Μπορούμε να βρούμε χαρά στην Αριστοτέλους ακόμα κι αν δεν είμαστε παιδιά;

Εικόνες: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος

Οι απαντήσεις που θα μπορούσαν να δοθούν με το σχετικό ερώτημα του τίτλου πολλαπλές. Όμως, η «μέση» αλήθεια κρύβεται ανάμεσα στο καρουζέλ, τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια και φυσικά στο φετινό αόμματο, αλλά στολισμένο δέντρο της Αριστοτέλους.

Τα Χριστούγεννα είναι μία γιορτή που τα παιδιά την λατρεύουν, με αποτέλεσμα οι γονείς ν’ αναλαμβάνουν τον ρόλο του πυροσβέστη. «Μην πας από εκεί!», «Μην πιάνεις βρώμικα πράγματα». Αλλά, έχετε σκεφτεί να πάτε μόνοι σας στην πιο κεντρική πλατεία της Θεσσαλονίκης και να περάσετε όμορφα; Χωρίς να έχετε κάποιον πάνω από το κεφάλι σας κι έχοντας όλο τον χρόνο μπροστά σας για να ξεχαστείτε από την καθημερινότητά σας.

Το κρύο τσουχτερό, η θερμοκρασία ακατάλληλη για τον Έλληνα της Μεσογείου. Οι άνθρωποι για να ζεσταθούν πηγαίνουν πάνω κάτω και προσπαθούν να κάνουν όσες περισσότερες κινήσεις μπορούν. Τα παιδάκια σιγά σιγά κάνουν την εμφάνιση τους, την ώρα που κάποια σπιτάκια ανοίγουν. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Ο χρόνος περνάει και η Πλατεία Αριστοτέλους μισοάδεια. Όμως, τα πρώτα ζευγάρια κάνουν την εμφάνιση τους, ενώ μοναχικοί άνθρωποι με κάμερες προσπαθούν να αποτυπώσουν κάποιες χριστουγεννιάτικες στιγμές.

Το καρουζέλ ομορφαίνει τον χώρο και κλέβει την παράσταση με άνεση. Αρκετοί ενήλικες έχουν μαζευτεί γύρω από αυτό, και το χαμόγελο μου γίνεται διάπλατο. Περιμένοντας, ν’ ανέβουν και να ξανανιώσουν παιδιά, έστω και για λίγο. Τελικώς, το χαμόγελο που είχε σχηματιστεί με χαρά παγώνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Η αξία της selfie είναι πια ανεκτίμητη. Η μοναδική κίνηση και μία ένδειξη ενδιαφέροντος ήταν προς το κινητό και ο καθένας συνέχισε την βόλτα του στην όμορφη Θεσσαλονίκη.

Η τεχνολογία μας έχει κατακλείσει για τα καλά. Οι ένδοξες στιγμές του παρελθόντος έχουν απομακρυνθεί και οι ενήλικες έχουν χάσει την χαρά του παιχνιδιού και της ξεγνοιασιάς. Όπου, από την παιδική τους ηλικία μέχρι και την ενηλικίωση τους δεν υπήρχε κάτι άλλο (πιο όμορφο). Η παιδικότητα της ψυχής αρχίζει να εξαλείφεται με ραγδαίο ρυθμό.

Τελικώς, μπορούμε να βρούμε χαρά στην κεντρική πλατεία την πόλης ακόμα και αν δεν πηγαίνουμε δημοτικό; Ιδού η απορία!