Ο Σπύρος Βούγιας σε ένα αποκαλυπτικό βίντεο που κάτι μας θυμίζει

Βίντεο/Λέξεις: Σπύρος Βούγιας

Με λένε Σπύρο και έχω κάτι να σας πω (μία επίκαιρη ιστορία).

Το μακρινό ’98, όταν είχα αποφασίσει να διεκδικήσω τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ο τότε “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ” που υποστήριζε την υποψηφιότητα μου ζήτησε να κάνω ένα τεστ επικοινωνιακής ικανότητας στα γραφεία μιας εταιρίας με την οποία συνεργαζόταν. Παρότι είχα ήδη καταλήξει να συνεργαστώ στον τομέα αυτό με τον Περικλή Πηλείδη και είχα κλείσει το καφε-μπαρ Σαντέ για εκλογικό κέντρο, αποφάσισα από περιέργεια να κατέβω στην Αθήνα και να περάσω τη δοκιμασία.

Με υποδέχθηκαν επαγγελματικά, με οδήγησαν σε ένα άδειο δωμάτιο ( που θύμιζε γραφείο Λατινοαμερικάνου δικτάτορα) με μια πολυθρόνα και τρεις κάμερες που τη σημάδευαν και μου ζήτησαν να αρχίσω να μιλάω ελεύθερα για όση ώρα και για οποιοδήποτε θέμα επιθυμώ.

Ύστερα με άφησαν μόνο και είδα τα κόκκινα φωτάκια στις κάμερες που άρχισαν να γράφουν.

Αυτοσχεδίασα πάνω από μισή ώρα πάνω στα προβλήματα της Θεσσαλονίκης που γνώριζα καλά, παρουσιάζοντας ελεύθερα τις θέσεις της παράταξής μας, που λίγους μήνες αργότερα προετοίμασε εκείνη την αξέχαστη ιστορική γιορτή της πόλης.

Μετά από λίγες μέρες με ενημέρωσαν από το κόμμα πως “τα είχα πάει πολύ καλά” και οι επικοινωνιολόγοι της εταιρίας μου έστειλαν αυτό το αναμνηστικό βιντεάκι από τη σουρεαλιστική επίσκεψη στα γραφεία τους. Από την πλευρά τους, όμως, τα πολιτικά στελέχη θεώρησαν σκόπιμο να μου επιστήσουν την προσοχή στον θανάσιμο κίνδυνο του “life style” που, όπως είπαν, “ελλοχεύει στην εικόνα μου”! Κάνοντας αναπόφευκτα μια συσχέτιση με τις πρόσφατες εξελίξεις στον ίδιο πολιτικό χώρο, το μόνο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι: “Άλλες εποχές, άλλα ήθη”.