Μπήκα για πρώτη φορά με τον σκύλο μου σε ένα από τα καινούρια πάρκα της Θεσσαλονίκης

Για κάποιον που έχει σκύλο και ζει στο κέντρο της πόλης, σίγουρα θα ξέρει καλά τι πάει να πει ταλαιπωρία και… απόγνωση πολλές φορές καθώς είναι λίγες οι επιλογές πράσινου και γενικότερα, πάρκων για να κάνει βόλτα τον τετράποδο φίλο του (ή τετράποδο παιδί του για εμάς που το προτιμάμε).

Από την άλλη, η συνεχής κριτική από… τους άλλους – που δεν έχουν σκυλιά – για την συνύπαρξη των σκυλιών μας με ανθρώπους που επιλέγουν να σταθούν ή να ξαποστάσουν σε ένα παγκάκι πλατείας, θα μπορούσα να πω πως πολλές φορές έφερε εμάς τους κηδεμόνες σε αντιπαράθεση – κάποιους και στα χέρια – για να υπερασπιστούμε το αυτονόητο. Το ίσο δικαίωμα σε δίποδα και τετράποδα να μοιράζονται τον ίδιο επίγειο χώρο, λες και οι «άλλοι» είχαν από πάντα τα συμβόλαια κτίσης  εκεί έξω κι εμείς ήρθαμε μετά και πρέπει να προσαρμοστούμε και να προσαρμόσουμε και τα ζώα μας σε συνθήκες που αυθαίρετα κάποιοι ορίζουν.

Αλήθεια, πόσες φορές έχω πει «Τα παράπονα σου στην τελική στον δήμο που θα έπρεπε να είχε φτιάξει πάρκα για τα σκυλιά ώστε να μην είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε την περίεργη συμπεριφορά σας κι εσείς εμάς» αφήνοντας συχνά τον απέναντι χωρίς να έχει κάτι να πει ή σε ένα καλύτερο σενάριο, να έρθει στο μέρος μου και να τα βρούμε τελικά, συμφωνώντας σιωπηλά μεταξύ μας πως ο πραγματικός «εχθρός» είναι άλλος και έχει την ευθύνη.

Μία ευθύνη που, με μεγάλη χαρά, είδαμε να αναλαμβάνει η νέα δημοτική αρχή και όχι μόνο να προαναγγέλλει πάρκα σκύλων – όπως στο παρελθόν έκαναν κι άλλοι και σφύριξαν αδιάφορα μετά – αλλά και να τα δημιουργεί σε σημεία του κέντρου αλλά και περιφερειακά ώστε να μπορούν οι τετράποδοι θησαυροί μας να τρέχουν, να κοινωνικοποιούνται και να παίζουν μακριά (σχεδόν) από τα αδιάκριτα μάτια όσων βρίσκονται γύρω.

Παίρνοντας τον σκύλο μου λοιπόν, το πρώτο απόγευμα που αποφασίσαμε να μπούμε στο πάρκο της Πλατείας της Αρχαίας Αγοράς η έκπληξη ήταν ευχάριστη, καθώς όλα όσα σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να έχει ένα τέτοιο πάρκο τα βρήκα εκεί. Μπορεί να μην είναι ένα πολύ μεγάλο πάρκο ώστε να τρέχουν και να εκτονωθούν απόλυτα τα σκυλιά, ωστόσο το ψηλό μεταλλικό πλέγμα υποσχόταν αρχικά ασφάλεια για το ζώο μου (έχουμε δει σε άλλα σημεία που ονομαζόταν πάρκα σκύλων, να έχουν κάτι κοντά τοιχάκια που πολλά ζώα μπορούσαν να πηδήξουν και να κινδυνέψουν). Ένα άλλο βασικό για τα πάρκα σκύλων, είναι ο προθάλαμος που πρέπει να υπάρχει ώστε μπαίνοντας ο κηδεμόνας με το ζώο του, να μην έρχονται αμέσως σε επαφή με όλα τα άλλα σκυλιά που είναι ήδη μέσα και θα τρέξουν σίγουρα να υποδεχτούν τον νέο επισκέπτη.

Ο προθάλαμος λειτουργεί προστατευτικά για το σκυλί που μπαίνει καθώς πολύ εύκολα μπορεί να στρεσαριστεί και να βγάλει επιθετικότητα ή φοβίες βλέποντας ένα «τσούρμο» σκυλιών να τρέχουν πάνω του. Σε αυτή την περίπτωση ο κηδεμόνας που θα μπει στον προθάλαμο, θα πρέπει να αφήσει λίγο να μυριστούν και να γνωριστούν τα σκυλιά μεταξύ τους και μετά – αφού πολλά ήδη δεν θα έχουν βρει ενδιαφέρον και θα έχουν απομακρυνθεί – θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει στο κυρίως πάρκο σκύλων με το ζώο του.

Εκείνο μάλιστα το απόγευμα που πήγαμε εμείς, κι ενώ στην αρχή ήταν κι άλλα σκυλιά που μετά όμως έφυγαν, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που μιλούσαν αγγλικά πλησίασε με το μικρόσωμο κανίς του από έξω, ρωτώντας με αν μπορούν να μπουν κι αυτοί στο πάρκο με το ζώο τους. Είναι ξέρετε πολύ σημαντική έτσι κι αλλιώς η επικοινωνία και ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις που μπορεί να πετύχουμε έναν κηδεμόνα με το ζώο του μέσα και δεν είναι πάντα ένα ζώο που τυχαία έμεινε μόνο του εκεί, αλλά μπορεί λόγω φοβιών ο κηδεμόνας του να βρήκε ευκαιρία να το αφήσει ελεύθερο αφού δεν είχε άλλα ζώα. Οπότε, σε μία τέτοια περίπτωση, καλά έκανε το ζευγάρι. Ρωτάμε τον άνθρωπο αν μπορούμε κι εμείς να μπούμε με το ζώο μας ή έστω αν υπάρχει πρόβλημα, να το δέσει για να μπορέσουν να μπουν κι άλλοι και να μη βρεθούν όλοι ξαφνικά μπροστά σε μία δυσάρεστη κατάσταση.

Ένα άλλο μου πρόσεξα βέβαια και επιβάλλεται να υπάρχει σε αυτά τα πάρκα, είναι το άφθονο φρέσκο νερό για τα ζώα. Ευτυχώς, στα καινούρια αυτά πάρκα έχει προβλεφθεί αυτό και τα σκυλιά μας μπορούν να τρέχουν όσο θέλουν αφού δύο τρία μπολάκια με τρεχούμενο νερό υπάρχουν πάντα εκεί γι’ αυτά.

Θετικό βρήκα και το γεγονός πως υπάρχουν δέντρα μέσα στο πάρκο – κάποια παλιά και κάποια καινούρια που θέλουν τον χρόνο τους για να μεγαλώσουν – κάνοντας σκιά τις ώρες που «καίει» ο ήλιος αλλά και παγκάκια για τους κηδεμόνες, δείχνοντας την καλή διάθεση των υπευθύνων για κάτι που θα είναι πραγματικά λειτουργικό και  φιλικό για τα ζώα μας και όχι κάτι που έγινε απλά για να διαφημιστεί και να λήξει πριν καλά καλά χρησιμοποιηθεί. Βέβαια, βρισκόμαστε στην αρχή όλης αυτής της δράσης με τα πέντε νέα πάρκα σκύλων να έχουν ήδη εγκαινιαστεί και θέλω να ελπίζω πως θα υπάρχει η σωστή συντήρηση και φροντίδα για αυτά και τα επόμενα χρόνια δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον ουσιαστικό πολιτισμό που πρέπει να έχουν οι κοινωνίες μας.

Μιλώντας και με άλλους που ήρθαν με τα σκυλιά τους όση ώρα μείναμε εκεί, αυτό το μοναδικό που δεν άρεσε σε κανέναν, είναι το χώμα που υπάρχει κάτω, “προτιμώ να είχε γρασίδι” μου λέει η Αθηνά που μπήκε με τον Ρούντι της. Κάτι που συμφώνησαν όλοι αν και όπως λένε “επιτέλους, είδαμε πάρκα στη Θεσσαλονίκη”.

Στο πάρκο της Αρχαία Αγοράς, υπάρχει και μία καλή απόσταση από την παιδική χαρά κι αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να υπολογίζεται καθώς υπάρχουν πάρα πολλά σκυλιά που φοβούνται τις έντονες φωνές των παιδιών που παίζουν και αν αυτά είναι αρκετά κοντά στο πάρκο σκύλων, τα ζώα ούτε θα χαλαρώσουν αλλά ούτε θα το απολαύσουν.   Κάτι που δεν ισχύει για το πάρκο σκύλων στο Πάρκο της Νέας Ελβετίας που η απόσταση από την παιδική χαρά είναι μικρή.

Οι κατασκευές που υπάρχουν μέσα είναι ικανοποιητικές (όχι πολλές αλλά για τον χώρο, μια χαρά), με τα ζώα τόσο να παίζουν όσο και να γυμνάζονται μαζί κάποιες φορές με τους ανθρώπους τους κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό επίσης, καθώς μιλάμε για ζώα που τις περισσότερες ώρες βρίσκονται σε ένα σπίτι και, όπως συμβαίνει και με τα παιδιά, χρειάζονται έναν χώρο εξωτερικό για να εκτονωθούν (και να γυρίσουν κουρασμένα θα έλεγα εγώ ώστε να κοιμηθούν και να μας αφήσουν  να βάλουμε ένα ποτήρι κρασί και να κάτσουμε ήρεμοι στον καναπέ του σπιτιού –ναι φίλοι μου, χρειάζεται κι αυτό κάποιες φορές).

Εκείνο το πρώτο μας απόγευμα στο πάρκο σκύλων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ήταν μία νέα ευχάριστη στιγμή για εμάς. Από τα πεζοδρόμια και τα ενοχλητικά βλέμματα περαστικών, σε έναν κλειστό χώρο που φτιάχτηκε για τα σκυλιά μας είναι μία σπουδαία εξέλιξη για όλους εμάς τους κηδεμόνες κι αν δε μπορεί να το καταλάβει ο κύριος που θα πει (ξανά και ξανά) «πάρτε τα σκυλιά σας από εδώ», δε πειράζει. Οι κοινωνίες πηγαίνουν μπροστά και χωρίς αυτόν και, ευτυχώς, στη Θεσσαλονίκη κάναμε το πρώτο βήμα σε μία καλύτερη αντιμετώπιση για τα ζώα.

Υπάρχει μεγάλος δρόμος βέβαια για να  πούμε πως υπάρχει σωστή μέριμνα και φροντίδα για όλα τα ζώα – αδέσποτα και δεσποζόμενα – ωστόσο τα πάρκα σκύλων που φτιάχτηκαν και το δημοτικό κτηνιατρείο που εγκαινιάστηκε πρόσφατα δείχνουν μία διάθεση για κάτι καλό. Εδώ θα είμαστε να κάνουμε κι άλλες βόλτες, να μπούμε και σε άλλα πάρκα και να παρακολουθούμε από κοντά την πορεία αυτού του ελπιδοφόρου εγχειρήματος.

Βγαίνοντας από το πάρκο βέβαια, κοιτάμε γύρω μας μη τυχόν και μας ακολουθεί κάποιο ξένο σκυλί και βγει μαζί μας καθώς και γενικότερα, έχουμε το νου μας, είτε είμαστε μέσα είτε φεύγουμε, στην ασφάλεια του ζώου μας.

Τα πέντε νέα πάρκα σκύλων στη Θεσσαλονίκη

Το πρώτο νέο πάρκο σκύλων φτιάχτηκε στην οδό Μαρία Κάλλας 24, απέναντι από το Ποσειδώνιο. Το δεύτερο, δημιουργήθηκε στη Νέα Παραλία, δίπλα στο ξενοδοχείο Μακεδονία Παλάς, στο ύψος της οδού Παρασκευοπούλου. Το τρίτο, στο Πάρκο Ξαρχάκου, το τέταρτο στην Αρχαία Αγορά, πάνω από το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου κι ένα πέμπτο στο Άλσος Νέας Ελβετίας.