Μια εφιαλτική νύχτα στη Θεσσαλονίκη

Μπορεί το μήνυμα της Πολιτικής Προστασίας που ήρθε από νωρίς στα κινητά να έλεγε πως η μόνη λύση για να μην πνιγεί κανείς στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης να ήταν το κλείσιμο στα σπίτια, υπήρξαν άνθρωποι που ήταν εκτός σπιτιού όταν ξέσπασε η καταιγίδα. Περισσότερες από 500 οι κλήσεις στην Πυροσβεστική. 

Μια ακόμα καταιγίδα από αυτές που θα μάθουμε να ζούμε με την Κλιματική Απορρύθμιση που βιώνουμε και μετατρέπει το κλίμα της Ελλάδας σε τροπικό την ώρα που οι υποδομές της πόλης είναι ανύπαρκτες, τα φρεάτια βουλωμένα και τα έργα έχουν σταματήσει πριν  3 δεκαετίες. 

Η πόλη μετατράπηκε σε Βενετία, χωρίς τη γραφικότητα της Βενετίας, με ανθρώπους παρασυρμένους παντού, αυτοκίνητα εγκλωβισμένα, κάδους να κόβουν βόλτες μέσα σε κεντρικές οδούς και φερτά υλικά να απειλούν το σύμπαν. 

Για ώρες κλειστό παραμένει το τούνελ του Ευόσμου, η υπόγεια διάβαση στο ύψος της Μακρυγιάννη, η διάβαση στον δρόμο του στρατιωτικού νοσοκομείου 424 προς τον δρόμο για Φίλυρο.

Οι μαρτυρίες αντιπροσωπευτικές: 

Λευτέρης Μαυρίκος: 

”Κινδυνεύοντας να πνιγείς στην διασταύρωση Εγνατίας, Αγγελάκη και Εθνικής Αμύνης Επιστρέφω στο σπίτι μου με το μηχανάκι όταν κάπου στο ύψος του αρχαιολογικού μουσείου με πιάνει μια γερή βροχή, μπόρα, καταιγίδα, ακραίο καιρικό φαινόμενο, όπως θέλετε πείτε το.Ο ποταμός Αγγελάκη κατεβάζει πολύ νερό αλλά το μηχανάκι πάει και το σπίτι μου είναι πολύ κοντά. Στην διασταύρωση όμως Εγνατίας, Αγγελάκη και Εθνικής Αμύνης (δίπλα στην έκθεση για τους Αθηναίους φίλους) το νερό κατεβαίνει ορμητικό και βρίσκομαι εγκλωβισμένος στην μέση του δρόμου.Το νερό με παρασύρει κάπου προς την θάλασσα. Κυριολεκτικά.

 Κοντά 40 χρόνια μοτοσικλετιστής και δεν έχω ζήσει τέτοιο πράμα.Λίγο η τύχη, λίγο η εμπειρία, λίγο η όση δύναμη έχω στα πόδια, καταφέρνω να στρίψω το ανεξέλεγκτο κατά τα άλλα μηχανάκι προς το σιντριβάνι, να το ανεβάσω στο πεζοδρόμιο και να το αφήσω σε ένα σημείο που δεν τρέχει ορμητικό το νερό. Έχω γλιτώσει τα χειρότερα και είμαι απλός μούσκεμα.Βλέπω άλλον ένα τύπο με μηχανάκι, επίσης εγκλωβισμένο στο ίδιο σημείο και αρχίσω να του κάνω νοήματα να έρθει προς το μέρος μου. Ο άνθρωπος καταλαβαίνει τι συμβαίνει, έρχεται και αφήνει την μηχανάκι του στο ίδιο σημείο.Δευτερόλεπτα μετά, ακούμε μία κοπέλα να φωνάζει βοήθεια. Είναι πεσμένη στην μέση του δρόμου και το νερό την σέρνει. Δεν μπορεί να σηκωθεί, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ούτε και εμείς μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Προσπαθούμε να πάμε προς το μέρος της αλλά είναι αδύνατον. Θα έπρεπε να είμαστε 400 – 500 κιλά για να μην μας παρασύρει το νερό.Είμαστε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Δίπλα στην έκθεση. Δίπλα στο ΑΠΘ. Είμαστε στο 2022 και βλέπουμε μία κοπέλα να κινδυνεύει να πνιγεί στην διασταύρωση Εγνατίας, Αγγελάκη και Εθνικής αμύνης. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να την βοηθήσουμε ρε γαμώτο. Η βροχή πέφτει ασταμάτητα, τα νερά κυλάνε ορμητικά, εμείς προσπαθούμε να την πλησιάσουμε αλλά είναι αδύνατο και η κοπέλα φωνάζει βοήθεια. Είμαστε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ρε γαμώτο.Ο από μηχανής θεός και η σωτηρία έρχεται από μία καντίνα. Ο οδηγός της πάει προς το μέρος της κοπέλας, ανοίγει την πόρτα και την σώζει.Είμαστε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Δίπλα στην έκθεση. Δίπλα στο ΑΠΘ. Είμαστε στο 2022 και σε μία εβδομάδα από τώρα ο πρωθυπουργός υπουργοί, ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, μπάτσοι, ΜΑΤ, δημοσιογράφοι θα βρίσκονται κάπου εκεί γύρω. Για το καλό μας. Για να μας πείσουν ότι ζούμε στον παράδεισο και να μας τάξουν χάντρες και καθρεφτάκια. Ούτε καν σωσίβια.”

Χάρης Πεχλιβανίδης: 

”Η πολη χθες το βραδυ ηταν στο ελεος του θεού. Ουτε ενα αμαξι της σήμανσης , πουθενα έστω τροχαία καποιος .. μονο ενας ανθρωπος αποκλεισμένος σε βανάκι του δημου στο συντριβάνι. Ημασταν απο τους λίγους που μας επιασε ο κατακλυσμός στο δρομο επειδη απλα δεν προλάβαμε . Ολοι οι δρόμοι ορμητικά ποτάμια. Η διαδρομη απο ρωμαικη αγορα ως ανω τουμπα ηταν οτι πιο θρίλερικο εχω ζησει. Δεν ειμαστε ρομπότ με το που ερθει το μήνυμα της Π. Προστασιας να μπουμε μεσα. Ειναι μια πολη με ανθρωπους που ενδέχεται στην 1 το βραδυ να γυρνάνε στα σπιτια τους. Για να διασχίσω την Ολύμπου που ειχα παρκάρει το αμαξι αναγκαστικα λόγω των βουλωμένων φρεατίων να μπω μεχρι το γόνατο στα νερά ενω διπλα μου κυλούσαν πόρτες και καφασια !! Στη Ρωμαικη αγορα.!!! Φτανει με το αλλοθι των μηνυμάτων, η πολη αυτη βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη.”

Ευαγγελία Μίχου:

”Και η βρόχα έπεφτε στραίητ θρου. Και ξαναφούσκωσαν τα νερά του Μητροπολιτικού ποταμιού και γέμισε πάλι η λιμνούλα της Αγίας Σοφίας, εκεί που συναντιούνται τα νερά του ποταμιού μ’ αυτά του χειμάρρου της Αγίας Σοφίας. Κι απ’ την ασφάλεια του καναπέ μας απολαμβάναμε τον θόρυβο των αμφίβιων αυτοκινήτων που έσκιζαν τα νερά διασχίζοντάς τα και τον χορό των σταγόνων στους τρούλους της εκκλησίας κι ακόμα περισσότερο από τα κρεβάτια μας, την μουσική της βροχής στις λαμαρίνες του ακάλυπτου. Ωσπου άρχισαν οι σειρήνες. Διακεκομμένοι ήχοι στα σαλόνια μας από τα μαγαζιά κι ένας διαπεραστικός, συνεχόμενος στις κρεβατοκάμαρες. 

Από κάποιο γραφείο που μόλις ακουστεί η πρώτη βροντή αρχίζει και σφυρίζει, μ’ έναν διαπεραστικό ήχο που σου τρυπάει τα μηνίγγια, και δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι το πρωί. Τώρα γιατί έβαλαν τόσο ευαίσθητο συναγερμό και δεν έχουν τρόπο να τον σταματήσουν μόνο μια εξήγηση υπάρχει. Από σαδισμό. Για να μην μας αφήνουν να κοιμηθούμε κάθε φορά που πιάνει μπόρα. Γιατί μια χαρά το πήραν χαμπάρι κι οι κλέφτες κι αν θέλουν κάνουν και πάρτυ εκεί μέσα τώρα. Πήρα το 100. Με είχαν σε γραμμή προτεραιότητας. Βαρέθηκα να περιμένω…”

Δημήτρης Κανονίδης: 

Τέτοια βροχή δεν εχω ξαναδεί στη ζωή μου…κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του φαινομένου ήταν αδύνατον να βγω στο μπαλκόνι…κάδοι σκουπιδιών κατεβαίνανε απο ψηλά την Ευαγγελίστρια με κατεύθυνση μεσω της Εθνικής Αμύνης στο Λ.Πύργο και τη θαλασσα…αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, δρόμοι ποτάμια και μια πόλη στο έλεος της βροχής !