Μια εικόνα, χίλιες σκέψεις
Ο κυρ Γιάννης σε αυτή την εικόνα είναι η Θεσσαλονίκη της ελπίδας. Αυτό κρατάμε και πάμε παρακάτω.
Είναι τόσο δυνατή αυτή η φωτογραφία του Γιώργου. Λέει τόσες χιλιάδες πράγματα σε ένα και μόνο στιγμιότυπο.
Γύρω ένα πολύχρωμο πλήθος. Τα χρώματα του ουράνιου τόξου κυριαρχούν. Μια άδεια Τσιμισκή, μια ακόμα παρέλαση ξεκινά. Τυμπανιστές, μεγάλοι, μικροί, ηλικιωμένοι και νέοι. Gay και straight. Περπατούν μαζί. Χαίρονται τη ζωή. Διαδηλώνουν ειρηνικά για τα αυτονόητα. Για το δικαίωμα της συν-ύπαρξης. Τις επιλογές. Της διάθεσης της ζωής, με τον τρόπο που ο καθένας επιλέγει. Με το φύλο που ο καθένας επιλέγει.
Κόντρα σε κάθε σκοτεινιά. Σε κάθε διεστραμμένη αντίδραση στις ανθρώπινες επιθυμίες. Στη διαφορετικότητα.
Και σε πρώτο κάδρο στην εικόνα ο πρωταγωνιστής μιας εποχής. Πιο cool από ποτέ. Στο τέλος μιας εννιαετούς διαδρομής που είχε τα πάντα. Ελπίδες, διαψεύσεις, χαρές, απογοητεύσεις. Για κείνον και για την πόλη και για όσους τον επέλεξαν.
Το ταμείο θα το κάνει η Ιστορία. Η απόσταση του χρόνου. Εδώ είναι η ώρα του Τώρα. Της στιγμής. Το πορτραίτο αυτού του ανθρώπου που πέρα από όσα μπορεί να του καταλογίσουμε, καλά και κακά, θα οφείλουμε πάντα να του αναγνωρίζουμε ότι έδωσε στην Θεσσαλονίκη τον αέρα που της έλειπε. Το οξυγόνο που της στέρησαν για δεκαετίες οπισθοδρομικοί στενοκέφαλοι, που στο όνομα ενός πρωτόγνωρου συντηρητισμού την καταδίκασαν σε μια κλειστοφοβία μοναδική, σε μια ανυποληψία και ένα σκοτάδι που δεν της ταίριαζε. Την καταδίκασαν να μην ονειρεύεται. Να φοβάται.
Ο κυρ-Γιάννης σε αυτή την εικόνα είναι η Θεσσαλονίκη της ελπίδας. Αυτό κρατάμε και πάμε παρακάτω.
