Μια τελευταία κραυγή για τη γειτονιά της Ροτόντας

Εδώ και χρόνια η γειτονιά της Ροτόντας και της Μελενίκου εκπέμπει SOS λόγω της αυξημένης παραβατικότητας που αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Το εμπόριο ναρκωτικών σε συνδυασμό με τις ένοπλες ληστείες και τα κατά καιρούς μαχαιρώματα που συμβαίνουν στην περιοχή έχουν τρομοκρατήσει τους κατοίκους, οι οποίοι εξακολουθούν να μη νιώθουν ασφαλείς.

Διαβάστε σχετικά: Προστατέψτε τους φοιτητές που κινούνται στη γειτονιά της Ροτόντας!

Στο πρόσφατο αφιέρωμα της Parallaxi με τίτλο Crime Scene SKG: Η εγκληματικότητα στους δρόμους της πόλης, η έκταση γύρω από τα Πανεπιστήμια συμπεριλήφθηκε στις «κόκκινες περιοχές», εκεί όπου τακτικά σημαίνει ο συναγερμός της Αστυνομίας, ενώ στη Ροτόντα καταγράφηκε αύξηση στη διακίνηση ναρκωτικών.

 Διαβάστε ακόμα: Τα πιο επικίνδυνα σημεία στη Θεσσαλονίκη σήμερα

Ένας από τους επιχειρηματίες της περιοχής, ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του και τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεση της Parallaxi, έστειλε την παρακάτω επιστολή και γράφει για τον τρόμο που βιώνει καθημερινά με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας. «Μια φορά με κάλεσε στο τηλέφωνο ένας τουρίστας το βράδυ και μου ανέφερε ότι κάποιος αιμορραγεί μπροστά από το κτίριο μας. Χωρίς έκπληξη όταν πήγα 3-4 λεπτά μετά, είδα ένα νεαρό αιμόφυρτο να είναι ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο, θύμα ένοπλης ληστείας. Λίγα μέτρα δίπλα από την είσοδο, την οποία χρησιμοποιούν καθημερινά πολλοί τουρίστες και επισκέπτες της πόλης μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Αναλυτικά η επιστολή του στην Parallaxi: 

Μια τελευταία κραυγή…

Στην περιοχή φιλοξενείται το λαμπρό μνημείο της UNESCO, η Ροτόντα του Γαλέριου, κάτι στο βεληνεκές του Κολοσσαίου της Ρώμης. Δίπλα από τις εγκαταστάσεις μας υπάρχει ένα παρατημένο ιδιωτικό οικόπεδο το οποίο και καθαρίζουμε από σκουπίδια και συντηρούμε από τα άγρια χόρτα. Η εγκληματικότητα και η διακίνηση ναρκωτικών που διεξάγεται εδώ και χρόνια στην περιοχή φέρει ανυπέρβλητες δυσκολίες στη λειτουργία μας και την καθημερινότητα μας.

Παρενόχληση περαστικών, κυρίως νέων γυναικών, συρράξεις συμμοριών, αλλεπάλληλα μαχαιρώματα, ληστείες ακόμα και θάνατος μετά από πυροβολισμό είναι επίσημα καταχωρημένα συμβάντα που έχουν λάβει χώρα. Η κίνηση σε πολλές επιχειρήσεις της περιοχής έχει μειωθεί εξοντωτικά. 

Ο λόγος που αυτό το κεντρικό πρόβλημα της πόλης δεν λύνεται έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη της πολιτικής βούλησης τόσο σε τοπικό αλλά και σε κεντρικό επίπεδο, και την αδιαφορία της ηγεσίας της αστυνομικής διεύθυνσης. Οι αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούν αλλά με τις συμβατικές μεθόδους εφόδων παίζουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.

Ο Σύλλογος Κατοίκων Περιοχής Ροτόντας, σε επαφή με την αστυνομική διεύθυνση πριν χρόνια, συμφώνησε από κοινού ότι χωρίς μόνιμη ένστολη παρουσία, όπως στη πλατεία Ναυαρίνου, το πρόβλημα της εγκληματικότητας και της διακίνησης ναρκωτικών δεν επρόκειτο να λυθεί. Έκτοτε αυτή η αμοιβαία κατανόηση/συμφωνία δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Στην τελευταία συνάντηση τους το προφορικό επιχείρημα της αστυνομικής ηγεσίας ήταν ότι υπάρχουν προβλήματα ναρκωτικών σε όλη την πόλη. Τους εξήγησαν ότι όπως υπάρχουν στη Μενεμένη και στον Δενδροπόταμο έτσι υπάρχουν και στην περιοχή του Μνημείου της Ροτόντας. Ο Σύλλογος των κατοίκων περιοχής της Ροτόντας αναφέρθηκε επίσημα σε όλες τις αρχές του τόπου, Δήμος, Εισαγγελία, Αστυνομία, στον έγγραφο και ηλεκτρονικό Τύπο όμως χωρίς έμπρακτο αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει κάποια άλλη νόμιμη οδός για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Αδιέξοδο.

Μερικές ιστορίες καθημερινής ζωής στη περιοχή

Κάθε μέρα ζούμε και βλέπουμε ανθρώπους από όλη την πόλη να έρχονται στη περιοχή για να ψωνίσουν ναρκωτικές ουσίες. Σταματάει το μυαλό κάποιου στην έκθεση ανθρώπων όλων των ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων να ανταλλάζουν χρήματα με εμπόρευμα με τους εμπόρους της πλατείας. Μία φορά με απείλησαν προσωπικά με μαχαίρωμα όταν έβαλα τις φωνές σε κάποιον που έκρυβε ένα μαχαίρι έξω από το καφέ μας.

Η μεθοδολογία θέλει τους ”επαγγελματίες” της περιοχής να μην έχουν επάνω τους το εμπόρευμα και τα μαχαίρια ή όπλα, αλλά να τα έχουν κρυμμένα κάπου κοντά τους.

Μια άλλη φορά με απείλησαν πάλι με μαχαίρωμα όταν αρνήθηκα να τους κάνω ψιλά για να πουλήσουν το εμπόρευμα τους. Στη δουλειά μας είμαστε 10 άτομα εργαζόμενοι και καθώς είναι πολλές οι κοπέλες που δουλεύουν ακόμα και βραδινές ώρες έχουμε πάρει επιπλέον μέτρα. Επίσης, έχουμε τοποθετήσει έξτρα φωτισμό για να καλύψουμε το σκοτάδι που μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά έχει καλύψει την περιοχή αυτή.

Μια φορά με κάλεσε στο τηλέφωνο ένας τουρίστας το βράδυ και μου ανέφερε ότι κάποιος αιμορραγεί μπροστά από το κτίριο μας. Χωρίς έκπληξη όταν πήγα 3-4 λεπτά μετά, είδα ένα νεαρό αιμόφυρτο να είναι ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο, θύμα ένοπλης ληστείας.

Λίγα μέτρα δίπλα από την είσοδο, την οποία χρησιμοποιούν καθημερινά πολλοί τουρίστες και επισκέπτες της πόλης μας. Επίσης 200 μέτρα από την είσοδο της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης. Προς καλή του τύχη δεν είχε πεθάνει, τον είχαν χτυπήσει και πετάξει μέσα από την τζαμαρία της διπλανής εισόδου. Επειδή ήθελαν το κινητό του.

Μια άλλη φορά με είχαν κατηγορήσει ότι έκλεψα τα ναρκωτικά που είχαν κρύψει στο πάρκο ενώ έκοβα τα χόρτα. Απείλησαν ότι θα έρθουν το βράδυ και θα κάψουν την επιχείρηση. Μάλλον τα βρήκαν γιατί δεν μας έχουν κάψει ακόμα. Αλλά για μέρες μετά, όταν περνούσα από την πλατεία άναβαν επιδεικτικά τους αναπτήρες τους.

Δε βρίσκουμε χρησιμότητα στο να καλέσουμε την αστυνομία διότι όταν συμβαίνει ένα βίαιο γεγονός στη πλατεία, αυτό έχει παρέλθει έως ότου έρθουν οι δυνάμεις της. Επίσης, δεν θέλουμε να στιγματιστούμε από τους εμπόρους ναρκωτικών, διότι με την αποχώρηση της αστυνομίας θα ”τιμωρηθούμε” από αυτούς.

Εν ολίγοις, ζούμε υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια, η Πολιτεία αδυνατεί να εξασφαλίσει το ανθρώπινο δικαίωμα της ασφάλειας σε εμάς και τους πελάτες μας.

Δεν υπάρχει άλλη δύναμη και δεν ελπίζουμε τίποτα πλέον, ούτε είμαστε ελεύθεροι. Απλά προσαρμοζόμαστε για να επιβιώσουμε. Το άρθρο αυτό σηματοδοτεί μια συλλογική ήττα. Την ήττα της προόδου από την παρακμή. Την ήττα της ευημερίας από την κακομοιριά. Την ήττα του φωτός από το σκοτάδι.