Ο Χάρης Ιωαννίδης σε 500 λέξεις

Λέξεις: Χάρης Ιωαννίδης

Γεννήθηκα και ζω σχεδόν όλα μου τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και σίγουρα δεν είναι λίγα. Αγαπώ την πόλη, μα πιότερο τους ανθρώπους της.

Έχω δημιουργήσει τόσες αναμνήσεις, που πάντα θα ξαναγυρίζω, ψυχή τε και σώματι.

Έλειπα περίπου τρεις μήνες από την Θεσσαλονίκη μας, και επέστρεψα 15 Αυγούστου. Η πόλη σχεδόν έρημη, παίρνω ένα καφέ στο χέρι, το κινητό μου και ξεκινώ ένα μεγάλο περίπατο προς τέρψη κι ανακούφιση.

Όμως κάθε φορά που επιστρέφω από ταξίδι το ίδιο συναίσθημα, απογοήτευσης, πικρίας και ίσως και παράπονου. Γιατί οι άλλες πόλεις κι όχι εμείς.

Ήμουν για ένα μεγάλο διάστημα στη Σεβίλλη δεν είναι δα και η Βιέννη, οπότε μπορούν αυτόματα να γίνουν συγκρίσεις. Η μεγαλύτερη διαφορά που εντόπισα, ήταν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, που ως επί το πλείστον, πάντα χαμογελούσαν, ήταν πρόσχαροι, αργοί, φιλικοί, ανοιχτόμυαλοι, θετικοί και κεφάτοι. Έκανα πολλές, νέες παρέες συνομιλούσα με πολύ κόσμο και με κερνούσαν αφείδωλα τη διάθεση τους.

Πως να μην αναφέρω τις τεράστιες πλατείες που συνευρίσκονταν ο κόσμος σε παρέες. Πως να μην πω για το σεβασμό στη δόμηση και την αρχιτεκτονική, όπου σε όλο το ιστορικό κέντρο δεν υπάρχει σπίτι άνω των 2 ορόφων, για να έχει φως η πόλη. Πως να μην μιλήσω για τις δημόσιες συγκοινωνίες (μετρό, τραμ λεωφορεία), για την προσβασιμότητα των αμεα σε κάθε μα κάθε δρομάκι, για το pride που ήταν μια καθολική, συμμετοχική γιορτή, για τα τραπεζοκαθίσματα που δεν στέκονται εμπόδιο σε κανένα. Εδώ αγχώνομαι μήπως πάρω κανένα κιλό και δε χωρέσω στα λοξά να διαβώ το πεζοδρόμιο.

Ξεκίνησα λοιπόν να φωτογραφίζω τα άκομψα και άσχημα της πόλης μας, που όταν λείπεις καιρό σου ξενίζουν. Μέσα σε μιάμιση ώρα είχα 158 φωτογραφίες. Στη συνέχεια σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω με αυτό το υλικό. Γυρνώντας σπίτι ανοίγω το facebook και τυχαίνει να δω μια ενδιαφέρουσα, χορηγούμενη ανάρτηση από το συνδυασμό #θεσσαλονικηγιαολους. Ξεκινήσαμε μια διαδικτυακή συνομιλία και το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξω υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Δεν ξέρω αν με τύλιξαν ή τους τύλιξα, πάντως το πάντρεμα έγινε κι ας είμαι δύσκολος στο γάμο. Τι προσδοκώ μέσα από αυτό, αρχικά να προβληματίσω να ξεβολέψω τις σκέψεις μας και να μας βγάλω από το μικρόκοσμο μας. Κάνοντας κάποιες αναρτήσεις στα social υπέρ των ΑμεΑ, πήρα μηνύματα που λένε δε θέλουμε οίκτο, χώρο θέλουμε.

Είμαστε λοιπόν υποκριτές αν νομίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι. Για τις 15 Σεπτέμβρη, έχω δανειστεί ένα αναπηρικό αμαξίδιο και θα προσπαθήσω να κινηθώ στην πόλη καταγράφοντας κάθε δυσκολία. Θέλω να έχω μια προσωπική εμπειρία και να δουλέψω, με ακόμα περισσότερο ζήλο για μια Θεσσαλονίκη για όλους.

Πάντως μου κάνει απίστευτη εντύπωση ότι εδώ και 20 χρόνια τα βασικά προβλήματα της πόλης, είναι ίδια και κάθε φορά επικαλούμαστε ότι δεν προλάβαμε ή δεν τα γνωρίζαμε ή δώστε μας κι άλλη ευκαιρία. Στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο χρειάζονται άνθρωποι που ζουν και οσμίζονται την πόλη. Που τους συναντάς στο αστικό, στο πεζοδρόμιο, στις συζητήσεις και της αποφάσης υπέρ της κοινωνίας.

Από κει και πέρα θέλω να διεκδικήσω ως gay, όχι την αποδοχή, αυτή, αλίμονο, αν περίμενα να μου τη χαρίσουν, την πήρα μόνος, αλλά την συνύπαρξη, την συνένωση, την όμορφη συνεύρεση ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια πόλη. Ας είμαστε ενωτικοί. Ας ξεπεράσουμε επιτέλους προσωπικές φιλοδοξίες και αντιπαλότητες. Μόνος του, δεν πήγε κανείς μακριά.

Η ψήφος για να είναι χρήσιμη, πρέπει να εμπεριέχει κρίση, επομένως δεν ζητώ την ψήφο σας αλλά την κρίση σας.

*Ο Χάρης Ιωαννίδης είναι υποψήφιος με την παράταξη «Θεσσαλονίκη για Όλους» του υπ. δημάρχου Θεσσαλονίκης, Σπύρου Πέγκα