Οι κάκτοι της Δέσποινας Κωνσταντίνου στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ
Οι συνθέσεις μας εισάγουν σ' έναν ιδιότυπο φυτικό κόσμο, σε ευθεία αντιστοιχία και επαλληλία με τον ανθρώπινο, όπου η σεξουαλικότητα κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο
Οι κάκτοι είναι το νέο θέμα της ζωγραφικής της Δέσποινας Κωνσταντίνου – ένα θέμα που φορτίζεται από την εμφαντική σημασία που του αποδίδει και τον δεξιοτεχνικό τρόπο που το επεξεργάζεται με λαμπερά χρώματα, καθαρότητα, λεπτομερή σχεδίαση και ξεχωριστή επιμέλεια στην απόδοση διαφορετικών υφών, ανακαλώντας, αρχικά, τις εξαιρετικής καταγραφικής ακρίβειας και κομψότητας, έγχρωμες λιθογραφίες με θέμα φυτά και λουλούδια που εικονογραφούσαν εκδόσεις φυσικής ιστορίας τον 19ο αιώνα.
Με τη συναρμογή διάφορων πραγματικών ειδών, δημιουργεί νέα, φανταστικά είδη-μεταλλαγμένα υβρίδια κάκτων, τα οποία καταλαμβάνουν μνημειακά τη ζωγραφική επιφάνεια, υποβάλλοντας μια άκρως ονειρική και μεταφυσική ατμόσφαιρα όπου, με ένταση και σουρεαλιστική, συχνά παιγνιώδη και ανατρεπτική, διάθεση, αναδύεται το ερωτικό στοιχείο.
Με αναφορές στο ποίημα Οι Έρωτες των Φυτών (The Loves of the Plants) του Άγγλου φιλόσοφου, ποιητή και φυσιοδίφη Erasmus Darwin (1731-1802), οι συνθέσεις της Δέσποινας Κωνσταντίνου μας εισάγουν σ’ έναν ιδιότυπο, πολύχρωμο και ζωντανό, φυτικό κόσμο, σε ευθεία αντιστοιχία και επαλληλία με τον ανθρώπινο, όπου η σεξουαλικότητα κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι κάκτοι μεταμορφώνονται σε φαλλικά και ηβικά σύμβολα, οι μεταξύ τους συνδυασμοί και συναντήσεις έρχονται να μεταδώσουν την εντύπωση της άμεσης σωματικής εμπειρίας και σαρκικής επαφής, να προσεγγίσουν κριτικά τη στερεοτυπική αντιπαλότητα των δύο φύλων, να ανοιχθούν στις περιοχές του ερμαφροδιτισμού, της αμφισεξουαλικότητας και των φαντασιώσεων, να αποτυπώσουν σχέσεις εξουσίας και δύναμης, χειραγώγησης, κυριαρχίας και υποταγής, να αντιπαραθέσουν αλληγορικά το πλημμυρισμένο χυμούς εσωτερικό τους στο σκληρό και ακανθώδες περίβλημά τους, να μεταφέρουν την ορμή της επιθυμίας, τον αισθησιασμό και την ηδυπάθεια της ένωσης, να εικονοποιήσουν τα αισθήματα του πόνου και της απόλαυσης, της βίας και της ηδονής.
Το μαύρο χρώμα, ενισχυμένο με ασημί γκλίτερ, ορίζει τον περιβάλλοντα χώρο, παραπέμποντας στο σύμπαν, το κοσμικό κενό, την γέννηση, το μυστήριο της απαρχής της δημιουργίας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ / Despina Konstantinou
Κείμενο :Γιάννης Μπόλης – Ιστορικός της Τέχνης
Επιμέλεια : Giannis Argyriadis
Φωτογραφίες :Theodoros Gougas
