Ο μισοφτιαγμένος δρόμος του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης και το μισοάδειο ποτήρι

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος 

Ο αισιόδοξος λένε ότι βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Ο απαισιόδοξος το βλέπει μισοάδειο.

Το πρωί πήγα στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Το τελευταίο κομμάτι του δρόμου που οδηγεί σε αυτό, είναι πρόσφατα ασφαλτοστρωμένο. Ολόκληρο;

Όχι! Έχει ασφαλτοστρωθεί από την διασταύρωση του δρόμου της Περαίας, μέχρι λίγα μέτρα μετά την είσοδο του Casino! Μετά;

Μετά, και από τα δύο ρεύματα, βομβαρδισμένο τοπίο. Ειδικά το τμήμα που φεύγει από το αεροδρόμιο θυμίζει τις φωτογραφίες που βλέπουμε από τη Σαχάρα. Η άσφαλτος έχει σκάσει και το θέαμα, όσο και η αίσθηση όσων χρησιμοποιούν τον δρόμο, είναι άθλια.

Ο αισιόδοξος θα έβλεπε τον δρόμο μισοφτιαγμένο.

Ο απαισιόδοξος θα τον έβλεπε μισοάφτιαχτο.

Ο λογικός ο άνθρωπος θα αναρωτιόταν: «Γιατί να το ρίξουμε στην φιλοσοφία και να μην τον ασφαλτοστρώσουμε όλο;». Θέλω να σου πω ότι μιλάμε για ένα πολύ μικρό κομμάτι, που όμως αρκεί για να προϊδεάσει τον επισκέπτη που μόλις έχεις προσγειωθεί στην συμπρωτεύουσα, την συμβασιλεύουσα, την πρωτεύουσα των Βαλκανίων, την ερωτική Θεσσαλονίκη για όσα τον περιμένουν στη συνέχεια.

Κατ’ αυτή την έννοια το λες και τίμια υποδοχή του επισκέπτη. Να ξέρει ο άνθρωπος πού ήλθε. Να μην τρέφει ψευδαισθήσεις. Όχι σαν το αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου εντός των ορίων του, οι οδηγοί των ΤΑΧΙ σταματούν στις διαβάσεις τους για να περάσουν οι πεζοί και όταν με το καλό βγουν στη ζούγκλα των Αθηναϊκών δρόμων αποτελούν πλέον εύκολο στόχο που «δεν ήξερε – δεν ρώταγε».

Ελλάς η χώρα του «ΜΠΡΑ»! Αδύνατον να πεις ένα ολόκληρο «ΜΠΡΑΒΟ». Κάτι θα σου το κόψει.

Καλημέρα!

Δείτε σχετικές εικόνες για να καταλάβετε…