Μια νύχτα από το υλικό των ονείρων…

Εικόνες: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος, Δημήτρης Κανονίδης, Νόπη Ράντη, Γιώργος Κουρτίδης, Σωτήρης Μουσλόπουλος

Οι άνθρωποι και οι πόλεις χρειάζονται ενέσεις αισιοδοξίας για να συνεχίζουν. Χρειάζονται συχνά-πυκνά μικρές πραγματικότητες, φτιαγμένες από το υλικό των ονείρων. Φλόγες, που θα ανυψώνουν τα μικρά ή μεγάλα αερόστατα, που μας σηκώνουν κατά καιρούς λίγο πάνω από το μπόι μας. Όταν δημιούργησα το Θεσσαλονίκη Αλλιώς πριν δέκα χρόνια μια τέτοια μηχανή ονείρων είχα στο νου μου. Και όταν άρχισαν να επιβιβάζονται στο δικό μου μικρό αερόστατο και άλλοι πολλοί, εθελοντές, δημιουργοί, μάστορες τότε το ταξίδι προς τον ουρανό πάνω από την πόλη έγινε πολύ συναρπαστικότερο και λιγότερο μοναχικό. Κάπως έτσι φτάσαμε σε αυτή τη στάση του ταξιδιού, χθες τη νύχτα στο Λευκό Πύργο, στο τοπόσημο της πόλης. Και σηκωθήμαμε για λίγο όλοι μαζί παρέα, όλοι εμείς που το δημιουργήσαμε και όλοι εσείς που ήσασταν εκεί, πάνω από το μνημείο, στον πορτοκαλένιο ορίζοντα του δειλινού και σκεφτήκαμε για αυτές τις λίγες ώρες πως θα μπορούσαν να πράγματα να γίνονται Αλλιώς.

Μεγάλο ευχαριστώ, τεράστιο σε όσους δουλέψαμε μαζί. Σε όσους το πίστεψαν, όταν τους το περιέγραψα τον περασμένο χειμώνα και αποφάσισαν να μπουν στην περιπέτεια μαζί μας, σε όσους το στήριξαν με κάθε τρόπο, σε όσους ακολουθούν τα μικρά όνειρα, που κάνουμε κυρίως για να αντέχουμε εμείς.

Οι ”Ιστορίες του Λευκού Πύργου” ήταν η εναρκτήρια δράση των 54ων Δημητρίων, η δική μας γιορτή για τα 30 χρόνια της parallaxi. Νάμαστε γεροί να ονειρευόμαστε.