Ο ελεύθερος ήχος της πόλης

του Δημήτρη Παπαδόπουλου, μέλους των Ciners 8

Tα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ ΘΕΣΣΑΛΟΝΗΧΟΙ κράτησαν περίπου δύο χρόνια (2009 – 2011). Δύο χρόνια αναζήτησης, συμμετοχής σε συναυλίες και συνεντεύξεις (συνολικά πάνω από 50 ώρες υλικό) μετουσιώθηκαν σε κινηματογραφική αφήγηση.

Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να καταγράψει την ποικιλότητα των μουσικών ρευμάτων και τις νέες τάσεις που αποτυπώνονται στη μη mainstream μουσική σκηνή της πόλης της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης στο σταυροδρόμι ανατολής και δύσης, που πάντα πρωτοπορούσε στα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Ένας χάρτης συνόλων, ένα δίκτυο ομάδων και καλλιτεχνικής δημιουργίας φαίνεται να λειτουργεί μέσα στον αστικό χώρο. Εκπρόσωποι από δέκα μουσικά συγκροτήματα (χωρίς καμία απολύτως αξιολογική κρίση), που παράγουν μουσική και κινούνται με βάση την πόλη της Θεσσαλονίκης, μιλούν για τη σχέση τους με την πόλη και την εποχή, για την εποχή της ψηφιακής πραγματικότητας που αρχίζει να κυριαρχεί (διαδίκτυο), όπου δημιουργοί και καλλιτέχνες διεκδικούν πια «δωρεάν» την προσοχή μας και τη φήμη τους, αλλάζοντας έτσι και τους κανόνες του παιχνιδιού. Τις απόψεις τους εκφράζουν και μουσικοί παραγωγοί, εκπρόσωποι του ραδιοφώνου και της δημοτικής αρχής.

Η Ομάδα Ciners8 δημιουργήθηκε το 2007 στα εργαστήρια του Digital Video school (με δάσκαλο τον Γιάννη Κουφονίκο), στον Πολυχώρο του Πειράματος. Οκτώ άτομα, με τελείως διαφορετικές πορείες, απόψεις, ιδέες, αισθητική, ηλικία και επάγγελμα, με ένα όμως κοινό σημείο, το ενδιαφέρον τους για την κινούμενη εικόνα, μέσα από τις συνεργατικές διαδικασίες μάθησης και δημιουργίας μικρών ταινιών, κατέληξαν στο τόλμημα της δημιουργίας του ντοκιμαντέρ με τίτλο ΘΕΣΣΑΛΟΝΗΧΟΙ. Η Ομάδα λειτουργεί σχεδόν με όρους κολεκτίβας (δεν υπάρχει ιεραρχική δομή και σαφείς ρόλοι) κι αυτό αποτελεί – ως ένα βαθμό – πρωτοποριακό στοιχείο στην κινηματογραφική παραγωγή. Για την ιστορία η ομάδα αποτελείται από τους: Άγγελο Θεοδοσίου, Άντυ Αντώντσιου, Δέσποινα Σουβατζή, Δημήτρη Παπαδόπουλο, Μαρία Βλάχου, Νίκο Δουλάμη, Στέλλα Λεωνίδου, Στέφανο Μοναστηρίδη.

Μετά το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ η ομάδα γύρισε την ταινία μικρού μήκους «το Κουδούνι Πάλι», «ο Άλλος» καθώς επίσης τα μέλη της εξέφρασαν με ποικίλους τρόπους τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες (ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, συγγραφή βιβλίων, μουσική παραγωγή, εργαστήρια animation κλπ.)

Τέσσερα χρόνια αργότερα και κάτω από την επίδραση της οικονομικής κρίσης τα περισσότερα από τα σχήματα που συμμετέχουν στο ντοκιμαντέρ δεν είναι πια ενεργά. Ωστόσο τα μέλη των σχημάτων εξακολουθούν να παράγουν μουσική παράγοντας νέους δρόμους και σχήματα. Η «ανεξάρτητη» μουσική σκηνή φαίνεται να έχει αποκτήσει ένα μικρό αλλά σταθερό κοινό.

Από την άλλη όμως παρά τις προσπάθειες που γίνονται (κι από τις δημοτικές αρχές) η πόλη δείχνει και πάλι να «βυθίζεται μουσικά» σε ποπ – μαζικά, εμπορικά προϊόντα υποπολιτισμού που προορίζονται για εφήμερη κατανάλωση με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας των χώρων ψυχαγωγίας (δεν τολμάνε) και των dj’s (χαμένοι στην πληροφορία δεν ψάχνουν).

Μετά από 4 χρόνια κι αφού το ντοκιμαντέρ έκλεισε ένα κύκλο προβολών σε διάφορα φεστιβάλ (Θεσσαλονίκης 2011, Χαλκίδας, Βελιγράδι κλπ.Ι καθώς και σε πολλές ελληνικές πόλεις) οι Ciners 8 αποφάσισαν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για την «ελεύθερη» προβολή του στο διαδίκτυο. Δείτε το!

1o Μέρος (ΘΕΣΣΑΛΟΝΗΧΟΙ)

2ο Μέρος (ΘΕΣΣΑΛΟΝΗΧΟΙ)