εδώ και χρόνια όµως, φαίνεται ότι τα µέτρα προστασίας πέτυχαν το αντίθετο αποτέλεσµα, την εγκατάλειψη. Στα περίπου 500 στρέµµατα του πρώην στρατοπέδου Κόδρα εµπλέκονται µε κάποιον τρόπο ο δήµος Καλαµαριάς, η Κτηµατική Υπηρεσία του ∆ηµοσίου, το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης και το Υπουργείο Πολιτισµού και Αθλητισµού. Αγκαζέ µε τους φορείς της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης έρχονται αρκετές οικογένειες που προσπαθούν επί 4 γενιές να αποζηµιωθούν για τα κτήµατα που τους κληρονόµησαν οι πρόγονοι τους και επίταξε ο ελληνικός στρατός το 1912. Εκ του σύνεγγυς, δραστηριοποιούνται διάφοροι σύλλογοι και οµάδες πολιτών που «ενεργούν» εντός και εκτός του Κόδρα, όπως ο Σύλλογος Κατιρλιωτών που µε τις ενέργειες του άλλαξε µια για πάντα το ρου της ιστορίας για το πρώην στρατόπεδο.

Οι µεγάλες περιπέτειες του Κόδρα άρχισαν, όχι όταν εγκαταστάθηκε ο στρατός στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, αλλά όταν αποχώρησε ολοκληρωτικά τη δεκαετία του ’90. Προηγουµένως, µεταξύ των πιο σηµαντικών παρεµβάσεων που αλλοίωσαν τη φυσιογνωµία της περιοχής περιλαµβάνονται η διάνοιξη του παραλιακού δρόµου, που έκοψε στη µέση το αρχικό στρατόπεδο, η κατασκευή του Κυβερνείου ως κατοικία του τέως Βασιλιά, η παραχώρηση τµήµατος του στρατοπέδου στον Αυτόνοµο Οικοδοµικό Οργανισµό Αξιωµατικών για την επέκταση του οικισµού των αξιωµατικών και βέβαια η κατασκευή, σε µια γωνιά του στρατοπέδου, της µοναδικής οικοδοµής που προήλθε από στρέµµατα που αγοράστηκαν από τον Οικοδοµικό Συνεταιρισµό ∆ηµοσίων Υπαλλήλων Γραφείου ∆ιαχειρίσεως Ανταλλαξίµου Περιουσίας Θεσσαλονίκης. το 1995 ένα µεγάλο τµήµα του Κόδρα χαρακτηρίστηκε ως Αρχαιολογικός Χώρος και ο Οργανισµός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997 χρηµατοδότησε τη µελέτη κατασκευής σχετικού µουσείου, η οποία όµως δεν προχώρησε.

Στην πονεμένη ιστορία του Στρατοπέδου, ο Σάκης Ιωαννίδης είχε ανατρέξει με ένα εκτενές ρεπορτάζ για την Parallaxi. Διαβάστε εδώ